Τρία Χρώματα: Η Λευκή Ταινία

3,5

O Κισλόφσκι διακωμωδεί απολαυστικά τις μικρές απατεωνιές του καπιταλισμού, ενώ διασκεδάζει με τα αλληλοπληγώματα που συχνά συνοδεύουν έναν παράφορο έρωτα.

Τρία Χρώματα: Η Λευκή Ταινία

Ένα χρόνο μετά την αφιερωμένη στην ελευθερία «Μπλε Ταινία» (1993), η εμπνευσμένη από τη γαλλική σημαία «τριλογία των χρωμάτων» συνεχίζεται με τη «Λευκή» και σκύβει πάνω από την έννοια της ισότητας. Εκείνη που θα μάθει από την καλή και την ανάποδη ένας πολωνικής καταγωγής κομμωτής που ζει στο Παρίσι, όταν τον εγκαταλείψει η γυναίκα του δίχως να του αφήσει δεκάρα. Αποκαρδιωμένος και απένταρος, ο ήρωάς μας επιστρέφει με φανταστικό τρόπο στην πατρίδα του κι από εκεί σχεδιάζει την εκδίκησή του.

Τρία Χρώματα: Η Λευκή Ταινία - εικόνα 1

Η ταινία κινείται σε δύο επίπεδα. Από τη μία, με όρους ρομαντικής κωμωδίας (κι όμως) εξελίσσεται το δράμα του ζευγαριού, με τις μεταξύ τους εντάσεις να κυμαίνονται ανάμεσα στην καουρισμακική μελαγχολία του Ζμπίνιου Ζαμαλόφσκι και την ακόρεστη οργή της Ζιλί Ντελπί. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι απολαυστικοί καθώς εκφράζουν το πικρό χιούμορ και τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα των χαρακτήρων τους, οι οποίοι αδυνατούν να βάλουν σε τάξη τα θέλω και τις ζωές τους. Ο Κισλόφσκι, παιχνιδιάρικα σατιρίζει την τοξικότητα που μαζοχιστικά βάζουν ανάμεσά τους, χωρίς απαραίτητα να την εγκρίνει, αλλά μοιράζοντάς τη με βεβαιότητα επί ίσοις όροις, όπως αρμόζει και στο θέμα του φιλμ.

Από την άλλη, ο Πολωνός σκηνοθέτης γυρίζει το βλέμμα στη μετα-σοσιαλιστική πραγματικότητα της χώρας του, όπου ο νεόκοπος καπιταλισμός επιτρέπει να αγοράζονται όλοι και όλα. Έτσι, ένας ελάχιστα κατεργάρης όπως ο ευρηματικός κομμωτής μπορεί να αποκτήσει πλούτη από το πουθενά, χασκογελώντας με το αόρατο χέρι της αγοράς που θέτει δικούς του παράλογους όρους. Σε αυτό το σκέλος της ταινίας ο σκηνοθέτης στέκεται σαρκαστικά απέναντι στον ήρωά του, ο οποίος μπαίνει σε μια απίστευτη διαδικασία, απλώς για να αποδείξει... ένα επιχείρημα. Κι όπως συμβαίνει σε όλα τα φιλμ της τριλογίας, ο Κισλόφσκι αφήνει το τυχαίο να ανακατεύει συνεχώς την τράπουλα, ενώ παράλληλα γνέθει ένα μεθυστικό μυστήριο γύρω από τις πραγματικές προθέσεις των ηρώων του, οι οποίες παραμένουν γλυκά αμφίσημες ως το τέλος.

Γαλλία, Πολωνία. 1994. Διάρκεια: 92΄. Διανομή: SUMMER CLASSICS.

Περισσότερες πληροφορίες

Τρία Χρώματα: Η Λευκή Ταινία

Trois Couleurs: Blanc
3,5
  • Δραματική
  • 1994
  • Διάρκεια: 92 '
  • Κριστόφ Κισλόφσκι

Ένας κομμωτής αναγκάζεται να εγκαταλείψει το Παρίσι και να επιστρέψει στην πατρίδα του Πολωνία όταν η σύντροφός του τον χωρίζει παίρνοντας και όλα τα υπάρχοντά του. Ωστόσο εκείνος δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη του.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Τα ευρωπαϊκά βραβεία animation Emile Awards στο Animasyros 2024

Η μεγάλη γιορτή των ευρωπαϊκών βραβείων κινουμένων σχεδίων έρχεται ξανά για να βραβεύσει τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
30/04/2024

Το ντοκιμαντέρ "Εκείνη τη μέρα" των Στρατή Βογιατζή και Δημήτρη Κούρτη στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ

Ένα φιλμικό δοκίμιο πάνω στη σχέση ανθρώπινου και μη ανθρώπινου κόσμου με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά στη Βόρεια Εύβοια τον Αύγουστο του 2021.

Ελληνικό box office: Οι θεατές "άνοιξαν την πόρτα"

Το θρίλερ των Unboxholics "Μην Ανοίγεις την Πόρτα" γέμισε τις αίθουσες και έκανε ρεκόρ ανοίγματος τετραημέρου, ξεπερνώντας κι αυτό της "Φόνισσας", με 81.666 θεατές.

Florian Fernandez, ο νέος επικεφαλής του "Short Film Hub"

Το φεστιβάλ φιλοδοξεί να συνδέσει ταλαντούχους σκηνοθέτες, σεναριογράφους και παραγωγούς με την διεθνή και την εγχώρια κινηματογραφική βιομηχανία.

Οι ταινίες που έρχονται στις αίθουσες τη Μεγάλη Πέμπτη 2/5

Μια "Barbenheimer" περιπέτεια, ένας πορτοκαλί γάτος και τρόμος από τη Γαλλία προσεχώς στις μαρκίζες των κινηματογράφων.

Ουρές στις αίθουσες για το "Μην Ανοίγεις την Πόρτα"

Εντυπωσιακότατη πρεμιέρα για το θρίλερ των Unboxholics, το οποίο έκοψε 27.000 εισιτήρια την πρώτη μέρα προβολής του, ενώ έχει σημειώσει ρεκόρ προπωλήσεων.

Τι έμεινε από την τελετή απονομής του βραβείου κοινού LUX, πέρα από την υποχρέωση ψήφου στις επικείμενες Ευρωεκλογές;

Μια χούφτα αξιόλογες ταινίες με κοινωνικό πρόσημο, μια ψαλμωδία στα Εσθονικά και μια σημαία με τα αστεράκια της ΕΕ.