Οι ταινίες που άλλαξαν το νοτιοκορεάτικο σινεμά

Η απονομή του Χρυσού Φοίνικα στα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο ήταν το επιστέγασμα της διαρκούς ανόδου του νοτιοκορεάτικου σινεμά στο διεθνές προσκήνιο. Οι ταινίες που ακολουθούν είναι αυτές που άλλαξαν ανεπιστρεπτί την εικόνα του, χάρη στις πρωτότυπες, ριζοσπαστικές ιδέες, στην τόλμη και στον ωμό ρεαλισμό τους.

«Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και... Άνοιξη» (2003, Κιμ Κι-ντουκ)

Ελεγειακό ύφος και λυρικές εικόνες συνθέτουν την ταινία που έκανε ευρέως γνωστό τον Κιμ Κι-ντουκ (μόνο στην Ελλάδα ξεπέρασε τα 60.000 εισιτήρια). Μέσα από μια ποιητική αφήγηση, ο σκηνοθέτης αποτυπώνει την επίδραση του χρόνου στις ανθρώπινες σχέσεις, αφηγούμενος τις εμπειρίες ενός απομονωμένου στη φύση βουδιστή μοναχού και του μαθητή του.

«A Tale of Two Sisters» (2003, Κιμ Τζι-γουν)

Σε μία από τις πιο εμπορικά επιτυχημένες ταινίες τρόμου στο κορεάτικο box office, ο Τζι-γουν εκμοντερνίζει ένα παραδοσιακό παραμύθι με τον πλέον ανατριχιαστικό τρόπο. Στο επίκεντρο βρίσκεται μια ψυχικά ασταθής νεαρή, η οποία ζει μαζί με την αδερφή της μερικά εφιαλτικά περιστατικά, όταν έρχονται αντιμέτωπες με τη μητριά τους και τα πνεύματα που έχουν στοιχειώσει το σπίτι.

«Old Boy» (2003, Παρκ Τσαν-γουκ)

Σήμα κατατεθέν του νέου κορεάτικου σινεμά, το φιλμ-φαινόμενο κατοχύρωσε μια ξεχωριστή θέση στην ποπ κουλτούρα και ανέδειξε τον Παρκ Τσαν-γουκ σε δεξιοτέχνη των ταινιών εκδίκησης. Απερίφραστα βίαιο, σοκαριστικά ανατρεπτικό, το «Old Boy» έφτασε ορμητικά στις μεγάλες οθόνες ως ένα ανανεωτικό φιλμ νουάρ που έγινε σταθμός. Το ριμέικ διά χειρός Σπάικ Λι, πάντως, προσπαθούμε ακόμη να το ξεχάσουμε...

«Το Παιχνίδι με τη Φωτιά» (2018, Λι Τσανγκ-ντονγκ)

Πρώην υπουργός Πολιτισμού κι ένας από τους φεστιβαλικά πιο αναγνωρισμένους σκηνοθέτες της χώρας του, ο Τσανγκ-ντονγκ πέτυχε νέα δημιουργικά ύψη με αυτό το χαμηλότονο, βραδυφλεγές δράμα, βασισμένος σε διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι. Από τη μία λιγομίλητο ερωτικό δράμα και από την άλλη υπαρξιακός εφιάλτης, η ταινία καθρεφτίζει τις ανισότητες της σύγχρονης Κορέας μέσα από ένα απροσδόκητο ερωτικό τρίγωνο.

«Παράσιτα» (2019, Μπονγκ Τζουν-χο)

Από τις συνταρακτικές «Μνήμες Εγκλήματος» ο Τζουν-χο εμπλουτίζει τη φιλμογραφία του με ιδιοσυγκρασιακές ιστορίες, είτε πρόκειται για ταινίες με τέρατα («Ο Επισκέπτης») είτε για αντισυμβατικά sci-fi («Snowpiercer»). Για τα αριστοτεχνικά «Παράσιτα» εισέπραξε δικαίως τον Χρυσό Φοίνικα, σχολιάζοντας καυστικά και με αιματηρό χιούμορ τις ταξικές ανισότητες και τις οικογενειακές σχέσεις.

«Ο Κυνηγός» (2008, Να Χονγκ-τζιν)

Πολύ προτού γίνει της μόδας ο Τζον Γουίκ, ο «Κυνηγός» προσέφερε άφθονη αδρεναλίνη, ωμή βία και καταιγιστική δράση στους δρόμους της Σεούλ, υιοθετώντας μια εκθαμβωτική νεο-νουάρ αισθητική. Όλα αυτά με ήρωα έναν έκπτωτο πρώην αστυνομικό και νυν νταβατζή, ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με τη δολοφονική μανία ενός serial killer όταν αναζητά μία από τις αγνοούμενες κοπέλες του.