Τι είναι το "Wicked" και γιατί θα πρωταγωνιστήσει στα επόμενα Όσκαρ;

Ελλείψει φαινομένου "Barbenheimer", εμπορικά η φετινή κινηματογραφική χρονιά κινείται σε ρηχά νερά με τις επιδόσεις αρκετών μεγάλων τίτλων να απογοητεύουν ("Joker: Folie à Deux", "Μονομάχος II") και την παρτίδα να σώζουν, εν πολλοίς, τα animation ("Εγώ, ο Απαισιότατος 4", "Τα Μυαλά που Κουβαλάς 2", "To Ατίθασο Ρομπότ"). Έτσι, οι προσδοκίες γύρω από την πρεμιέρα του "Wicked", του τελευταίου blockbuster για το 2024, ήταν πολύ μεγάλες και, όσον αφορά το box office του εξωτερικού τουλάχιστον, τις ξεπέρασε. Το μιούζικαλ αγγίζει τα 380 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, έχοντας κοστίσει 150 εκατ., ενώ παράλληλα έχει μπει για τα καλά στην οσκαρική κούρσα. Το National Board of Review το ανέδειξε ως καλύτερη ταινία της χρονιάς, η Σίνθια Ερίβο συζητιέται έντονα για το Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου, η συμπρωταγωνίστρια Αριάνα Γκράντε εκθειάζεται για την ερμηνεία της και ένα σίκουελ για το Νοέμβριο του 2025 βρίσκεται σε στάδιο προετοιμασίας. Πώς φτάσαμε, όμως, μέχρι εδώ;

Δεν είμαστε πια στο Κάνσας

Το "Wicked" βρίσκεται πλέον και στις μαρκίζες των ελληνικών κινηματογράφων, έχει ωστόσο ξεχωριστό ενδιαφέρον πώς θα ανταποκριθεί σε αυτό το ντόπιο κοινό. Δεν αναφερόμαστε τόσο στην ποιότητα του φιλμ, το οποίο μια χαρά ψυχαγωγικό και εντυπωσιακό είναι, όσο στο γεγονός πως η πρώτη ύλη του συνδέεται άρρηκτα με ένα πολιτισμικό φαινόμενο ακραιφνώς αμερικανικό. Πρόκειται για το θεαματικό κόσμο που δημιούργησε στις αρχές του 20ου αιώνα ο συγγραφέας Λ. Φρανκ Μπάουμ στο βιβλίο "Η Θαυμάσια Χώρα του Οζ" και απεικονίστηκε μοναδικά στο κλασικό "Μάγο του Οζ" (1939) των Βίκτορ Φλέμινγκ και Κινγκ Βίντορ. Τόσο το μυθιστόρημα, αλλά ακόμα περισσότερο η ταινία, τροφοδότησαν με εικόνες που στιγμάτισαν για δεκαετίες την αμερικανική συλλογική συνείδηση, όπως χαρακτηριστικά η σκηνή όπου η Ντόροθι (Τζούντι Γκάρλαντ) φτάνοντας στο Οζ αναφωνεί με δέος στο σκυλάκι της: "Τότο, δεν είμαστε πια στο Κάνσας". Και όντως, το κορίτσι μεταφέρθηκε από τη φάρμα της, χάρη σε ένα κυκλώνα(!), σε έναν παραμυθένιο τόπο αμέτρητων πιθανοτήτων, ομιλούντων ζώων και πρωτοφανών κινδύνων, όπου κινητοποιός δύναμη των πάντων είναι η μαγεία. Όλα αυτά έμοιαζαν με ένα ανεπανάληπτο ψυχεδελικό τριπ για τη δεκαετία του ‘40, δεν το λες και παράξενο που έφαγε "κόλλημα" ο κόσμος…

Το ενδιαφέρον για το σύμπαν του Μπάουμ ανανεώθηκε το 1995, όταν ο Γκρέγκορι Μαγκουάιρ κυκλοφόρησε το "Wicked: The Life and Times of the Wicked Witch of the West", στο οποίο εξερευνώνται οι ζωές των κεντρικών χαρακτήρων με λιγότερη αφέλεια και περισσότερο σκοτάδι. Πιο συγκεκριμένα, η ιδιαιτερότητα του βιβλίου του Μαγκουάιρ έγκειται στο γεγονός πως εμβαθύνει στη ζωή της κακιάς Μάγισσας της Δύσης, την οποία ονομάζει Ελφάμπα, προσεγγίζοντάς την, ωστόσο, με μια ενδοσκοπική διάθεση που αναδεικνύει τις περιπλοκότητες της μάχης του κακού ενάντια στο καλό. Κοινώς, ο συγγραφέας καταδεικνύει πώς τα πράγματα στη ζωή δεν είναι ποτέ μαύρο ή άσπρο, όπως μας αρέσει να πιστεύουμε. Η εκδοχή το Αμερικανού λίγο αργότερα ενέπνευσε τη μιούζικαλ βερσιόν της, σωστά μαντέψατε - το "Wicked", το οποίο ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ το 2003. Τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία. Η παράσταση έφτασε να παίζεται για περισσότερα από είκοσι χρόνια, ξεπέρασε τα 7.500 σόου, διεκδίκησε δέκα και κέρδισε τρία βραβεία Τόνι, δημιουργώντας στο ενδιάμεσο ένα φανατικό κοινό. Γίνεται εύκολα αντιληπτό, λοιπόν, πως ήταν θέμα χρόνου τα χολιγουντιανά στούντιο να το "αρπάξουν".

Η πιο κρίσιμη συγκυρία

Παρόλο που η ιδέα μιας κινηματογραφικής διασκευής του "Wicked" βρισκόταν στα τραπέζια των executives ήδη από το 2009, οι συνθήκες άρχισαν να ωριμάζουν μετά τον οσκαρικό θρίαμβο των "Αθλίων" (Τομ Χούπερ, 2012), οι οποίοι απέδειξαν πως τα μιούζικαλ εξακολουθούσαν να αφορούν και να προσελκύουν το ευρύ κοινό. Θυμίζουμε πως τότε το συγκεκριμένο genre είχε σχεδόν εκλείψει, σε αντίθεση με την τελευταία πενταετία που τα μιούζικαλ κυκλοφορούν σχεδόν κάθε εβδομάδα. Η ανάκαμψη του είδους, βέβαια, έχει φέρει ανάμεικτα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, το "Cats" (2019) του δοκιμασμένου Χούπερ αποδείχθηκε φιάσκο, το "West Side Story" (Στίβεν Σπίλμπεργκ, 2021) κέρδισε τους κριτικούς αλλά όχι τα ταμεία, ενώ χρειάζεται να αναφέρουμε ξανά το άβολο, φετινό "Joker: Folie à Deux"; Μία από τις εξαιρέσεις, σημειώνοντας σχετική πλην απροσδόκητη επιτυχία, ήταν το "In the Heights" (2021) του Τζον Μ. Τσου, μεταφορά της ομώνυμης παράστασης του Λιν-Μανουέλ Μιράντα. Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο σκηνοθέτης είχε παραδώσει την κωμωδία "Crazy Rich Asians" που σάρωσε το box office, έτσι συνδυαστικά με τον τρόπο που χειρίστηκε τις μιούζικαλ προκλήσεις στην έτερη ταινία του, εμφανίστηκε ως το κατάλληλο πρόσωπο να αναλάβει το "Wicked".

Ακολούθως, για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους επιλέχθηκαν δύο σταρ οι οποίες όχι απλώς διέθεταν το απαραίτητο ταλέντο και τη φήμη, αλλά γνώριζαν καλά το έργο. Είναι ενδεικτικό πως στο παρελθόν η Ερίβο είχε ερμηνεύσει ένα απόσπασμα του τραγουδιού "Thank Goodness" σε τηλεοπτική εκπομπή και η Γκράντε το "The Wizard and I" σε μια αντίστοιχη μετάδοση. Στοιχεία που συνηγόρησαν στο να κρατήσουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ενσαρκώνοντας την Έλφαμπα και την Γκαλίντα αντίστοιχα. Πιο συγκεκριμένα, η Ελφάμπα (Ερίβο) είναι μια γυναίκα που έχει παρεξηγηθεί εξαιτίας του ασυνήθιστου πράσινου δέρματός της. Αγνοεί, όμως, πως μέσα της κρύβει μια ισχυρή δύναμη. Παράλληλα, η μόνη που τη συντροφεύει είναι η δημοφιλής Γκαλίντα (Γκράντε), η φίλη που αποκτά στο Πανεπιστήμιο του Σιζ όπου σπουδάζουν μαζί. Η σχέση τους, ωστόσο, αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις αφού συναντηθούν με το μυθικό Μάγο του Οζ, καθώς η μία θα σαγηνευτεί από τη γοητεία της εξουσίας και η άλλη θα προσπαθήσει να μείνει πιστή στις αρχές της.

Μια προσωπική υπόθεση

Κομβική για την ομαλή διεκπεραίωση της παραγωγής ήταν η άψογη χημεία ανάμεσα στις Ερίβο - Γκράντε. Όπως έχει δηλώσει χαρακτηριστικά η ποπ τραγουδίστρια: "Κάναμε τατουάζ μαζί. Έκανα ένα "E” για την Έλφαμπα μέσα σε μία καρδιά στο πίσω μέρος του ποδιού μου και εκείνη έκανε ένα μικρό "G” για την Γκαλίντα στο δικό της". Από τη μεριά της, η Ερίβο έχει εκμυστηρευτεί πως ο δεσμός τους βασίζεται στην αίσθηση της χαράς για εξερεύνηση και επισημαίνει: "Ελπίζω να μη χάσουμε την αγάπη μας για το παιχνίδι. Αυτό ήταν κάτι που απόλαυσα πολύ, αυτή η ανάγκη να συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να ανακαλύπτουμε". Εδώ να σημειωθεί πως η ηθοποιός έκανε κοπιώδη προετοιμασία για το "Wicked", η οποία περιελάμβανε ακόμα και αερόβια προπόνηση ώστε να μπορεί να τραγουδά "πετώντας". Έπειτα, με το ρόλο της μοιράζεται αρκετά σημεία ταύτισης: "Η Έλφαμπα και εγώ ξέρουμε τι σημαίνει να είσαι διαφορετικός και μόνος, αλλά και να συνεχίζεις να είσαι μαχητικός για να παραμείνεις ο εαυτός σου. Είναι πραγματικά ευάλωτη. Και οι δύο έχουμε βιώσει έντονο πόνο και γνωρίζουμε πώς είναι να σε απογοητεύει κάποιος. Ήταν ωραίο να μπορώ να αντλήσω από αυτές τις εμπειρίες και να τις προσδώσω σε εκείνη". Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η αφοσίωση της Ερίβο έχει πιάσει τόπο. Μένει να φανεί εάν θα συνοδευτεί και από χρυσά αγαλματίδια, πάντως είναι μέσα στο παιχνίδι των βραβείων. Αρχής γενομένης τη Δευτέρα (9/12) θα μάθουμε εάν θα βρίσκεται στις υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών, προτού πάρουν τη σκυτάλη τα Όσκαρ στις 17/1. Μέχρι τότε, προλαβαίνετε να δείτε το "Wicked" στην πιο κοντινή σε εσάς σκοτεινή αίθουσα.