«Election»
Εάν βρίσκεστε σε εκλογικό πυρετό εν αναμονή της εθνικής "γιορτής της Δημοκρατίας" την προσεχή Κυριακή, παρακάτω θα βρείτε 5+1 ταινίες που μελετούν διεξοδικά την αγωνία, το παρασκήνιο, τα σκάνδαλα και τις ανατροπές που επιφυλάσσουν οι εκλογικές διαδικασίες.
"The Best Man" (1964) του Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ
Τέσσερα χρόνια πριν από την πρεμιέρα της ταινίας, ο σεναριογράφιος και σπουδαίος θεατρικός δημιουργός Γκορ Βιντάλ είχε ήδη δοκιμάσει την τύχη του στην πολιτική, διεκδικώντας μια θέση στη Βουλή των Αντιπροσώπων εκπροσωπώντας τους Δημοκρατικούς (θα ακολουθούσε ακόμα μία απόπειρα στα '80s). Επομένως, είχε μια πολύ καλή ιδέα του πώς δουλεύει το σύστημα όταν έγραφε το σενάριο του "Best Man", το οποίο πέρασε με επιτυχία από το θεατρικό σανίδι προτού διασκευαστεί στο σινεμά. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον ανταγωνισμό δύο πολιτικών (Χένρι Φόντα & Κλιφ Ρόμπερτσον) που επιζητούν το χρίσμα των κομμάτων τους, ώστε στη συνέχεια να διεκδικήσουν την προεδρία της χώρας. Παράλληλα, κάνουν ό,τι μπορούν για να κερδίσουν την εύνοια του απερχόμενου προέδρου (ο Λι Τρέισι σε μια ερμηνεία υποψήφια για Όσκαρ).
"State of the Union" (1948) του Φρανκ Κάπρα
Λίγοι έχουν εντρυφήσει στον αμερικανικό ψυχισμό όσο ο Φρανκ Κάπρα, πάντα διατηρώντας σε άψογη ισορροποία το μελό με το ρομαντισμό, το δράμα με το γλυκόπικρο χιούμορ και το περαστικό ταξικό σχόλιο. Εν προκειμένω, όλα τα παραπάνω εξερευνώνονται μέσα από τις πολιτικές περιπέτειες ενός εύπορου βιομήχανου, ο οποίος πολιορκείται από προτάσεις για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος. Οι αρχικές αντιστάσεις του κάμπτονται, ωστόσο σύντομα συνειδητοποιεί πως θα πρέπει να κάνει πολλούς συμβιβασμούς (όχι μόνο ιδεολογικούς) εάν θέλει, όντως, να βρεθεί στο υψηλότερο αξίωμα. Ως είθισται, ο Κάπρα σκηνοθετεί πρωτοκλασάτους ηθοποιούς, σε μια διανομή που περιλαμβάνει τους Σπένσερ Τρέισι, Κάθριν Χέπμπορν και Άντζελα Λάνσμπουρι.
"Ο Υποψήφιος" (1972) του Μάικλ Ρίτσι
Ένας ιδεαλιστής και φιλελεύθερος δικηγόρος διεκδικεί τη θέση του γερουσιαστή της Καλιφόρνια. Αλλά ενώ διατείνεται ότι δεν θα κάνει κανένα συμβιβασμό, σύντομα διαπιστώνει ότι αυτοί που κινούν τα νήματα της προεκλογικής εκστρατείας είναι οι μάνατζερ της διαφήμισης. Βραβευμένος με Όσκαρ σεναρίου, ο "Υποψήφιος" είναι η πρώτη αμερικανική ταινία που δείχνει τόσο καθαρά το ρόλο που διαδραματίζουν στο προεκλογικό παιχνίδι οι επαγγελματίες διαφημιστές, οι οποίοι πλασάρουν στην αγορά τον υποψήφιό τους όπως ακριβώς ένα καταναλωτικό προϊόν.
"Election" (1999) του Αλεξάντερ Πέιν
Μεταξύ των κινηματογραφικών highlights αλλά και των καλύτερων στιγμών στην καριέρα της Ρις Γουίδερσπουν, η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του οσκαρικού Αλεξάντερ Πέιν σατιρίζει τα ελαττώματα των εκλογών βάζοντάς τα στο πλαίσιο ενός λυκείου. Η Γουίδερσπουν υποδύεται μια εξαιρετική μαθήτρια την οποία όμως, για κακή της τύχη, απεχθάνεται ο διευθυντής του σχολείου. Έτσι ο τελευταίος, όταν μαθαίνει πως εκείνη διεκδικεί την προεδρεία του δεκαπενταμελούς, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αποτύχει. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να ξεπεράσει τα όρια, αλλά δεν υπολογίζει στην αποφασιστικότητα της μαχητικής μαθήτριας... Σημειώστε, ακόμα, πως το "Election" (ελληνικός τίτλος: "Σκάνδαλα στα Θρανία"...) γίνεται ιδανικό double bill με το βιτριολικό "Πολίτης Ρουθ", όπου ο Πέιν τα βάζει με τις ιδεοληψίες διαφορετικών ακτιβιστικών ομάδων που ασχολούνται με τις εκτρώσεις.
"All The King's Men" (1949) του Ρόμπερτ Ρόσεν
Το ομώνυμο και βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο του Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν, γίνεται η αφορμή για μια αριστοτεχνικά αφηγημένη διασκευή που δανείζεται στοιχεία από το φιλμ νουάρ. Το βραβευμένο με τρία Όσκαρ δράμα του Ρόμπερτ Ρόσεν, μεταξύ των οποίων και το καλύτερης ταινίας, καταδύεται στις σκοτεινότερες πτυχές της εξουσίας, μέσα από τις αμοραλιστικές και κυνικές επιλογές ενός πολιτικού που δε θέλει να χάσει τη δύναμή του. Η απληστία, ο λαϊκισμός, οι χαλασμένες ηθικές πυξίδες και στο τέλος της ημέρας ο κυνισμός, δίνουν τον τόνο σε μια ταινία - γροθιά στο στομάχι.
Ειδική μνεία: "Napoleon Dynamite" (2004) του Τζάρεντ Χες
Οκ, θα μιλήσουμε ειλικρινά. Το "Napoleon Dynamite" υπάρχει στη λίστα όχι εξαιτίας του ευρηματικού τρόπου που σχολιάζει τη μετανεωτερική δημοκρατία, αλλά γιατί η δράση του υπάρχει εξαιτίας των εκλογών. Όπως και στο "Election", η πλοκή εξελίσσεται σε ένα λύκειο κατα τη διάρκεα της περιόδου ανάδειξης δεκαπενταμελούς. Τότε, δύο περιθωριοποιημένοι και κάπως εκκεντρικοί φίλοι, αποφασίζουν να πάρουν μέρος αγνοώντας τους κινδύνους της απόφασής τους. Στη βαθμίδα των weird κωμωδιών το "Napoleon Dynamite" βρίσκεται με ευκολία πολύ κοντά στην κορυφή, μιας και το off beat χιούμορ του πηγάζει τόσο από την παράξενη συμπεριφορά των πρωταγωνιστών του όσο και από τις παράλογες καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται μπλεγμένοι. Εκείνο όμως που έκανε την ταινία να ξεχωρίζει είναι πως προσεγγίζει από μια ασυνήθιστη οπτική γωνία τις εφηβικές φιλίες και τη σχολική πραγματικότητα εν γένει. Οι Χες αφηγούνται την ιστορία τους από τη μεριά των nerds, των περιθωριοποιημένων κάθε είδους, εκείνων που δε βρίσκουν το χώρο που τους αναλογεί στο σχολείο εξαιτίας της όψης και του παράταιρου κώδικα επικοινωνίας που υιοθετούν. Διαβάστε περισσότερα για την ταινία εδώ. Και μη ξεχνάτε: "Vote for Pedro"!
