Solidarity Cinema: Πάμε κινηματογράφο, βοηθάμε τους σεισμοπαθείς σε Τουρκία και Συρία

Mια εκδήλωση με προβολές ταινιών μικρού μήκους, ελληνικές και ξένες, κλασικές και σύγχρονες, που έχουν αφήσει ένα σημαντικό πολιτισμικό, αισθητικό, ιστορικό και κοινωνικό ίχνος τα έσοδα από την οποία θα δοθούν στους Γιατρούς του Κόσμου,

«Bella» Θέλγια Πετράκη

Μετά τον καταστροφικό σεισμό, τις τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές στις γειτονικές μας χώρες και το δράμα που περνάνε αυτή την στιγμή οι πληγέντες σε Τουρκία και Συρία, διοργανώνεται μια ακόμα ανθρωπιστική εκδήλωση για την ενίσχυσή τους, την Κυριακή 5 Μαρτίου (3 μ.μ) στον κινηματογράφο ΑΣΤΟΡ. Πρόκειται για μια εκδήλωση με προβολές ταινιών μικρού μήκους, ελληνικές και ξένες, κλασικές και σύγχρονες, που έχουν αφήσει ένα σημαντικό πολιτισμικό, αισθητικό, ιστορικό και κοινωνικό ίχνος τα έσοδα από την οποία θα δοθούν στους Γιατρούς του Κόσμου, που βρίσκονται ήδη στις πληγείσες περιοχές και των δύο χωρών.

Διαβάστε Επίσης

Σημειώνεται ότι κανείς από όσους συμμετέχουν στην πρωτοβουλία δεν θα αμειφθεί για τη δουλειά του και στις προβολές δεν θα συμπεριληφθούν ταινίες που σχετίζονται με κάποιο σεισμό ή άλλη καταστροφή. Οι προβολές θα γίνουν στον ιστορικό κινηματογράφο ΑΣΤΟΡ, του οποίου ο ιδιοκτήτης παραχωρεί αφιλοκερδώς την αίθουσα και την τεχνική στήριξή του γι’ αυτόν τον σκοπό. Στην εκδήλωση θα προσκληθούν δημιουργοί και κριτικοί κινηματογράφου για να παρουσιάσουν τις ταινίες. 

Διαβάστε Επίσης

Οι ταινίες 

La Jetée του Chris Marker (1962, Γαλλία, 28’)

Μια από τις πιο σημαντικές μικρού μήκους ταινίες της ιστορίας του παγκόσμιου κινηματογράφου, σύμφωνα και με το British Film Institute. Ξαναβλέπουμε το φιλμ – δοκίμιο ενός από τους πιο ριζοσπαστικούς δημιουργούς της "αριστερής όχθης του γαλλικού σινεμά" και της παγκόσμιας τέχνης πάνω στην κατασκευή της μνήμης, την παγκόσμια ιστορία, την επιβολή της εξουσίας και την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα σε αυτή. Με μια φόρμα αξεπέραστη στην ιστορία του μέσου που συγκλονίζει μέσα από την πολυπλοκότητα ιδεών και συναισθημάτων και την απλότητα με την οποία αυτά μεταφέρονται. Μια ταινία σημείο αναφοράς φιλοσοφικών, αισθητικών και καλλιτεχνικών ζητημάτων σύγχρονων, επίκαιρων και επειγόντων ως σήμερα. Βραβείο Jean Vigo (1963).

Inextinguishable Fire του Harun Farocki (1969, Γερμανία, 24’)

Τι σχέση μπορεί να έχει η καθημερινή εργασία σε ένα οποιοδήποτε εργοστάσιο με την παραγωγή των δολοφονικών βομβών ναπάλμ και των χημικών ουσιών τύπου Zyklon B; Τι σημαίνει καταμερισμός εργασίας και ποια είναι η ευθύνη του καθενός να σταματήσουν τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Με ένα καθαρά μπρεχτικό τρόπο και μια φόρμα ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ, την μυθοπλασία και την πολιτική αγκιτάτσια, ο στοχαστής γερμανός δημιουργός, με εκατοντάδες φιλμ στο ενεργητικό του, καταγγέλλει ευθέως εταιρείες, εμπορεύματα, την κοινωνία του θεάματος, τον τρόπο που μάθαμε να βλέπουμε και να αντιλαμβανόμαστε την ίδια τη δομή του καπιταλισμού σε σύνδεση με τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Απόκτημα του Museum of Modern Art (NewYork), ΜοΜΑ. Βραβείο Ένωσης Γερμανών κριτικών κινηματογράφου (1969). Ελληνική πρεμιέρα σε συνδιοργάνωση με το Goethe-Institut και ευγενική παραχώρηση της συντρόφου τού καλλιτέχνη, Antje Ehmann. Με αγγλικούς υπότιτλους.

Διαβάστε Επίσης

Third Kind του Γιώργου Ζώη (2018, Ελλάδα, 32’)

Με όχημα τη φόρμα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σύγχρονους έλληνες δημιουργούς που έχει τιμήσει την ταινία μικρού μήκους ως αυτόνομο εκφραστικό μέσο του κινηματογράφου, κατασκευάζει μια επίκαιρη και επείγουσα αλληγορία καθαρών και συγκροτημένων πολιτικών και κοινωνικών προεκτάσεων πάνω στη σχέση του σύγχρονου πολιτισμού με τον πόλεμο και την προσφυγιά, τα στρατόπεδα εγκλεισμού και την οδοιπόρηση της ανθρωπότητας σε ένα τέλμα. Μια χαραμάδα φωτός όμως μπορεί και να υπάρχει. Επίσημη συμμετοχή στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών (2018).

Διαβάστε Επίσης

Bella της Θέλγιας Πετράκη (2020, Ελλάδα, 24’)

Ένα φιλμ πάνω στη μνήμη με μια φόρμα που στηρίζει την θεματική της πάρα πολύ συγκροτημένα και διαλέγεται με το πειραματικό σινεμά και την γλώσσα του κινηματογράφου όσο και με την μυθοπλασία και τα συναισθήματα που αυτή προκαλεί. Μια ανθρώπινη και προσωπική ιστορία συνδιαλέγεται με μια από τις πιο τραγικές στιγμές συλλογικής απώλειας της παγκόσμιας ιστορίας. Όταν το ιδιωτικό με το δημόσιο συνδέονται, η τέχνη μπορεί να παρουσιάζει, μέσα από μια μικρή αφήγηση, για μια τεράστια συναισθηματική ένταση και μια έξαρση ιδεών. Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Δράμας (2020), Βραβείο Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (2020). 

ToPeriodiko.gr | Οικονομική ενίσχυση: 5 €

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ο Λοράν Καντέ ήταν ένας λαϊκός σκηνοθέτης

Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες Γάλλους δημιουργούς έχασε τη ζωή του σε ηλικία 63 ετών.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
26/04/2024

Η αβεβαιότητα για την Ίριδα παραμένει

Τα μέλη του ΠΟΦΠΑ καταγγέλλουν την παντελή αδιαφορία της διοίκησης του ΕΚΠΑ τόσο για το μέλλον της ιστορικής αίθουσας όσο και για τις δράσεις του Ομίλου.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ μάς συστήνεται ως ο "Κασκαντέρ"

Δείτε αποκλειστικά στο "α" ένα απόσπασμα από τα παρασκήνια της νέας ταινίας του διάσημου ηθοποιού.

"Stop Making Sense": Στον κόσμο ενός κεφαλιού

Τίποτα δεν έχει νόημα. Αλλά το "Stop Making Sense" έχει.

Η "Φόνισσα" υποψήφια για 16 βραβεία Ίρις

Δείτε αναλυτικά της υποψηφιότητες για την επετειακή 15η απονομή της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Συνεχίζονται οι προβολές του ντοκιμαντέρ "Χρήστος, το Τελευταίο Παίδι"

Η βραβευμένη ταινία της Τζούλια Αμάτι παίζεται για δεύτερη εβδομάδα στους κινηματογράφους.

Αγγελική Παπούλια πώς βρέθηκες στη Σλοβενία για τον "Τελευταίο Ήρωα";

Η καταξιωμένη Ελληνίδα ηθοποιός μιλά στο "α" για τη συμμετοχή της στη σπιρτόζικη δραμεντί όπου υποδύεται μια εκπρόσωπο πολυεθνικής που αναστατώνει μια μικρή φτωχή κοινωνία.