Η Φλόγα που Τρεμοσβήνει

5

Η αντονιονική αλλοτρίωση συναντά τη νουβέλ βαγκ στην καλύτερη ταινία του Λουί Μαλ και μια πικρή, ρηξικέλευθη κινηματογραφικά μελέτη των σύγχρονων πολιτισμικών αδιεξόδων.

H_floga_pou_tremosbhnei

Αμέσως μετά την "Ιδιωτική Ζωή" με την Μπριζίτ Μπαρντό (1962), ο Λουί Μαλ ξεκινά να γυρίζει την επόμενη, έγχρωμη ταινία του. Μετά από δυο μέρες συνειδητοποιεί πως πρόκειται για ένα μελαγχολικό ρέκβιεμ πάνω στις πολλαπλές ανησυχίες μιας ταραγμένης εποχής, στραγγισμένο από ελπίδες, αισθήματα και χρώματα. Ξεκινά από την αρχή με ασπρόμαυρο πλέον φιλμ και ακολουθεί τον Αλέν, αλκοολικό συγγραφέα ο οποίος αναρρώνει σε μια κλινική απεξάρτησης στις Βερσαλλίες. Χωρισμένος από τη σύζυγό του, η οποία ζει στη Νέα Υόρκη, νιώθει απογοητευμένος από τη νηφάλια ζωή του και σκέφτεται να αυτοκτονήσει, αλλά αποφασίζει πρώτα να επισκεφθεί τους φίλους του στο Παρίσι προσπαθώντας να βρει ένα λόγο για να συνεχίσει να ζει. Θα συναντήσει νέες και παλιές ερωμένες, συναδέλφους και γνωστούς, διαπιστώνοντας πως η ζωή (τους) κυλά αδιατάρακτη και χωρίς τη δική του παρουσία.


Ήρωας ενός δημοσιευμένου το 1931 μυθιστορήματος του Πιέρ Ντριέ Λα Ροσέλ, οπαδού του φασισμού και συνεργάτη των ναζί ο οποίος αυτοκτόνησε το 1944, ο Αλέν είναι μια εμβληματική λογοτεχνική φιγούρα. Σύμβολο της απαισιοδοξίας η οποία κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή σκέψη μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, μετατρέπεται από τον Λουί Μαλ σε έναν αντονιονικό χαρακτήρα, βυθισμένο στην αλλοτρίωση μιας χαοτικά αστικής, μοντέρνας κοινωνίας (αυτής των 60s). Όπως απόλυτα μοντέρνο είναι και το σκηνοθετικό στιλιζάρισμα της ταινίας, η οποία δανείζεται τις αφηγηματικές ελευθερίες της νουβέλ βαγκ (αριστουργηματική η σκηνή της μεθυσμένης έκρηξης με τα απανωτά jump cut, ρηξικέλευθη η χρήση της μουσικής του Ερίκ Σατί) για να πατήσει σε ένα στέρεο, υπαρξιακά –και υπαρξιστικά– σπαρακτικό φιλοσοφικό υπόβαθρο και να υψώσει μια φωνή απόγνωσης απέναντι σε μια στρεβλή συναισθηματικά, ιδεολογικά, πολιτικά και ηθικά πραγματικότητα. Αυτήν την οποία ο Αλέν υπομένει μόνο μέσω μιας παραίσθησης (της υπερκατανάλωσης αλκοόλ), συνειδητοποιώντας πριν απ’ όλους πως "η γιορτή τελείωσε" και μια βαθιά μελαγχολική διάθεση απλώνεται σ’ όλη την κοινωνική έκταση και σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο βάθος.

A/M. Γαλλία. 1963. Διάρκεια: 108΄. Διανομή: SUMMER CLASSICS

Περισσότερες πληροφορίες

Η Φλόγα που Τρεμοσβήνει

Le Feu Follet
5
  • Δραματική
  • 1963
  • Διάρκεια: 105 '
  • Λουί Μαλ

Ένας αλκοολικός συγγραφέας αναρρώνει σε μια κλινική απεξάρτησης στις Βερσαλλίες. Σκέφτεται να αυτοκτονήσει, αλλά αποφασίζει πρώτα να επισκεφθεί τους φίλους του στο Παρίσι, προσπαθώντας να βρει ένα λόγο για να συνεχίσει να ζει.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Επαγγελματίας Υπνοβάτης

Ενδιαφέρουσα ιδέα που μένει απλά υποσχόμενη, μιας και υλοποιείται με σεναριακή χοντροκοπιά, ερμηνευτική ανεπάρκεια και αφηγηματική προχειρότητα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
25/04/2024

Μην Ανοίγεις την Πόρτα

Η πρώτη ταινία των Unboxholics είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστο ψαχνό. Δραματικά ισχνό και σκηνοθετημένο μονότονα, κορυφώνεται χωρίς την παραμικρή έκπληξη.

Οι Αντίπαλοι

Σεναριακό υπόδειγμα αθλητικού (μελο)δράματος πάνω στις απρόβλεπτες διαδρομές των ανθρώπινων επιθυμιών. "Χορογραφημένο" με ερωτική ένταση και σκηνοθετημένο με φλασάτη, βιντεοκλιπίστικη αυταρέσκεια.

Ζωντανό Πνεύμα

Δύο κόσμοι και τρεις γενιές συγκρούονται σε ένα δράμα ενηλικίωσης με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, κωμωδίας και θρίλερ, το οποίο, όμως, ασθμαίνει για να βρει την ιδανική ισορροπία.

Ο Τελευταίος Ήρωας

Κουστουριτσική, ξέφρενη και βιτριολική σάτιρα, η οποία βγαίνει απ’ τα νερά της όταν προσπαθεί, αδίκως, να σοβαρευτεί και να περάσει "μηνύματα".

Σούπερ Μάγκι

Σίκουελ ενός διεκπεραιωτικά στημένου αυστραλέζικου animation, το οποίο καταγγέλλει απλοϊκά τους κινδύνους της υπνωτιστικά γοητευτικής νέας εικονικής πραγματικότητας.

Ο Μύλος και ο Σταυρός

Με κάδρα που παραπέμπουν σε πίνακες της φλαμανδικής και της ολλανδικής σχολής, ο Μαγιέφσκι στήνει μια οπτικά μεγαλοπρεπή αλληγορία πάνω στην τέχνη, την αληθινή ζωή και την ανθρώπινη μισαλλοδοξία.