Ο αρχιτέκτονας του γερμανικού εξπρεσιονισμού Φριτς Λανγκ ("Μητρόπολις", "Μ") μετακομίζει στις αρχές της δεκαετίας του ‘30 στις ΗΠΑ και ανατρέπει το χολιγουντιανό καθωσπρεπισμό με δυο ρεαλιστικά κι απαισιόδοξα κοινωνικά δράματα. Τη "Νέμεση" (1936) κι αμέσως μετά το "Έχω Δικαίωμα να Ζήσω", στα οποία αντανακλάται το σκοτεινό κλίμα του οικονομικού κραχ και η αθέατη, απωθητική όψη του αμερικανικού ονείρου. Η αποτύπωση της μικροαστικής μισαλλοδοξίας είναι σοκαριστική, με τον νεαρό κριτικό Φρανσουά Τριφό να δηλώνει: "Οι ταινίες βασίζονται σε μια αρχή: οι νοικοκυραίοι είναι καθάρματα".
Πολύ κοντά στην ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ, το οποίο θα διαμορφωθεί ως είδος την επόμενη δεκαετία, και με τις εξπρεσιονιστικές σκιές να απλώνονται παντού, το "Έχω Δικαίωμα…" ακολουθεί την οδύσσεια του πρώην κατάδικου Έντι Τέιλορ, ο οποίος δεν μπορεί να βρει πουθενά δουλειά (δεν τον προσλαμβάνουν ή μαθαίνουν το παρελθόν του και τον απολύουν) και αδυνατεί να ζήσει ευτυχισμένος με τη γυναίκα που αγαπά. Αρνείται να συμμετάσχει σε μια δουλειά της πρώην συμμορίας του, συλλαμβάνεται όμως άδικα για ληστεία μετά φόνου και καταδικάζεται σε θάνατο. Η αναμέτρησή του με τη μοίρα, μόνιμο θεματικό μοτίβο του Λανγκ, θα έχει τραγική κατάληξη, σε μια από τις πρώτες κοινωνικές περιπέτειες που ωρίμασαν το αμερικανικό σινεμά, βοηθώντας το στο να βαθύνει την πολιτική κριτική του και να κοιτάξει το "περιθώριο" στα μάτια με δραματική ειλικρίνεια.
Α/Μ. ΗΠΑ. 1937. Διάρκεια: 86΄. Διανομή: NEO FILMS
Περισσότερες πληροφορίες
Έχω Δικαίωμα να Ζήσω
Πρώην κατάδικος, ο Έντι Τέιλορ δεν μπορεί να βρει πουθενά δουλειά και δεν μπορεί να ζήσει ευτυχισμένος με τη γυναίκα που αγαπά. Αρνείται να συμμετάσχει σε μια δουλειά της πρώην συμμορίας του, συλλαμβάνεται όμως άδικα για ληστεία μετά φόνου και καταδικάζεται σε θάνατο.