Ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, η Ειρήνη Λαφαζάνη, η Μαρία Μαντά, η Μαριάννα Πουρέγκα, ο Γκαλ Ρομπίσα και ο Γιώργος Φασουλάς: Αυτά τα έξι νέα πρόσωπα κέρδισαν την προσοχή μας αυτή τη σεζόν. Δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενοι ηθοποιοί, βρίσκονται όμως στην αρχή της σταδιοδρομίας τους και με τις ξεχωριστές ερμηνείες τους έδωσαν τις καλύτερες υποσχέσεις για τη συνέχεια. Ας τους γνωρίσουμε καλύτερα!
Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος
Είναι απόφοιτος του Ωδείου Αθηνών κι έχει οχτώ χρόνια στο επάγγελμα, παρόλο που το όνομά του ξεκίνησε να συζητιέται ευρύτερα φέτος, λόγω της τηλεοπτικής του ερμηνείας στο "Milky way" του Βασίλη Κεκάτου. Τράβηξε την προσοχή μας ήδη από πέρσι με την ευπλαστότητα της παρουσίας του στις "Πεταλούδες στο στομάχι" του Κωνσταντίνου Ρήγου, ενώ φέτος έδωσε άλλη μία ακόμη πιο διακριτή ερμηνεία στην κατά Γιάννη Κακλέα "Δωδέκατη νύχτα ή ό,τι επιθυμείτε", που μόλις κατέβασε αυλαία (Τέχνης). Σε μια παράσταση που έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της ρευστότητας των έμφυλων ταυτοτήτων, εμπνευσμένη από το σαιξπηρικό μοτίβο της μεταμφίεσης και της αλλαγής φύλου, ο Γεωργόπουλος ξεχώρισε στην ερμηνεία του Τρελού ως μιας ανδρόγυνης φιγούρας που συντόνιζε τη δράση σαν να ήταν μέρος ενός κλαμπάτου, αισθησιακού σόου.
Ειρήνη Λαφαζάνη
Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού μόλις το 2020 και γρήγορα ανέβηκε στη σκηνή, με συμμετοχές στο "Πονηρό πνεύμα", που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Χουβαρδάς στο πρώτο κρατικό θέατρο, και στον "Κύκλο των χαμένων ποιητών", που επαναλαμβάνεται φέτος στη σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη (Βρετάνια). Ήταν όμως στην καλοκαιρινή παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών, που αιχμαλώτισε την προσοχή μας: στη σύνθεση "Καζανόβα / Δον Ζουάν. Ερωτική περιπλάνηση", σε σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού, όρμησε στη σκηνή σαν πνοή φρέσκου αέρα κι ερμήνευσε μια 13χρονη κοπέλα, το νεαρό, θηλυκό alter ego του γηραιού Καζανόβα, ως μια άγουρη ακόμη γυναίκα στο δρόμο της (ερωτικής) αυτοδιάθεσης.
Μαρία Μαντά
Απόφοιτη του Ωδείου Αθηνών το 2019, φέτος παραδίδει μια ανατριχιαστική και ηλεκτρισμένη ερμηνεία στο ρόλο της Κρατούμενης στον "Προμηθέα" του Άρη Μπινιάρη (Γκλόρια). Ο καταξιωμένος δημιουργός γράφει και σκηνοθετεί μια σύγχρονη εκδοχή του αισχυλικού μύθου και η Μαρία Μαντά, αντίστοιχα με την Ιώ του πρωτότυπου, ενσαρκώνει το μαρτύριο και το παράδειγμα όσων περιμένουν τον Προμηθέα: αλυσοδεμένη και αιματοβαμμένη περιγράφει τη σωρεία των φριχτών και ταπεινωτικών βασανιστηρίων που υπέστησαν από τους εκπροσώπους του κρατικού συστήματος η ίδια και οι σύντροφοί της, και μεταδίδει την εικόνα μιας εφιαλτικής δυστοπίας με κάθε ίνα του κορμιού της.
Μαριάννα Πουρέγκα
Από τη Θεσσαλονίκη και το ΚΘΒΕ όπου δούλεψε για μια οκταετία κατηφόρισε η Μαριάννα Πουρέγκα για την πρώτη της αθηναϊκή ερμηνεία, την οποία απολαμβάνουμε στο κατά Δημήτρη Τάρλοου "Έγκλημα και τιμωρία" (Πορεία). Ερμηνεύει τη Σόνια, τη γυναίκα που συντελεί στη μεταστροφή του Ρασκόλνικοφ, και σε μια ούτως ή άλλως ατμοσφαιρική παράσταση με αξιοσημείωτη αισθητική επιβάλλεται με το μελαγχολικό βλέμμα, τη διάφανη παρουσία και τον τρυφερό δυναμισμό της. Μας κέρδισε με την αβίαστη αμεσότητα με την οποία ερμηνεύει μια πόρνη που, αν και συναναστρέφεται με όλη τη βρομιά του κόσμου, καταφέρνει να παραμείνει άσπιλη, πρεσβεύοντας την απόλυτη καλοσύνη.
Γκαλ Ρομπίσα
Θυμόμαστε ακόμη την αποκαλυπτική ερμηνεία του –στον πρώτο του ρόλο, μάλιστα– ως Τρέπλιεφ στον τσεχοφικό "Γλάρο", που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Παρασκευόπουλος σε συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και του Θεσσαλικού Θεάτρου και φιλοξενήθηκε το 2019 στην Αθήνα. Φέτος, συμμετέχει στον σαιξπηρικό "Βασιλιά Ληρ", στη σκηνοθετική εκδοχή του Στάθη Λιβαθινού (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας), όπου ερμηνεύει με αδυσώπητη πειστικότητα και χαρακτηριστική σωματικότητα τον μοχθηρό Έντμοντ, τον νόθο γιο του Γκλόστερ, που προδίδει την οικογένειά του και σπέρνει έριδες στην οικογένεια του Ληρ.
Γιώργος Φασουλάς
Έχει ερμηνεύσει σύντομους ρόλους σε πολυπρόσωπες παραστάσεις, όπως η περσινή "Μια νύχτα στην Επίδαυρο" του Νίκου Καραθάνου στο Εθνικό, κι όμως ο απόφοιτος της δραματικής σχολής του, καταφέρνει να ξεχωρίσει επί σκηνής. Φέτος, στον "Συρανό" του Γιώργου Νανούρη (Αλκυονίς), ο Γιώργος Φασουλάς αποδεικνύεται αεικίνητος και ανταποκρίνεται σαν χαμαιλέων στις πολλαπλές ανάγκες της: αποτελεί έναν από τους τέσσερις ηθοποιούς που πλαισιώνουν τα κεντρικά πρόσωπα και επιδίδονται σε ένα ακατάπαυστο παιχνίδι αλλαγής ρόλων και συνεχών δράσεων. Επίσης, τα δευτερότριτα τον βλέπουμε στο ΠΛΥΦΑ με τέσσερις ηθοποιούς της γενιάς του, στο "Πάμε στοίχημα;", μια παράσταση-σχόλιο της ελληνικής πραγματικότητας, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παύλου, αλλά και στην παράσταση για παιδιά, "Το νησί των θησαυρών", που σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος (Πόρτα).
Περισσότερες πληροφορίες
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών
Ο αντικομφορμιστής καθηγητής φιλολογίας και υπέρμαχος της ελευθερίας, Τζον Κίτινγκ, φέρνει τα πάνω-κάτω στην αυστηρή ακαδημία αρρένων του Γουέλτον, αλλάζοντας για πάντα τη ζωή των μαθητών. Με το σύνθημα «Άδραξε τη μέρα!» θα αλλάξει σταδιακά τη ζωή τους και θα διαταράξει τις ισορροπίες στο σχολείο που υπακούει στο μότο "Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Τελειότητα". Θα μάθει στους μαθητές του να αγαπούν την ποίηση, την τέχνη, τη ζωή και να παλεύουν για τις επιλογές τους. Η σύγκρουση με το εκπαιδευτικό κατεστημένο, τη διεύθυνση του σχολείου, τους γονείς των μαθητών του θα είναι αναπόφευκτη. Η ίδια η έννοια της επανάστασης κυριαρχεί στο έργο, το οποίο μετατράπηκε σε μια ατμοσφαιρική παράσταση γεμάτη συγκίνηση και χιούμορ, η οποία περνάει απλόχερα στο κοινό την ουσία του, που συμπυκνώνεται στο κυνήγι των ονείρων και των καταπιεσμένων επιθυμιών μας, την αξία του ελεύθερου πνεύματος, την αξία της ποίησης και πρωτίστως της αυτοδιάθεσης. Αξίζει να τη δείτε μαζί με εφήβους.
Πάμε στοίχημα;
Πέντε ηθοποιοί της γενιάς των late 90's μετ-επισκέπτονται επί σκηνής τους μεγάλους σταθμούς μνήμης της παιδικής, της εφηβικής και της μετεφηβικής της ηλικίας που σκιαγραφούν την πορεία της ελληνικής πραγματικότητας των τελευταίων δύο δεκαετιών. Στάσεις σε αυτό το νοσταλγικό ταξίδι αποτελούν οι σημαντικότερες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού, στιγμές εθνικής περηφάνιας και εθνικού πανικού. Μία ποπ γενιά μεγαλώνει χορεύοντας, τραγουδώντας και βάζοντας γκολ και καλάθια με γαλανόλευκα water tattoos στο μπράτσο, μέχρι να μεγαλώσει και να αναρωτηθεί σήμερα τι ακριβώς σημαίνει νίκη και ήττα. Τώρα που οι νίκες μας αποδομούνται και υπονομεύονται, το μόνο που μας έμεινε να ελπίζουμε είναι οι 5+1 αριθμοί του Τζόκερ;
Έγκλημα και τιμωρία
Πρόκειται για τη διασκευή του ογκώδους μυθιστορήματος του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι “Έγκλημα και Τιμωρία” που φέρει την καθοριστική σφραγίδα του Θανάση Τριαρίδη. Η παράσταση παρουσιάζει την ιστορία του Ρασκόλνικοφ, ενός φοιτητή που πιστεύει πως η διανοητική και ψυχική ανωτερότητα νομιμοποιεί το άτομο να διαπράττει εγκλήματα για το καλό της ανθρωπότητας. Έτσι, προβαίνει στον φόνο μιας γριάς τοκογλύφου, σε μια πράξη «αλτρουισμού», που θα απαλλάξει την κοινωνία από ένα άπληστο και κακόβουλο άτομο. Παρά την πεποίθησή του ότι τέτοια κίνητρα βρίσκονται υπεράνω του νόμου, ο ήρωας χάνεται σε έναν λαβύρινθο τύψεων, εσωτερικών συγκρούσεων και ψυχικών οδυνών, που συνιστούν την πραγματική τιμωρία του. Η μεταμέλεια έρχεται έπειτα από μια δαιδαλώδη διαδρομή και η λύτρωση μέσα από τη μορφή μιας νεαρής πόρνης, της Σόνια. Πλάι σε εκείνον, τη δική τους πορεία διαγράφουν και τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου: ο αστυνομικός ανακριτής Πορφύριος Πετρόβιτς, η μητέρα και η αδερφή του Ρασκόλνικοφ, ο Σβιντριγκάιλοφ, ο Ραζουμίχιν, ενώ σε ρόλο-έκπληξη θα εμφανιστεί και ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι.
Συρανό
Πρόκειται για μία ιστορία που διαδραματίζεται στο Παρίσι του 17ου αιώνα, με πρωταγωνιστή έναν δεινό πολεμιστή, τον Συρανό. Ο Συρανό λόγω ενός εξωτερικού του χαρακτηριστικού (της μεγάλης μύτης του) δεν τα πήγαινε πολύ καλά στον τομέα του έρωτα. Συγκεκριμένα, ήταν η Ρωξάνη εκείνη από την οποία δεν είχε ανταπόκριση, καθώς, μάλιστα, αυτή αγαπούσε έναν άλλο άντρα, τον Κριστιάν. Ο τελευταίος, όμως, επειδή δεν διέθετε ευγλωττία και πνευματικό βάθος, ζήτησε από τον Συρανό να «γίνει η φωνή του» μέσα από ερωτικές επιστολές που θα είχαν την υπογραφή του ίδιου αλλά θα ήταν γραμμένες στην πραγματικότητα εκείνον. Τελικά, είναι το πνεύμα ή εξωτερική εμφάνιση που κερδίζει στον έρωτα;
Βασιλιάς Ληρ
Έργο που γράφτηκε το 1609, περίοδο που στην Αγγλία εκτός από πολλά είδη λόγου άκμαζε το θέατρο, ο «Βασιλιάς Ληρ», αποτελεί ένα διαχρονικό αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας. Το έργο έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου, σε κάποιες από αυτές πάμπολλες φορές. Το θέμα αυτής της τραγωδίας του Σαίξπηρ, αφορά στην απόφαση του Βασιλιά Ληρ να μοιράσει το βασίλειό του στις τρεις κόρες του τη Γονερίλη, τη Ρεγάνη και τη μικρότερη την Κορδέλια. Αυτή που θα τον πείσει για την αγάπη της θα πάρει το βασίλειο. Ο γηραιός βασιλιάς, παρά τις συμβουλές του Δούκα του Κεντ, αποκληρώνει την Κορδέλια κι εξορίζει το Δούκα… Στον ρόλο του Ληρ, η Μπέττυ Αρβανίτη.
Το νησί των θησαυρών
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα, η παράσταση αφηγείται τις περιπέτειες ενός γέρου πειρατή που κρύβει το μυστικό ενός αμύθητου θησαυρού. Κεντρικός ήρωας ο νεαρός Τζιμ, ο οποίος ανακαλύπτει τυχαία ένα χάρτη ο οποίος δείχνει τον δρόμο για τον μεγάλο θησαυρό του θρυλικού πειρατή Κάπτεν Φλιντ, σε ένα μακρινό νησί. Ο Τζιμ μπλέκει με παρέες «καλών» αλλά και «κακών παιδιών» που εποφθαλμιούν τα πλούτη που αποκαλύπτει ο χάρτης και βρίσκεται εν τέλει να σαλπάρει σε ένα εξωφρενικό ταξίδι όπου πέρα από νέοι τόποι θα του αποκαλυφθούν και νέοι τρόποι να ερμηνεύει τους ανθρώπους και τα κίνητρά τους. Μέσα από τις δοκιμασίες του Τζιμ, των φίλων και των αντιπάλων του, μικροί και μεγάλοι θα ανακαλύψουν πως τελικά τα όρια μεταξύ καλού και κακού δεν είναι πάντα τόσο ευδιάκριτα, τα ωραία λόγια και οι υποσχέσεις δεν είναι πάντα και τόσο ειλικρινή, ενώ ο πραγματικός θησαυρός δεν βρίσκεται στα πλούτη, αλλά στην ίδια τη ζωή και τις εμπειρίες που αυτή προσφέρει.
Προμηθέας
Μια σύγχρονη ανάγνωση του αισχύλειου έργου που εμβαθύνει σε ζητήματα ψυχικής και κοινωνικής απομόνωσης και προσεγγίζει τον μύθο του Προμηθέα μέσα στα όρια μιας αυταρχικής φυλακής υψίστης ασφαλείας, όπου ξεδιπλώνεται ένα σκοτεινό χρονικό μια σειράς ανακρίσεων. Στην καρδιά του έργου βρίσκονται οι αμείλικτες επισκέψεις των εκπροσώπων του καθεστώτος στον κρατούμενο Προμηθέα, συνθέτοντας μια στοιχειωμένη καταβύθιση σε μια εποχή που δεσπόζουν απολυταρχικές πρακτικές και αντιλήψεις. Στην παράσταση ενσωματώνονται, επίσης, στίχοι του ράπερ Άγνωστος Χειμώνας, ο οποίος είναι γνωστός για το αντιδογματικό του ύφος και το κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο των τραγουδιών του. Αυτές οι λυρικές συνεισφορές, σε συνδυασμό με τον κορμό ενός νέου κειμένου, αποτελούν τον πυρήνα γύρω από τον οποίο αναπτύσσεται μια σκηνική αλληγορία με όχημα τη μουσικότητα του λόγου, τις ψυχολογικές σημάνσεις και τη σκηνική χρήση της μάσκας, συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία ενός πολυδιάστατου παραστασιακού γεγονότος.
