Ελίνα Γιουνανλή©
Ο χρόνος, η ποίηση και η διαδρομή της ύπαρξης "συναντιούνται” σε τρεις νέες παραστατικές προτάσεις που ξεκινούν αυτήν την εβδομάδα. Η Athens Arts Collective επιχειρεί μια αναζήτηση στην ισορροπία ανάμεσα στη ζωή και την ανυπαρξία, συνδυάζοντας λόγο και ήχο σε ένα πρωτότυπο σκηνικό περιβάλλον. Παρουσιάζει τη μουσικοθεατρική παράσταση "Πεπερασμένος Χρόνος”, από τις 21 Μαρτίου έως τις 12 Απριλίου, στον νέο χώρο Τζάμια Κρύσταλλα στο Μεταξουργείο. Με αυτοσχεδιαστική μουσική και απαγγελία ποίησης, η παράσταση εξερευνά την ισορροπία ζωής και ανυπαρξίας, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα όπου η έννοια του χρόνου εξερευνάται υπαρξιακά.
Παράλληλα, το "Δίπτυχο”, από τις 28 Μαρτίου έως τις 2 Απριλίου, στο Φουαγιέ του ΠΛΥΦΑ, το νέο project των Κωνσταντίνου Παπασωτηρόπουλου και Ελευθερίας Αγαπάκη, στο οποίο η μοναξιά, η περιπλάνηση και η εσωτερική αναζήτηση του ανθρώπου μεταφράζονται σε μια σόλο ερμηνεία του Στέφανου Βλάχου. Η παράσταση αναπτύσσεται ως μια συνάντηση δύο κειμένων: "Oku no Hosomichi” (Το Στενό Μονοπάτι προς το Βαθύ Βορρά) – ένα ποιητικό ημερολόγιο του Ιάπωνα κλασικού ποιητή Matsuo Bashō, το οποίο αφηγείται ένα ταξίδι φυσικής και πνευματικής αναζήτησης και "Αρχείον” – μια σύνθεση αποσπασμάτων από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου, που δημιουργεί ένα υβριδικό θεατρικό σώμα όπου το παρελθόν και το παρόν διασταυρώνονται.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Δίπτυχο
Ένα σόλο που αποτυπώνει τη μοναχική διαδρομή του ανθρώπου που βαδίζει, το οποίο συνδέει τα έργα “OKU NO HOSOMICHI” -μια σκηνική απόδοση του ομώνυμου ημερολογιακού κειμένου του κλασικού Ιάπωνα ποιητή Matsuo Bashō (1644-1694) που ακολουθεί την οδοιπορία του Βashō και του μαθητή του, από το σημερινό Τόκιο προς τις βόρειες επαρχίες της Ιαπωνίας- και “ΑΡΧΕΙΟΝ” στο οποίο "συντίθεται ένα κειμενικό σώμα με αποσπάσματα από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου (1749-1809). Στο κέντρο μιας οπής της πορείας του, ο άνθρωπος σχετίζεται με το σώμα του πλήθους των Αγίων".
Πεπερασμένος χρόνος
Η τζαζ συναντά την ποίηση στην παράσταση που αποπειράται να αναδείξει την αδιάσπαστη ισορροπία ζωής και ανυπαρξίας, με όχημα την αυτοσχεδιαστική μουσική των Δημήτρη Βεντουράκη (πιάνο), Σωκράτη Τσεντόγλου (drums) και Κατερίνας Ρουσιάκη (φωνή) και την απαγγελία κειμένων κλασικής και σύγχρονης ποίησης, συγκεκριμένα, Χάικου κλασικών Ιαπώνων ποιητών, το ποίημα ''Λιτανείες του Ρόδου'' του Γάλλου ποιητή Ρεμί ντε Γκουρμόν και επιλογές από τα "Ποιήματα Κελύφους" του Γιάννη Λειβαδά. Η δομή της παράστασης είναι τριμερής και συμβολίζει τα διαδοχικά στάδια του ανθρώπινου βίου: τη γέννηση, τη συνειδητοποίηση του θανάτου και την αποδοχή. Όλα τα στοιχεία της παράστασης από τον ήχο και τα φώτα μέχρι την επιλογή κειμένων στηρίζονται πάνω σε αυτή τη δομή, με στόχο να μεταδώσουν τη βαθιά συναισθηματική και φιλοσοφική πορεία του ανθρώπου προς την αποδοχή της θνητότητάς του.
