Πάντα σκέφτομαι πως δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όμως, πηγαίνοντας να συναντήσω τον Κωνσταντίνο Καζάκο στο θέατρο, ήμουν κάπως μαγκωμένη. Μάλλον περίμενα να γνωρίσω ένα σοβαροφανή τύπο, να πούμε τα... τυπικά και μετά, έξω από την πόρτα. Χρειάστηκαν δευτερόλεπτα για να καταλάβω το λάθος μου· επιβλητικός πράγματι, σοβαρός επίσης αλλά καθόλου απόμακρος, ο Κωνσταντίνος Καζάκος έχει μία έμφυτη, ακαταμάχητη παιδικότητα που συνειδητοποιώ ότι δεν περνά στον τηλεοπτικό φακό. Χαμογελά διαρκώς.
Διαβάστε περισσότερα στο Esquire.com.gr