Πέτρος Νικολαρέας / ndp photo agency©
Το μεσημέρι της Τρίτης 7 Ιουνίου βρεθήκαμε στο Θέατρο Άλσος και τη συνέντευξη τύπου που έδωσαν οι συντελεστές της παράστασης "Τι ζούμε, ρε;" λίγο πριν την πρεμιέρα (10/6) και ένα μόνο έχουμε να πούμε. Είναι μια υπερπαραγωγή με 47 συντελεστές επί σκηνής σε κείμενα της Δήμητρας Παπαδοπούλου, σκηνοθεσία του Θοδωρή Αθερίδη, χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού και μουσική της Μαρίζας Ρίζου, που φτιάχτηκε με πολύ αγάπη και αδημονία να επιστρέψουμε στη θεατρική ζωή όπως πραγματικά της ταιριάζει, ενώ την ίδια στιγμή εκπληρώνει το όραμα των παραγωγών Ηλία Μαροσούλη και Άγγελου Κοτταρίδη για την επιθεώρηση. "Θέλαμε να ανεβάσουμε την συγκεκριμένη παράσταση το 2020 όταν και συμφωνήσαμε με την Δήμητρα Παπαδοπούλου. Η πανδημία δεν μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε τα πλάνα μας ούτε το 2021. Είμαστε περήφανοι για κάθε έναν και καθεμία από τους συντελεστές ξεχωριστά”. Αυτό ήταν το μήνυμα του Άγγελου Κοτταρίδη για το καλωσόρισμα, ενώ ο Ηλίας Μαροσούλης συγκινημένος είπε: "Κάνω πολλά χρόνια επιθεώρηση. Είμαι στο χώρο του θεάτρου από το 1957 αλλά τέτοια δουλειά δεν έχω ξανακάνει ποτέ”.
Ο σκηνοθέτης Θοδωρής Αθερίδης, που θα ανέβει και επί σκηνής μαζί με την συγγραφέα, 13 ακόμα ηθοποιούς, 12 μουσικούς και 20 χορευτές, alter ego της Δήμητρας Παπαδοπούλου σύμφωνα με την ίδια, μίλησε για τα χαρίσματά της πέραν της αμεσότητας και του χιούμορ της. "Η Δήμητρα είναι πόλος έλξης. Δηλαδή όταν ζητάει από έναν καλλιτέχνη να συνεργαστεί μαζί της, αυτός πάντα λέει ναι. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι παιδί της ομάδας. Οι καλλιτέχνες ξέρουν ότι δεν τους καλεί να την πλαισιώσουν. Ξέρουν ότι θα είναι ένα ομαδικό θέαμα. Επίσης, η Δήμητρα είναι παιδί-γέννημα θρέμμα της επιθεώρησης. Πρόλαβε να συνεργαστεί με την τελευταία δυνατή παρουσία της επιθεώρησης. Έγινε γνωστή κυρίως από τα κείμενα που έγραφε σε αυτές τις επιθεωρήσεις για τους άλλους, αλλά και από τον εαυτό της που τον εφηύρε η ίδια μέσα στην επιθεώρηση”.
"Ενώ καλύπτουμε θεματικά κάθε κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα, έχουμε το χαρακτηριστικό ότι είναι υπό το βλέμμα ενός ανθρώπου, ενός συγγραφέα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί και σαν θεατρικό έργο, βέβαια η δομή είναι ελεύθερη και η παράσταση είναι σπονδυλωτή. Κάθε σκηνή είναι διαφορετική από την άλλη με μόνη σύνδεση το ύφος, την ιδεολογία και το γέλιο που προκύπτουν από την γραφή του κειμένου. Αν μας άφηναν το ελεύθερο οι αντικειμενικές συνθήκες αυτή η επιθεώρηση θα μπορούσε να κρατήσει πεντέμισι ώρες. Ενώ θα έπρεπε να έχουμε 40 εκατομμύρια άγχη γιατί είναι ένα φαντασμαγορικό θέαμα όπου συντρέχουν 47 άτομα, χορογραφίες, video art, η μουσική, 500 κοστούμια, σας πληροφορώ ότι το μόνο μας άγχος ήταν πως θα το μαζέψουμε ώστε να γίνει μια πυρηνική βόμβα τριών ωρών και όχι πέντε. Στο σκηνοθετικό κομμάτι, εμένα με απασχολούσε να κρατάω ένα κλίμα έτσι ώστε να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι η επιθεώρηση είναι κυρίως χαρά” σημείωσε ο Θοδωρής Αθερίδης για το "Τι ζούμε, ρε;".
Η κλασική επιθεώρηση έχει εκλείψει ως είδος σύμφωνα με την Δήμητρα Παπαδοπούλου: "Διανοητικά είμαι παιδί της Ελεύθερης Σκηνής η οποία μετεξέλιξε την παλιά επιθεώρηση. Όταν γράφαμε κείμενα εκεί με τον Σταμάτη Φασουλή και την Λίνα Νικολακοπούλου κάναμε ψυχοθεραπεία, κοινωνιολογία. Η Ελεύθερη Σκηνή πήγε πολύ παρακάτω από την εποχή της αυθεντικής επιθεώρησης που έβγαινε η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Βασίλης Αυλωνίτης και καθάριζε. Εγώ είμαι μαθήτρια αυτών των ανθρώπων και γι’ αυτό λυπάμαι που χάθηκε. Σήμερα έχουν στενέψει τα όρια της σάτιρας, κάποιες φορές για καλό και κάποιες φορές παράλογα. Συνειδητά δεν έχω κάνει καταγγελτική πολιτική σάτιρα με θυμωμένο ύφος όπως βλέπαμε στην κλασική επιθεώρηση”.
Την ανάγκη μας να εκφραστούμε μέσα από την καθημερινότητά μας για όλα όσα περάσαμε τα τελευταία χρόνια, αλλά και για την πραγματικότητα της ακρίβειας, του πολέμου και της ανασφάλειας που ζούμε τώρα, τόνισε η Ελένη Κοκκίδου, γι’ αυτό είναι πολύ σπουδαίο που γίνεται μια επιθεώρηση αυτή τη στιγμή. "Η επιθεώρηση είναι το κατεξοχήν μέσο για να μιλήσεις για όλα αυτά ευθέως. Ο θεατής καθρεφτίζεται μέσα σε αυτό και μιλάει χωρίς να το καταλαβαίνει και ο ίδιος για την κατάστασή του. Είναι ένα πολύ σημαντικό λαϊκό είδος θεάτρου που θα μπορούσε να δημιουργήσει και επανάσταση”. Στο ίδιο πνεύμα μίλησε και ο Αντώνης Λουδάρος: "Είμαι σίγουρος ότι κόσμος που θα έρθει θα διασκεδάσει πραγματικά πάρα πολύ. Το έχουμε όλοι απόλυτη ανάγκη να διασκεδάσουμε, να χαρούμε και γελάσουμε με τα χάλια μας και τα κακώς κείμενα που συμβαίνουν στη ζωή μας”.
Σίγουρα τίθεται ως ζήτημα πλέον ποια είναι η νέα μορφή της σάτιρας και του χιούμορ που μπορεί να μας πάει ένα βήμα παρακάτω. "Χτενίσαμε πάρα πολλές φορές τα κείμενα γιατί έχει αλλάξει το χιούμορ και ο τρόπος που κοιτάμε τα πράγματα. Μπορούμε να γίνουμε πολύ αστείοι με έναν άλλο διαφορετικό τρόπο τον οποίο πρέπει να βρούμε. Η Δήμητρα είναι τόσο σύγχρονη, είναι τόσο παρούσα σε σημείο που θα μπορούσε να είναι στα σπίτια ολωνών και να κρυφακούει. Η επιθεώρηση έχει σοβαρό λόγο να ανέβει ειδικά αυτή την περίοδο για να εκτονώσει σαν βαλβίδα της χύτρας όλα αυτά που έχουμε μαζέψει και βράζουνε δύο χρόνια τώρα και να μας δώσει κι ένα τόνο για να δούμε πως θα το πάμε από εδώ και πέρα” μας είπε ο Θανάσης Αλευράς.
Στην παράσταση όπου ο ρόλος της τεχνολογίας είναι καθοριστικός για το τελικό αποτέλεσμα, πρωταγωνιστούν εκτός από τους Θοδωρή Αθερίδη, Δήμητρα Παπαδοπούλου, Ελένη Κοκκίδου, Αντώνη Λουδάρο και Θανάση Αλευρά, οι Κρατερός Κατσούλης, Λευτέρης Ελευθερίου, Πάνος Μουζουράκης, Κώστας Κόκλας, Παρθένα Χοροζίδου, Κώστας Αποστολάκης, Αντώνης Κρόμπας, Ροζαμάλια Κυρίου, Νίκη Λάμη, Ηλιάνα Γαϊτάνη και Στράτος Λύκος. Ο Μανώλης Παντελιδάκης υπογράφει τα εντυπωσιακά σκηνικά και η Έβελυν Σιούπη τα 500 περίπου κοστούμια που θα δούμε επί σκηνής.
Περισσότερες πληροφορίες
Τί ζούμε, ρε;
Μια σύγχρονη επιθεώρηση με τραγούδι, χορό και σάτιρα εμπνευσμένη από την παράνοια της νεοελληνικής πραγματικότητας με 12μελή ζωντανή ορχήστρα και 20μελές μπαλέτο.
