Το θέατρο δείχνει να αγαπά τις αληθινές ιστορίες και να γοητεύεται από τις βιογραφίες. Είναι αυτό μια νέα τάση; Είναι κάτι που διευκολύνει το budget της εκάστοτε παραγωγής καθώς συνήθως, αναπαρίστανται σκηνικά, ως μονόλογοι; Είναι ακόμα η αύρα από την επιτυχία αντίστοιχων παραστάσεων, όπως η «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» με την Νένα Μεντή; Μπορεί να είναι και όλα αυτά.. Στο σινεμά πάντως αυτή η τάση να υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες και μάλιστα οι ηθοποιοί του Hollywood να έχουν σύμμαχούς τους, τα εφε και τους μάγους του μακιγιάζ, αλλά και στη θεατρική σκηνή με σαφώς λιγότερα τεχνικά μέσα στη διάθεσή τους οι καλλιτέχνες πολύ συχνά παρουσιάζουν θεατρικά διαμαντάκια. Μακάρι να λάμψουν και φέτος μερικά…
Τσάρλι Τσάπλιν, ο Σαρλό της καρδιάς μας
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης έρχεται αντιμέτωπος με ένα μεγάλο υποκριτικό στοίχημα, καθώς καλείται να υποδυθεί τον αγαπημένο Τσαρλς Σπένσερ "Τσάρλι" Τσάπλιν που έγινε γνωστός στην Ελλάδα με το προσωνύμιο «Σαρλό». Ο Πέτρος Ζούλιας θα σκηνοθετήσει το βραβευμένο έργο του Daniel Colas «Tσάρλι Τσάπλιν», που μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε στο Παρίσι, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αναμένουμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε πως ο ταλαντούχος Έλληνας κωμικός ηθοποιός θα δώσει φωνή σε κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου. Στην παράσταση, ο ρόλος του πολυαγαπημένου Σαρλό, εναλλάσσεται με αυτόν του αληθινού προσώπου που τον υποδύθηκε, του Τσάπλιν. Η πρεμιέρα αναμένεται τον Οκτώβρη στον θέατρο Ακροπόλ.
Ζορμπάς ένας εραστής της ζωής
Το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Βίος και πολιτεία» του Αλέξη Ζορμπά που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1964 σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη με τον συγκλονιστικό Άντονι Κουίν στον ομώνυμο ρόλο και καθιέρωσε το συρτάκι που έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης για την ταινία ως ελληνικό παγκόσμιο soundtrack έγινε παράσταση και περιόδευσε το καλοκαίρι, ανά την Ελλάδα. Στον ομώνυμο ρόλο ο Γρηγόρης Βαλτινός. Ο γερό- Αλέξης Ζορμπάς , ένας μιναδόρος μακεδονικής καταγωγής, είναι μια ύπαρξη αχόρταγη, χωρίς προκαταλήψεις, που ζει ευτυχισμένος τη κάθε μέρα. Η στάση ζωής του και ο ανεξάντλητος θησαυρός των εμπειριών του μαγεύουν έναν διανοούμενο που θέλει να επιστρέψει στη Κρήτη για να αφιερωθεί σε μια εργασία χειρωνακτική, με την ελπίδα να γιατρευτεί από τη θεωρητική του αδράνεια. Η συνάντηση τους στο λιμάνι του Πειραιά θα σταθεί μοιραία. Οι δύο τους θα φθάσουν στο νησί και θα χαρούν ατελείωτες φιλοσοφικές συζητήσεις και αλήτικες περιπέτειες. Το βιβλίο διασκεύασαν ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Σταμάτης Φασουλής. Από τον Οκτώβρη (12/10) θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε την παράσταση και στην Αθήνα στο θέατρο Βέμπο.
Η λαϊκή φωνή που λατρεύτηκε όσο καμία
«Υπάρχω και όσο υπάρχεις θα υπάρχω» είχε τραγουδήσει προφητικά ο Στέλιος Καζαντζίδης στα τέλη του 1975, στον ομώνυμο δίσκο του Χρήστου Νικολόπουλου και Πυθαγόρα, και όπως φαίνεται συνεχίζει να παραμένει ζωντανός στις καρδιές πολλών θαυμαστών του. Γεγονός που ενέπνευσε και την Μιμή Ντενίση να γράψει ένα έργο αφιερωμένο στη χρυσή εποχή του λαϊκού βάρδου, που θα ερμηνεύσει ο Μελέτης Ηλίας στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος από τον Δεκέμβριο.
Ο αντισυμβατικός Στέλιος Καζαντζίδης που αποφάσισε να μην εμφανίζεται στα κέντρα, γιατί αποστρεφόταν την νοοτροπία της εποχής και τελικά επέβαλε στα μαγαζιά που εκείνος τραγουδούσε να απαγορεύεται οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των πλούσιων θαμώνων. Ο Καζαντζίδης ήταν εκείνος που τα έβαλε με τις δισκογραφικές με αφορμή τις μεγάλου μεγέθους πωλήσεις των τραγουδιών του από τις οποίες δεν εισέπραττε τα ανάλογα και αποχώρησε από τη δισκογραφία για δώδεκα χρόνια. Ο τραγουδιστής που εξέφρασε, όσο ελάχιστοι τον πόνο της ξενιτιάς και κατάφερε να ερμηνεύσει δημιουργίες όλων των μεγάλων συνθετών και στιχουργών. Αποχαιρέτησε τους θαυμαστές του λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο νοσοκομείο με το κύκνειο άσμα του «Έρχονται χρόνια δύσκολα».
Μάρκος Βαμβακάρης, η ψυχή του ρεμπέτικου
Η αγάπη για το παλιό ελληνικό τραγούδι φαίνεται πως επηρέασε τον Θανάση Παπαγεωργίου που θα ερμηνεύσει τον «Πατριάρχη» του ρεμπέτικου, Μάρκο Βαμβακάρη. Μόνος στη σκηνή του θεάτρου Στοά ο ηθοποιός και σκηνοθέτης θα δώσει σάρκα και οστά στο έργο «Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης»που έγραψε η Νάνση Τουρμπακάρη, βασισμένο στις αφηγήσεις του ίδιου του Μάρκου όπως έτσι όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ «Μάρκος Βαμβακάρης, Αυτοβιογραφία». Χάρης στο Βαμβακάρη και την τεράστια επιτυχία, που γνώρισαν τα δισκογραφημένα τραγούδια του, υπολογίζονται περίπου 150 στο σύνολο, το ρεμπέτικό έγινε γνωστό και καθιερώθηκε ως μουσικό είδος. Ο γιος του Στέλιος θα επενδύσει μουσικά την παράσταση με τις μελωδίες του πατέρα του, έτσι όπως τις άκουσε και τις διδάχτηκε από εκείνον.
Δανάη: Ας ερχόσουν για λίγο...
Τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, συνεργάτις του Αττίκ, καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγο της Χιλής και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία. Η ίδια έγραψε περισσότερα από 300 τραγούδια, αρκετά σε δικούς της στίχους και πολλά βιβλία, ενώ ασχολήθηκε και με μεταφράσεις. Μετέφρασε, μεταξύ άλλων, ελληνικά δημοτικά τραγούδια στα ισπανικά και ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα στα ελληνικά. Αυτή ήταν η Δανάη Στρατηγοπούλου που οι περισσότεροι γνωρίζουμε από το αγαπημένο νοσταλγικό κομμάτι «Ας ερχόσουν για λίγο»…Από τα μέσα Νοεμβρίο, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε την ιστορία της να ζωντανεύει στη σκηνή του θεάτρου Κνωσσός, σ’ ένα μονόλογο με την Κατερίνα Βαρδακαστάνη σε σκηνοθεσία του Νίκου Χατζηπαπά. Το κείμενο υπογράφει ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος.
Μάχη για τη σημαία μέχρι το τέλος
Μια γυναίκα σύμβολο, την Δέσποινα Αχλαδιώτη που γεννήθηκε το 1890 στο Καστελλόριζο και στα 37 της χρόνια αποφάσισε να μετακομίσει με τον άνδρα της μόνιμα στην ακριτική νησίδα Ρω, όπου παρέμεινε και μετά το θάνατο του, τυφλή και ολομόναχη μέχρι να πεθάνει ετοιμάζεται να ενσαρκώσει σε λίγες μέρες (5/10) η Φωτεινή Μπαξεβάνη. Η γυναίκα που ύψωσε πρώτη φορά την ελληνική σημαία το 1929 και στην περίοδο της Κατοχής συνέχιζε να την υψώνει κάθε πρωί και να την κατεβάζει με τη δύση του ήλιου μέχρι τα βαθιά της γεράματα. Ο Γιάννης Σκαραγκάς εμπνεύστηκε από την ιστορία της Αχλαδιώτη και έγραψε το βιβλίο η «Κυρά της Ρω» που θα μεταφερθεί στη σκηνή του θεάτρου Σφενδόνη υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Κατερίνας Μπαρδέκα.
Ο παράνομος έρωτας της Μαρί Κιουρ
Η Μαρία Σαλώμη Σκουοντόφσκα-Κιουρί είναι η πασίγνωστη Πολωνή που σε συνεργασία με τον σύζυγό της, Πιερ Κιουρί, ανακάλυψε το ράδιο, μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιένργειας, ενώ υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης και τιμήθηκε δύο φορές με το Βραβείο Νόμπελ. Πληροφορίες που οι περισσότεροι έχουμε ακουστά, ελάχιστοι από εμάς όμως γνωρίζουμε, πως το 1910, τέσσερα χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο του άντρα της Πιέρ Κιουρί, η Μαρί Κιουρί σύναψε σχέση με τον Πωλ Λανζεβάν, πρώην μαθητή του άντρα της, πέντε χρόνια μικρότερό της και εν διαστάσει παντρεμένο με τέσσερα παιδιά. Γεγονός που θεωρήθηκε μεγάλο σκάνδαλο. Η παράσταση «Η απολογία της Μαρί Κιουρί» που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Σταθμός (από τις 24/2)σε κείμενο και μουσική της Ευσταθίας εστιάζει ακριβώς σ’ αυτό το γεγονός και γίνεται η αφορμή ώστε η επιστήμονας να ξετυλίξει την ιστορία από τη δικής της πλευρά και να αποκαταστήσει την αδικία. Στον ομώνυμο ρόλο η Πέγκυ Τρικαλιώτη που οδηγείται σκηνοθετικά από την Κίρκη Κάραλη. Οι δύο τους θα συνεργαστούν και στα «Οργισμένα νιάτα» στο θέατρο Olvio.
Φρίντα Κάλο εις διπλούν!
Η εμβληματική ζωγράφος Φρίντα Κάλο δεν είναι η πρώτη φορά που αποτελεί έμπνευση για θεατρικό έργο και αναπαριστάται σκηνικά. Φαίνεται, πως οι παθιασμένοι και αυτοβιογραφικοί πίνακές της, η ισόβια περιπέτεια της υγείας της μετά το αυτοκινητικό ατύχημα που την άφησε ανάπηρη, το απίστευτο ταλέντο της, το πάθος της για ζωή κι έρωτα, η σχέση με τον σύζυγό της, τον επίσης διάσημο ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα γοητεύουν και κινητοποιούν τους ανθρώπους του θεάτρου. Έτσι φέτος θα έχουμε την ευκαιρία, να δούμε την μορφή της να ζωντανεύει παράλληλα, σε δύο θεατρικές σκηνές, στο θέατρο Αλκμήνη και στο θέατρο 104. Η πρώτη παράσταση με τίτλο «Frida» θα κάνει πρεμιέρα στο Secret Room (Μικρή Σκηνή) του Αλκμήνη (2/10) με πρωταγωνίστρια την Δέσποινα Γκουγκουλιάνα σε σκηνοθεσία των Έλενα Βισέρη και Πέτρου Παπαζήση εστιάζοντας κυρίως στην ανθρώπινη πλευρά της καλλιτέχνιδας. Η δεύτερη θα ξεκινήσει στη γειτονιά του Γκάζι, λίγες μέρες αργότερα (19/10)με τίτλο «Φρίντα κι άλλο» και πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Δαμβόγλου από την ομάδα Fly Theatre (Κατερίνα Δαμβόγλου & Robin Beer) που θα υπογράφει και τη σκηνοθεσία.
Διονύσιος Σολωμός,τα χρυσά χρόνια της δημιουργίας
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του εθνικού μας ποιητή, Διονύσιου Σολωμού ετοιμάζονται να παρουσιάσουν στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη (29/10) οι Κλεοπάτρα Εμμανουήλ, Γιώργος Καπετανάκος, Γιάννης Καραμπέκιος, Δημήτρης Παναρετάκης σε κείμενο της πρώτης και σκηνοθεσία του τελευταίου. Πρόκειται για ένα ταξίδι, που ξεκινά από το 1818 με την επιστροφή του ποιητή στη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε για μια δεκαετία και δημιούργησε τα πιο αξιόλογα έργα του, ανάμεσά τους και τον «Ύμνο εις την Ελευθερία», απόσπασμα του οποίου καθιερώθηκε ως Εθνικός μας Ύμνος. Στα τέλη του 1828 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, συνεχίζοντας την ενασχόλησή του με την ποίηση σχεδόν απομονωμένος. Δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα, γιατί, όπως υποστηρίζεται, «δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνημα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής». Τον Φεβρουάριου του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, διότι «με την ποίηση του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία»
Αυτοκράτωρ Ανδριανός, ο φιλέλληνας
Ένας μονόλογος που βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Αυτοκράτορα Αδριανού αλλά παράλληλα την διανθίζει με και με μη ιστορικά στοιχεία που στοχεύουν να αναδείξουν το ανθρώπινό του πρόσωπο, θα παρουσιαστεί και αυτός στο θέατρο των Πετραλώνων (18/10). Τίτλος της παράστασης «Αυτοκράτωρ Ανδριανός», πίσω από όλα αυτά κρύβεται ο Χρήστος Λιακόπουλος. που υπογράφει το κείμενο, τη σκηνοθεσία και ερμηνεύει και τον ομώνυμο ρόλο. Ο φιλέλληνας αυτοκράτορας έφτασε στην χώρα μας το φθινόπωρο του 124 για να συμμετάσχει στα Ελευσίνια Μυστήρια. Μέχρι τον Μάρτιο του 125, ο Αδριανός είχε φθάσει στην Αθήνα, όπου και πρωτοστάτησε στα Διονύσια. Έχει μείνει στην ιστορία ως ο τρίτος από τους «πέντε καλούς αυτοκράτορες» της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ήταν το πρόσωπο που συνέδεσε τον ελληνικό πολιτισμό με τον ρωμαϊκό και αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον λαό του.
Claudel και Pascal δύο γυναίκες με βίους παράλληλους
Ο Γιάννης Λασπιάς εμπνεύστηκε από τη βιογραφία της Constance Pascal, που υπήρξε η πρώτη γυναίκα ψυχίατρος στην ιστορία της Γαλλίας, καταφέρνοντας να επιβληθεί σ’ έναν ανδροκρατούμενο χώρο και μάλιστα ούσα μετανάστρια από τη Ρουμανία. Παράλληλα, εξιστορεί και την βιογραφία της σπουδαίας γλύπτριας Camille Claudel που από την εφηβεία της έδειξε την τάση της για την τέχνη. Αργότερα φοίτησε στη Academie Colarossi την μοναδική σχολή στο Παρίσι που δεχόταν γυναίκες. Εκεί θα γνωρίσει τον σπουδαίο γλύπτη Ογκίστ Ροντέν και η καλλιτεχνική και προσωπική της ζωή θα αλλάξει για πάντα. Πέρα από μούσα και ασύγκριτη πηγή έμπνευσης, η Claudel λειτουργεί για τον γλύπτη και ως μυστική ερωμένη, περιπλέκοντας έτσι την ερωτική ζωή του και την επίσημη σχέση του. Η Camille μετά από χρόνια θα καταλήξει στο ψυχιατρείο. Εκεί ακριβώς ξεκινάει και η υπόθεση του θεατρικού έργου που αποτελεί στοιχείο μυθοπλασίας, καθώς η συνάντηση των δύο γυναικών δεν έγινε ποτέ. Τα στοιχεία όμως που τις ένωσαν είναι το παράφορο πάθος τους για τη δουλειά τους και η επιλογή τους να ακολουθήσουν την καρδιά τους σ’ αδιέξοδους έρωτες. Φεμινίστριες τις δεκαετίας του 1920 που πλήρωσαν το σκληρό τίμημα και άνοιξαν δρόμους. Το έργο παρουσιάστηκε πέρσι στη σκηνή του θεάτρου Vault σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα με τις Δάφνη Μανούσου, Στέλλα Μπούρου. Τον Νοέμβριο (3/11) αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Πόλις σε σκηνοθεσία του Πάνου Κούγια με την Μάνια Παπαδημητρίου και την Αγγελική Καρυστινού ενώ η Μαρίνα Χρονοπούλου θα παίζει ζωντανά πιάνο.
Για μιαν Ελένη...
Στον θέατρο Σταθμός θα επαναληφθεί για τρίτη σεζόν, (9/10) η παράσταση «Για την Ελένη» που ξεκίνησε την πορεία της από την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η Μαρία Κίτσου έρχεται αντιμέτωπη με μια ηθοποιό, που αν και έσβησε πρόωρα, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στη θεατρική ιστορία. Οι τελευταίες στιγμές της Ελένης Παπαδάκη, που έπεσε θύμα των Δεκεμβριανών, εξελίσσονται με σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο, σε μια παράσταση που βρίθει λυρισμού και ποιητικότητας. Αυτή τη φορά στο ρόλο του βουβού εκτελεστή ο Μάριος Μαρκόπουλος. Το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι του Μάνου Καρατζογιάννη.
