Τύπου Ταβέρνα

Χρόνια είχαμε να περάσουμε απ’ αυτή τη γωνιά του Παγκρατίου – τόσο, που σχεδόν ξεχάσαμε τη γοητεία της Ηρώνδα. Ο πεζόδρομος, με το που στρίβεις στο πλακόστρωτο, σε αγκαλιάζει με γλυκιά ηρεμία και απροσδόκητη άπλα, ιδιαίτερα ανακουφιστική για την καρδιά μιας από τις πιο πυκνοκατοικημένες –και ανελέητα busy– γειτονιές της Αθήνας. Φωτεινό, καθαρό και ήσυχο, με τις περιποιημένες πικροδάφνες του εδώ κι εκεί, το δρομάκι αυτό έχει τον αέρα παλιάς γειτονιάς απ’ αυτές των ασπρόμαυρων ελληνικών ταινιών, φερμένη όμως στο σήμερα, με τις πολυκατοικίες της δεξιά κι αριστερά, κι αυτήν την αύρα ωραιοποιημένου ρετρό, καμωμένου με σύγχρονα υλικά, ενισχύει ακόμη περισσότερο η "Τύπου Ταβέρνα", ένα από τα μεγάλα σουξέ της γειτονιάς.

Χαλαρό, ανοιχτόκαρδο και ξεκάθαρο σε γεύση και ύφος, το νεοταβερνάκι αυτό έχει από τον περασμένο Μάρτιο φέρει νέα ζωή στο όμορφο νεοκλασικό που είχαμε παλιότερα γνωρίσει ως έδρα του "Alficon" (κι είχε αργότερα φιλοξενήσει τα βραχύβια "Dear Manouka" και "Amen") – ετούτη η νέα χρήση του, όμως, ίσως είναι η πιο ταιριαστή στο vibe και τις ανάγκες της περιοχής. Με το Studemateriallity να υπογράφει το νέο design, η εξωτερική όψη έχει αγκαλιαστεί με ζεστό γκριζογάλαζο σοβά που αναδεικνύει τις κομψές γραμμές του κτηρίου (και ανατρέπει τις εντυπώσεις περί "άσχημης γκρίζας πόλης"), ενώ στο εσωτερικό έχει διατηρηθεί η  διαρρύθμιση με τις δυο σάλες (και το περίτεχνο πλακάκι του 1905 σε μία απ’ αυτές), με την ατμόσφαιρα να αλαφραίνει χάρη στο συνδυασμό ξύλου με λευκό πλακάκι και ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Απείραχτο έχει μείνει και το φυσικό κελάρι κάτω από τη σκάλα που οδηγεί στα γραφεία του β’ ορόφου, όπου η ομάδα φυλάει μια οινική συλλογή αφιερωμένη στον ελληνικό αμπελώνα, με αδυναμία στα outsider του και τιμές σχεδόν τόσο φιλικές όσο και των πιάτων.

Πίσω στα τραπεζάκια του πεζόδρομου, παρατηρούμε πως το μενού τιμά το όνομα του μαγαζιού τόσο στην κολεξιόν των πιάτων, όσο και στις τιμές τους – απ’ ό,τι φαίνεται, με 30 ευρώ εδώ μπορείς να φας σαν άρχοντας κι αυτό δεν το συναντάς συχνά σε νέα μαγαζιά της πόλης. Ο κατάλογος, μικρός και μαζεμένος, συγκεντρώνει classics της ταβέρνας (από τηγανητό κολοκυθάκι και πίτα ημέρας, μέχρι συκωτάκι, μπιφτεκάκια, χοιρινές και παϊδάκια) και τα σερβίρει με ελάχιστα πειράγματα, ίσα για να τα φέρει, όπως λέγαμε και πριν, σε μια πιο σημερινή εκδοχή του χθες.

Μια ωραία πρώτη γνωριμία με τη φιλοσοφία της κουζίνας εδώ, που κρατά τα πράγματα απλά και κομψά, είναι η τυροκαυτερή της "Τύπου Ταβέρνας", καυτερή όσο πρέπει και με ωραία βουτυρένια υφή, ενώ το αμπελοφάσουλα, που περνάνε από τη σχάρα κι έρχονται στο τραπέζι παρέα με καψαλισμένα ροδάκινα και κρέμα φέτας, γεμίζουν το στόμα με τη χλωροφυλλένια φρεσκάδα τους, αν και με πιο ενδελεχές καραμέλωμα, το φρούτο θα λειτουργούσε ακόμη καλύτερα ως "γέφυρα" προς την κοφτερή ένταση του τυριού.

Φαβορί της επίσκεψής μας αποδείχτηκε η τσουχτή, άλλως γνωστή κι ως καρμπονάρα της Μάνης: έρχεται σε πολύ καλή εκτέλεση, με ολόσωστο al dente στη μακαρούνα της, ωραίο δέσιμο στη σάλτσα (που μοιάζει να δανείζεται ιδέες από την cacio e pepe), κι εκφραστικό το αφράτο τηγανητό αυγουλάκι που ξαπλώνει μελωμένο από πάνω – μη ντραπείτε να ζητήσετε λίγο παραπάνω απ’ τον ξηρό ανθότυρο που τη γαρνίρει, παρέα με μπόλικο φρέσκο πιπεράκι, για να την ευχαριστηθείτε ακόμη περισσότερο.

Προχωρώντας στα κρεατικά, το σουβλάκι από κόκορα μας κέρδισε με το τρυφερό κι αφράτο δάγκωμά του, και μολονότι το κρεατάκι του χρειάζεται μια κάποια μπαχαρένια περιποίηση (ή ένα έξυπνο ντιπάκι στο πλάι) για να ανεβάσει γευστική ένταση, έδειξε καλό χέρι στη σχάρα. Αίσθηση που επιβεβαίωσαν και τα παϊδάκια προβατίνας που δοκιμάσαμε αμέσως μετά, με ωραία τηγανισμένες πατάτες στο πλάι: το χοντροκομμένο κρέας είχε πλούσιο δάγκωμα, χυμώδες και γεμάτο γευστική αβρότητα, σε αντίθεση με τα αρνίσια, που δεν έτυχαν της ίδιας προσοχής, αφού ήρθαν σκληρά στο ψαχνό κι ακαραμέλωτα στο λιπάκι τους. Πολύ ωραία περιποίηση είχε δε και το μοσχαρίσιο συκωτάκι, που ίσως δεν ήταν το πιο νόστιμο του στάβλου, ήταν όμως ολόσωστο στο ψήσιμό του, με ωραίο θωράκισμα απ’ έξω και ροδαλή τη σάρκα του εντός.

Στα επιδόρπια, η "Τύπου Ταβέρνα" μπορεί να δώσει λίγη παραπάνω προσοχή, αφού ούτε το έντονα σοκολατένιο γλυκό, με μπισκότο χαρουπιού, ελαιόλαδο κι αλάτι, ούτε το νόστιμο, ωραία σπειρωτό ρυζόγαλο είναι ακριβώς επιλογές ενδεδειγμένες για τα καυτά αθηναϊκά καλοκαίρια. Είναι όμως μάλλον εμφανές πως, η αγαπησιάρικη αύρα που επικρατεί εδώ και η πρόθεση της ομάδας να καθιερώσει το μαγαζί ως στέκι σταθερών θαμώνων, αντί για προορισμό των foodie-nomads της πόλης, μόνο βελτιώσεις θα φέρνει στο μέλλον του.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 17/07

ΤΥΠΟΥ ΤΑΒΕΡΝΑ, Ηρώνδα 8, Παγκράτι, 2107233508. Δευτέρα – Σάββατο: 6μμ – 12πμ, Κυριακή: 2μμ – 10μμ. Τιμή: €20 – 35 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.