Πολύχρωμο και ποπ, καθιερώνει καινοφανή χαρούμενο ιαπωνισμό, με επικεφαλής της ωραίας κουζίνας τον Χρόνη Δαμαλά.
Jap pop & grunge Είναι αλήθεια ότι τα εστιατόρια που καλλιεργούν τη μόδα του ιαπωνισμού και του σούσι ανά τον πλανήτη υιοθετούν κυρίως τη μινιμαλιστική αισθητική. Όχι πως δεν μας αρέσει, ίσα ίσα, καιρός όμως ήταν να εμφανιστούν και άλλες πλευρές της κουλτούρας του Ανατέλλοντος Ηλίου και το «Izakaya» κάνει διάνα σε αυτό. Στο έμπα, πόρτες και τζαμαρία παίζουν με το μοτίβο του ήλιου-βεντάλια και με το που αντικρίζεις τη σάλα δέχεσαι μια ωραία «γροθιά» χρώματος. Τα ολοκόκκινα κλουβιά-φωτιστικά και το εντυπωσιακό κολάζ από γιαπωνέζικες διαφημιστικές αφίσες διαφόρων τεχνοτροπιών δίνουν μια έντονα street διάσταση στο ντεκόρ, ενώ τα λευκά πλακάκια με τους κόκκινους αρμούς και τα ιδεογράμματα και τα χρυσά «Χ» με το μαύρο περίγραμμα στην ανοιχτή κουζίνα μεταδίδουν την εικόνα μιας cool στιλιζαρισμένης καθημερινότητας, που έχει στην ούγια την εθνική της καταγωγή.
Γιαπωνέζικο μοτίβο που έχει συναρμοστεί πολύ ταιριαστά και ησυχάζει την ένταση των υπόλοιπων στοιχείων τα λέπια του ψαριού από λεπτό ξύλο πίσω από τον τοίχο του μπαρ. Όλο αυτό το jap τοπίο είναι αγκαλιασμένο από το χρώμα του μπετόν, που δίνει industrial αύρα στο χώρο. Ακόμη κι αν καθίσετε στα μπροστινά τραπέζια, πάντως, αξίζει να πάτε μέχρι πίσω για να χαζέψετε τις δύο μεγάλες τοιχογραφίες, της γκέισας με το τσάι και του ψαριού, φτιαγμένες από χρωματιστά πλακάκια που μοιάζουν με «εικονίσματα» του δρόμου στολισμένα με λουλούδια.
Γιαπωνέζικη γαστροταβέρνα; Γιατί όχι, ο όρος είναι δόκιμος αφού οι αναλογίες που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τη φάση των izakaya στη Δύση είναι gastropub και tapas bar. Όπερ σημαίνει ότι ένα izakaya είναι αλέγρο και το φαγητό είναι της μοιρασιάς. Στην περίπτωσή μας στην κουζίνα βρίσκεται ένα δυνατό όνομα της ελληνικής σκηνής, ο Χρόνης Δαμαλάς, που τις εξαιρετικές επιδόσεις του τις έχουμε χαρεί σε Χαλκιδική («Sani»), Μύκονο («Kiku») και φέτος στη Σαντορίνη («Ovac»). Οπότε το φαγητό είναι επιπέδου, με πολύ καλές πρώτες ύλες, στερεά τεχνική και σταθερότητα. Εκτός από τα γιαπωνέζικα, στον κατάλογο θα βρείτε και fusion προτάσεις. Το Περού δηλώνει «παρών» με ένα πολύ καλό πικάντικο σεβίτσε από μυλοκόπι με τραγανιστά απωανατολίτικα τσιπς, ντοματάκια, αγγούρι και φρέσκο κρεμμυδάκι, ορεκτικά πικάντικο και μυρωδάτο, που το ζουμί του είναι πειρασμός.
Ακόμη καλύτερα τα τραγανά tacos με τόνο. μιλάμε για αναπάντεχη street γκουρμεδιά με ταρτάρ πολύ καλού τόνου μέσα σε μια αφράτη και τραγανή τορτίγια, που έχει ως ταιριαστά παρελκόμενα φύκια nori, πιπεριά, κρεμμυδάκι και φρέσκο κορίανδρο. Έχοντας πάρει ήδη μια πρώτη ιδέα για το ανεβασμένο επίπεδο της κουζίνας, δοκιμάζουμε μια πιο προχωρημένη αίσθηση στα gyoza. Η φινέτσα της ζύμης αυτών των γιαπωνέζικων ραβιολιών είναι υποδειγματική, καθώς έρχονται αχνιστά και περασμένα από το τηγάνι έτσι που να τραγανίσουν λεπτεπίλεπτα, γεμισμένα με μανιτάρια shiitake, λάχανο και τζίντζερ μαζί με μια φανταστική σάλτσα φουλ του κομψού umami.
Στο μενού υπάρχουν, βεβαίως, και πιο comfort γεύσεις. Η αβίαστη νοστιμάδα φυκιών hijiki λ.χ. έχει τη δύναμη να σε κερδίζει μονομιάς. Το ramen με γευστικότατο ζωμό, νουντλ, nori και ωραιότατο αβγό έρχεται σε ασυνήθιστη βερσιόν με τραγανή πέτσα σολομού. Το ψητό κοτόπουλο... αποκάλυψη. Έρχεται όμορφα σερβιρισμένο σε οβάλ λακαρισμένο κουτί και από την πρώτη μπουκιά καταλαβαίνεις ότι αυτός ο μεζές μαγνητίζει με τη ζουμερή, καραμελωμένη με τεριγιάκι γεύση του. Εκεί πάντως που οι επιδόσεις ανεβαίνουν είναι τα σούσι.
Τα ρολά έρχονται στιβαρά και άψογα τυλιγμένα, το ρύζι είναι γευστικότατο και οι παραλλαγές αρκετές. Το maki με δέρμα σολομού και πίκλα καρότου παίζει όμορφα με τις υφές τραγανίζοντας κι έχει για έξτρα νότες νοστιμιάς άσπρο και μαύρο σουσάμι. Στο inside out με γαρίδα tempura γεύεσαι ωραίο κοντράστ ζεστό - κρύο με το σολομό που στεφανώνει τα ρολά και τραγανά αβγά χελιδονόψαρου επάνω του. Ακόμη καλύτερο το salmon tartar roll, καθώς το ρολό έρχεται με μια φανταστική από το τηγάνισμά της κρούστα panko μαζί με πίκλα καρότου, shiso και μυρωδάτες φετούλες μαύρης τρούφας.
Τα γλυκά κινούνται σε ελεύθερη μοντέρνα λογική, ανεβάζοντας ακόμη πιο ψηλά τον πήχη. Η ταπιόκα με βατόμουρα, ζελέ φρούτων του δάσους, namelaka λευκής και παγωτό μαύρης σοκολάτας αλλά και φύλλα shiso είναι ένας πολύ πρωτότυπος συνδυασμός γεύσεων. Το σοκολατένιο cremeux με ζελέ ουίσκι, πιπέρι sitsimi, παγωτό καραμέλας, ζεστή σάλτσα καραμέλας και τραγανά tuile είναι ισάξιό του. Η καμένη, μαλακή μαρέγκα με κρέμα passion fruit, καρπό κακάο και σορμπέ μάνγκο έχει γοητευτική ελαφράδα.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 11/1.
IZAKAYA Λεβέντη 5, Κολωνάκι, 2107244406. Ωράριο λειτουργίας: Κλειστά Κυρ. Τιμή: € 35-45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
