Release Athens 2022: Ο νόμος του (Peter) Murphy

Τριανταπέντε μήνες έχουν περάσει από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε σε βραδιά του Release και ο αριθμός αυτός πονάει. Μετά από διαδοχικές αναβολές, επαναπρογραμματισμούς και ακυρώσεις ήρθε επιτέλους η στιγμή την Τετάρτη 8 Ιουνίου να κατηφορίσουμε προς Φάληρο μεριά, χωρίς περιορισμούς και υποχρεωτικές καρέκλες, και αναμένοντας να δούμε ένα έξοχα curated line up γιγάντων. Κορωνίδα, βέβαια, της βραδιάς θα ήταν η εμφάνιση των πρόσφατα επανενωμένων Bauhaus, οι οποίοι αφού άφησαν για δεκατρία χρόνια να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, αποφάσισαν να δοκιμάσουν ξανά να χαλιναγωγήσουν τη χημεία τους. Την είχαν χαρακτηρίσει άλλωστε τόσο εκρηκτική που τους κατέστρεφε…

Η αρχή έγινε το 2018 όταν ο frontman και "gothfather" Peter Murphy μαζί με τον μπασίστα David J ξεκίνησαν ένα τουρνέ για τα σαραντάχρονα της μπάντας, παίζοντας εξ’ ολοκλήρου το ντεμπούτο τους "In the Flat Field". Έκαναν μάλιστα μια στάση στην Αθήνα, στο Τάε Κβον Ντο το Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς για ένα ατμοσφαιρικό μεν, διεκπεραιωτικό δε live. Θυμίζουμε πως τότε ο Murphy ήταν έξτρα κουρασμένος καθώς λίγες μέρες νωρίτερα είχε μπλεχτεί σε φασαρίες με το κοινό της συναυλίας στη Σουηδία, καταλήγοντας να πετάει πλαστικά ποτήρια και μπουκάλια (κάποια γεμάτα) στο κοινό. Οι φήμες τον ήθελαν να φτάνει μέχρι το κρατητήριο, το περιοδικό post-punk.com όμως το διαψεύδει. Διαψεύδει επίσης το ότι ο λόγος για τον εκνευρισμό του Murphy ήταν το ακουστικό του…

Όλη αυτή η εισαγωγή χρειάζεται για να θυμηθούμε πως ο βρετανός περφόρμερ κουβαλάει εδώ και χρόνια μια ζόρικη φήμη, χάρη στην οποία έχει χτίσει σε ένα βαθμό του μύθο του "undead". Έτσι, μόνο για όσους δεν τον έχουν παρακολουθήσει επισταμένως ήταν πραγματική έκπληξη η χτεσινή βραδιά στην Πλατεία Νερού και η αποχώρηση του από τη σκηνή μόλις λίγο αφότου συμπλήρωσε το απαραίτητο σαραντάλεπτο. Ας πάρουμε όμως το πράγμα από την αρχή. Το set τους ξεκίνησε γύρω στα εικοσιπέντε λεπτά μετά τις 11 που ήταν η προγραμματισμένη ώρα, απόρροια της αργοπορημένης έναρξης όλης της ημέρας. Η ανυπομονησία όμως των περίπου 5.000 θεατών που είχαν συγκεντρωθεί στο χώρο ήταν μεγάλη, έτσι όταν η τετράδα των Murphy, Daniel Ash (κιθάρα και σαξόφωνο), David J και Kevin Haskins (ντραμς) ανέβηκε στη σκηνή ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος.

Η πρώτη εντύπωση από την έναρξη με το "Rosegarden Funeral of Sores" ήταν πως η επανένωση ήταν όχι μόνο επιτυχημένη αλλά και απαραίτητη, αφού η συνολική δυναμική τους ξεπερνούσε κατά πολύ το ντουέτο που είχαμε παρακολουθήσει πριν από τέσσερα χρόνια. Ο frontman, βέβαια, ήταν εξ αρχής λίγο… βαρύς (sic) γεγονός όμως που μπορούσε να αποδοθεί εύκολα στην γοτθική περσόνα του. Η κατάσταση άρχισε να παραβαραίνει στο "God In An Alcove", τέταρτο κομμάτι του setlist, όταν και άρχισε να διακόπτει την περφόρμανς του επαναλαμβάνοντας πως κόβεται ο ήχος στο μικρόφωνό του. Πράγματι, κατά διαστήματα το εμβληματικό μπάσο του David J έχανε το δυναμισμό του και οι στίχοι έφταναν σε μας σβησμένοι. Για το δεύτερο όμως ήταν αρκετά εμφανές πως σημαντικό ρόλο έπαιζε και η άτονη απόδοση του Murphy, που κάποτε φημιζόταν για τις στεντόριες, ανατριχιαστικές εκτελέσεις του. Εκεί άρχισε και ο κατήφορος της συναυλίας, εφόσον αρνήθηκε να πει το "Spy In The Cab", φωνάζοντας στον Ash: "Ντάνιελ δε θα πω το "Spy”. Κάνουμε το ίδιο πράγμα εδώ και δύο μήνες, κόβεται ο ήχος μου. Δε θα το πω. Fuck it, πέρνα στο "Parties”". Εν τέλει ακούσαμε πρώτα ένα άνευρο "Stigmata Martyr" και μετά το θρυλικό "She’s in Parties", στο οποίο παρότι ο ήχος ήταν αισθητά βελτιωμένος η μπάντα φαινόταν εντελώς αποσυντονισμένη. Τα ορχηστρικά μέρη των "Bela Lugosi's Dead" και "Kick In The Eye" έσωσαν για λίγο την κατάσταση, με τον υπέρλαμπρο Daniel Ash να προσπαθεί όπως όπως να αναπληρώσει με τον ενθουσιασμό και το ταλέντο του τη χαμένη όρεξη και τον φανερά έξαλλο Murphy να αποχαιρετά ξαφνικά, αφήνοντας εκτός σετ άλλα τέσσερα κομμάτια που ήταν προγραμματισμένα να ακουστούν.

Η επιμονή των θεατών τον έφερε για λίγο και πάλι στη σκηνή, όπου απέρριψε ένα καινούργιο μικρόφωνο κατά τη διάρκεια ενός εντελώς ανόρεχτου και σπασμένου ηχητικά "Telegram Sam", ενώ η βραδιά έκλεισε απότομα μετά την πρώτη στροφή της (εξαιρετικής κατά τ’ άλλα) διασκευής του "Ziggy Stardust", όταν καληνύχτισε το κοινό, φωνάζοντας παράλληλα σε κάποιον αθέατο τεχνικό (;) "Εσύ φταις". Το κομμάτι ολοκλήρωσε σε μια απέλπιδα προσπάθεια ο Ash και, έχοντας παίξει για κάτι παραπάνω από σαράντα λεπτά, οι Bauhaus εξαφανίστηκαν, αφήνοντας το κοινό εξίσου εκνευρισμένο με τον Murphy.

Εν αναμονή μιας επίσημης δήλωσης από πλευράς διοργάνωσης και γνωρίζοντας πως οι headliners ήταν υπεύθυνοι για τον ήχο τους, είναι απαραίτητο να αναφέρουμε πως και η νωρίτερη εμφάνιση των Σκοτσέζων Jesus and Mary Chain δεν ήταν απρόσκοπτη, με τα πρώτα κομμάτια τους να ακούγονται θολωμένα και την εμφάνισή τους να διασώζεται μετά το πρώτο μισό και ειδικά χάρη στην άρτια και παθιασμένη εκτέλεση των πάντοτε φανταστικών "April Skies", "Darklands" και "Some Candy Talking". Τουλάχιστον, όσοι βρέθηκαν στην Πλατεία Νερού από νωρίς είχαν την ευκαιρία να χαρούν τους πολλά υποσχόμενους Youth Valley στην πρώτη τους live εμφάνιση, τους μεστούς Strawberry Pills αλλά και τους αγαπημένους στο ελληνικό κοινό dEUS, οι οποίοι μας ενημέρωσαν μάλιστα πως ο κιθαρίστας Mauro Pawlowski, ο οποίος είχε αποχωρήσει το 2017, θα επιστρέψει ως μόνιμο μέλος του συγκροτήματος.

Update: Διαβάστε τις δηλώσεις της μπάντας και της διοργάνωσης