Με καριέρα που φτάνει πια σχεδόν τα δεκαπέντε χρόνια, οι She Wants Revenge κατέκτησαν ένα κομμάτι της dark wave σκηνής στις αρχές της χιλιετίας, το οποίο άλλαξε για πάντα άμα τη εμφάνισή τους. Σαφώς σεξουαλικό και ακραία αισθαντικό, το ντουέτο από την κοιλάδα Σαν Φερνάντο της Καλιφόρνια μετουσίωσε την πείρα και την διάθεση πειραματισμού σε ένα σχήμα που οριοθέτησε τις σκοτεινές, χορευτικές συγκινήσεις της προηγούμενης δεκαετίας. Μπορεί μετά να ήρθε το hiatus και τα νέα project (από προσωπικά, εστέτ κλαμπ και φεστιβάλ μέχρι το επίσημο ντιτζεϊλίκι του Ομπάμα), αλλά οι Justin Warfield και Adam Bravin δεν έκλεισαν ποτέ οριστικά το κεφάλαιο των SWR: μας κρατούσαν σε εγρήγορση με σκόρπιες κυκλοφορίες και έβαλαν δυναμικά την πινέζα ξανά στο μουσικό χάρτη, όταν επιλέχθηκαν από τη Lady Gaga για να ντύσουν μουσικά την έναρξη της 5ης σεζόν του American Horror Story. Μιλήσαμε μαζί τους πριν το live τους στο Gagarin 205, την Πέμπτη 29/8, μία από τις πιο απρόσμενες συναυλιακές ανακοινώσεις της σεζόν.
Ακούω τους She Wants Revenge εδώ και αρκετά χρόνια και ενθουσιάστηκα όταν έμαθα ότι θα έρθετε στην Αθήνα. Ποιες ήταν οι δικές αντιδράσεις όταν μάθατε για την περιοδεία; Γνωρίζατε ότι έχετε ένα αφοσιωμένο κοινό εδώ;
Ήμασταν πραγματικά πολύ ενθουσιασμένοι. Η Ελλάδα είναι ένα μέρος που πάντα θέλαμε να επισκεφτούμε και το γεγονός ότι θα έχουμε αυτή την ευκαιρία μέσα από την μπάντα είναι απλά καταπληκτικό. Και όχι, δεν είχαμε ιδέα ότι υπήρχε κοινό εδώ, οπότε βρεθήκαμε μπροστά σε μία όμορφη έκπληξη.
Αποκτήσατε μεγάλη ορμή αφότου η Lady Gaga επέλεξε το "Tearyouapart" για την 5η σεζόν του American Horro rStory. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα για σας;
Ήταν μια σπουδαία στιγμή για τη μπάντα, δεδομένου ότι είχαμε παραμείνει ανενεργοί για πολύ καιρό. Ώθησε μία νέα γενιά ανθρώπων προς τη μουσική μας, θύμισε σε πολλούς χαλαρούς ακροατές την ύπαρξή μας και για τους φανατικούς ακολούθους, ήταν ένας τέλειος γάμος ανάμεσα σε εικόνα και μουσική. Μαζί με τη δέκατη επέτειο από τον πρώτο μας δίσκο (που συνέπεσε σχεδόν με τη μετάδοση του επεισοδίου), μας έδωσε το ολοκληρωτικό σκούντηγμα που χρειαζόμασταν για να επανενώσουμε τη μπάντα, να προσπαθήσουμε άλλη μία φορά και να δούμε πώς αισθανόμαστε. Επομένως ήμασταν ευγνώμονες στη Gaga, τον Ryan Murphy και τον PJ, το μουσικό επιμελητή, που το κατέστησαν πραγματικότητα.
Είστε και οι δύο πολύπλευροι μουσικοί και έχετε δουλέψει με αρκετά διαφορετικούς ήχους. Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο; Σόλο εγχειρήματα, φωτογραφία, μουσική παραγωγή ίσως;
Justin Warfield: Δουλεύω σε κάποια κινηματογραφικά πρότζεκτ, γράφοντας και κάνοντας παραγωγή με μία φανταστική καλλιτέχνη στο Λος Άντζελες, την Tessa Rae . Επίσης έχω κάνει την παραγωγή σε τέσσερα κομμάτια της καταπληκτικής Ariel Beesley,τα οποία μόλις κυκλοφόρησαν, και πρόσφατα ξεκίνησα να γράφω τραγούδια για ένα ατομικό χιπ-χοππρότζεκτ που σχεδίαζα εδώ και αρκετό καιρό.
Adam Bravin: Εργάζομαι σε ένα προσωπικό πρότζεκτ με τη μάνατζερ και συγγραφική μου παρτενέρ Linda Perry, που ελπίζω να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος της χρονιάς. Η Linda κι εγώ δουλεύουμε μαζί σε αρκετά εγχειρήματα και μόλις ολοκληρώσαμε το νέο δίσκο της Natasha Bedingfield. Παράλληλα, χτίζω το brand μου Cloak&Dagger , ένα εβδομαδιαίο κλαμπ στο LA, αποκλειστικά για μέλη και πλέον και ένα μουσικό φεστιβάλ σε μπόλικες πόλεις. Επίσης συνεχίσω να δουλεύω ως DJ σε ένα ακόμα εβδομαδιαίο πάρτι στο LA, το Giorgio’s, που επίσης έχει γίνει και φεστιβάλ.
Στα παράλληλα πρότζεκτ σας "Love, Ecstasy and Terror" και "DreamClub", είναι εμφανές ποια διαφορετικά στοιχεία φέρνει ο καθένας στους She Wants Revenge, τα οποία τελικά σχηματίζουν το φρέσκο ήχο σας. Πείτε μας για την δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε. Είστε και οι δύο ανοιχτοί σε νέες ιδές; Πώς καταφέρνετε να ενσωματώσετε τις διαφορετικές επιρροές και προτιμήσεις σε ένα στέρεο και καθαρόαιμο αποτέλεσμα;
Παρόλο που έχουμε πολλές μουσικές συγκλίσεις, υπάρχουν αρκετά στοιχεία που μας διαφοροποιούν. Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό, πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουμε περισσότερες μουσικές ομοιότητες παρά αποκλίσεις. Τα ατομικά ή παράλληλα πρότζεκτ ή η δική μας μουσική που δε σχετίζεται με τους SWR, πάντα διαφέρουν, όπως κάθε μουσική που δεν αγγίζεται, επηρρεάζεται, συν-γράφεται, συν-παράγεται ή έστω προγραμματίζεται μαζί με το άλλο άτομο. Ταυτόχρονα, είναι ένας τρόπος για μας να εκφράσουμε πτυχές που δεν ταιριάζουν απαραίτητα στα όρια των SWR (αν και η μπάντα είναι περισσότερο μια μεγάλη και ευρεία παιδική χαρά παρά ένας περιορισμένος τόπος). Η δημιουργική μας διαδικασία διαφέρει, αλλά γενικά η μουσική μας είναι στα καλύτερά της όταν βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο παρέα, παίζουμε όργανα πάνω από ένα drumbeat, δημιουργούμε αντί να σκεφτόμαστε. Μετά απ’ αυτό έρχεται η επεξεργασία και οι μικροαλλαγές, αλλά ξεκινούν συνήθως πάνω σε ένα τζαμάρισμα ή έναν ζωντανό αυτοσχεδιασμό ο οποίος σταδιακά αναπτύσσεται ή απλοποιείται. Όταν δουλεύουμε μ’ αυτό τον τρόπο οι επιρροές και των δυο μας διαχέονται, μαζί και οι προτιμήσεις μας. Ενώ δεν παίρνουμε πάντα αυτό που θέλουμε σε ένα τραγούδι, εμπιστευόμαστε τι χρειάζεται εκείνο και το αφήνουμε να μας καθοδηγήσει.
Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τον τελευταίο σας δίσκο και μας έχετε αφήσει στην αναμονή κυκλοφορώντας μόλις τρία σίνγκλ όλη αυτήν την περίοδο. Να περιμένουμε κάποιο νέο κομμάτι ή ακόμα και δίσκο στο προσεχές μέλλον;
Ένας άνθρωπος μπορεί πάντα να ελπίζει, σωστά;
Το περσινό σινγκλ "Big love", ήταν περισσότερο ένας χορευτικός ύμνος παρά το σκοτεινό, εμποτισμένο με Nine Inch Nails και Cure στοιχεία, post-punk που είχαμε συνηθίζει. Πειραματίζεστε με νέους ήχους;
Δεν ξέρω κατά πόσο μοιάζει όντως η μουσική μας με τους NIN. Για μένα κανείς δεν μπορεί να τους μοιάσει, είναι πραγματικά μοναδικοί και ξεχωριστοί. Τους Cure όμως τους ακούω, και αυτή η επιρροή θα είναι πάντα κομμάτι μας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, εφόσον μεγαλώσαμε ακούγοντας τον Robert Smith. Όσον αφορά στους νέους ήχους, όταν δημιουργούμε καινούργια μουσική πάντα προσπαθούμε να σπρώχνουμε τα όρια μας και να πειραματιζόμαστε όσο περισσότερο γίνεται…
Το ντεμπούτο σας κυκλοφόρησε 14 χρόνια πριν, όμως ακούγεται ακόμα σα να ηχογραφήθηκε χτες. Οι σκοτεινοί ήχοι είναι γενικά άχρονοι ή τοποθετείτε την επιτυχία σας κάπου αλλού;
Οι ήχοι μπορούν να παλιώσουν αλλά καλή τραγουδοποιεία διαρκεί για πάντα.
Διάβασα ότι αλλάζετε συνήθως το setlist σας ανάλογα με το κοινό. Κανένα στοιχείο ή έκπληξη που σχεδιάζετε για το live στο Gagarin;
Breakdancing, βουβουζέλες, διασκευές σε τραγούδια του David Hasselhoff και φουσκωτές σχεδίες (γέλια). Τίποτα απ’ όλα αυτά, μόνο ένα σετ γεμάτο από μας,όσο δίνουμε την ψυχή μας επί σκηνής.
Περισσότερες πληροφορίες
She Wants Revenge
Ένα από τα καλύτερα dark wave σχήματα της εποχής μας επιστρέφει στην Ελλάδα για μια μοναδική συναυλία. Πολλά ήταν τα νέα συγκροτήματα των 00s που αναδύθηκαν από τη σπουδαία κληρονομιά ογκόλιθων όπως οι Bauhaus, Sisters of Mercy, Depeche Mode, ενώ από τη σκοτεινή ηλεκτρονική σκηνή που δημιουργήθηκε εκ νέου ξεπήδησαν σχήματα που προσπέρασαν την καιροσκοπική προσέγγιση της περιβόητης "goth αισθητικής" και θεωρούνται, πλέον, σχεδόν κλασικά. Το ντουέτο των Justin Warfield και Adam Breivin είναι μια τέτοια περίπτωση: μινιμαλιστικός αλλά γεμάτος ήχος, ατμοσφαιρικά synths, ακαταμάχητο drum machine, ένα όνομα με ασαφή (... αλλά υπαρκτή) αναφορά στους Joy Division και εντυπωσιακό artwork στα εξώφυλλα των δίσκων: Ιδού μια μπάντα που ήρθε για να μείνει, ξεχωρίζοντας από τις μπόλικες του είδους. Και ίσως, μια από τις καλύτερες μπάντες της δεκαετίας. Οι She Wants Revenge αναβίωσαν την παράδοση του post punk προσπερνώντας τις μόδες και γνωρίζοντας εντυπωσιακή επιτυχία. Το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο το όνομά τους, ακουγόταν ως μια διακήρυξη αγάπης για το είδος, ενώ το δεύτερο (This Is Forever) ήταν η απτή απόδειξη πως το συγκεκριμένο genre έχει όντως διάρκεια - μεγαλύτερη από τους πολλούς επίδοξους συνεχιστές των "μεγάλων" του χώρου. Το γκρουπ που συζητήθηκε για τα εξώφυλλα των δίσκων του (απεικόνιζαν και τα δύο μια γυναίκα με εσώρουχα, με το This Is Forever να έχει, αδιαμφισβήτητα, μια περισσότερο ερεβώδη διάθεση) ήταν τελικά κάτι παραπάνω από δύο εξώφυλλα.Οι Warfield and Breyvin δεν γοητεύονται μόνο από τους ψυχρούς και σκυθρωπούς βρετανούς goth πρωτοπόρους αλλά και από το πικάντικο άρωμα του μποέμ Λος Άντζελες των 70s και 80s. Αυτός ο συνδυασμός, που φέρουν με ευκολία, είναι που κάνει τη μουσική των She Wants Revenge θελκτική για τους απανταχού εσωστρεφείς ρομαντικούς μουσικόφιλους.
