Το «Curtis on Tour» επιστρέφει στην Αθήνα για 4η χρονιά ως resident σύνολο του φεστιβάλ «Νύχτες Κλασικής Μουσικής στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη», που παρουσιάζουν (26-29 Σεπτεμβρίου) το Ίδρυμα Schwarz και η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών. Ο Ευτύχης Δ. Χωριατάκης συνομίλησε με τον Δανό Mikael Eliasen, επικεφαλής του τμήματος Όπερας του Ινστιτούτου Curtis.
Tο Ινστιτούτο Μουσικής Curtis συγκαταλέγεται στις πιο απαιτητικές ανώτερες σχολές των ΗΠΑ, αποτελώντας έναν από τους πλέον φημισμένους παγκοσμίως εκπαιδευτικούς θεσμούς. Πού οφείλεται αυτό το κύρος;
Το Curtis εκπαιδεύει και προετοιμάζει εξαιρετικά ταλαντούχους νέους μουσικούς για μια καριέρα που θα βασίζεται σε υψηλά καλλιτεχνικά στάνταρ. Το όραμα της Mary Louise Curtis Bok για μια πολιτική χωρίς δίδακτρα διασφαλίζει ότι το ταλέντο και οι καλλιτεχνικές προοπτικές αποτελούν τη μόνη προϋπόθεση εισόδου. Ο μικρός αριθμός, περίπου 175 φοιτητές, επιτρέπει εκπαίδευση απαράμιλλης ποιότητας, εξατομικευμένη παρακολούθηση από διακεκριμένους καθηγητές και πρακτική εμβάθυνση μέσω περισσότερων από 200 εκδηλώσεις όπερας, συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου ετησίως στη Φιλαδέλφεια και ανά τον κόσμο.
Πώς αποτιμάτε το project «Curtis on Tour»;
Eίναι ένα πολύ σημαντικό εκπαιδευτικό εργαλείο για τους φοιτητές μας, καθώς τους παρέχει επαγγελματικές συνθήκες περιοδείας δίπλα σε αποφοίτους και καθηγητές. Από το 2008 που ξεκίνησε έχουμε δώσει πάνω από 300 κονσέρτα σε 4 ηπείρους και περισσότερες από 20 χώρες και 90 πόλεις. Αυτή η μοναδική κι επιτυχημένη ώσμωση του ανθρώπινου δυναμικού της σχολής πραγματώνει ιδανικά τη φιλοσοφία της για «μάθηση μέσω πράξης» σε όλον τον κόσμο. Είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι που επιστρέφουμε και πάλι στην Αθήνα.
Πώς προσεγγίζετε, ως δάσκαλος, καλλιτέχνες με διαφορετικό εκπαιδευτικό και πολιτιστικό υπόβαθρο;
Το πιο σημαντικό πράγμα για μένα είναι να μαθαίνουν οι τραγουδιστές να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και τη μουσική αλλά και να υπηρετούν μέσω της τεχνικής τους τον συναισθηματικό κόσμο της μουσικής που ερμηνεύουν.
Έχετε μεγάλη φήμη ως πιανίστας συνοδός πολλών διακεκριμένων λυρικών τραγουδιστών. Σε τι διαφέρουν από τα σημερινά ταλέντα;
Ένας νέος τραγουδιστής σήμερα αντιμετωπίζει πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις απ’ ό,τι πριν από 50 χρόνια, όταν ξεκινούσα εγώ. Λόγω των περισσότερων ωδείων, παράγονται περισσότεροι τραγουδιστές απ’ ό,τι παλιότερα. Ο ανταγωνισμός για τους ίδιους οπερατικούς ρόλους είναι έτσι απείρως εντονότερος, εμπεριέχει όμως τον κίνδυνο πιο «απρόσωπων» ερμηνειών. Ακριβώς εκεί εστιάζει ο τρόπος δουλειάς μας στο Curtis, δηλαδή στην ανάγκη να διαθέτουν οι απόφοιτοί μας διακριτή ταυτότητα σε σχέση με αυτούς άλλων σχολών.
Ο κορυφαίος μπελ-καντίστας τενόρος της εποχής μας, ο Περουβιανός Χουάν Ντιέγκο Φλόρες, υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους φοιτητές του Curtis. Τι τον έκανε τόσο ξεχωριστό;
Τον θυμάμαι καλά. Διέθετε ήδη από νεαρή ηλικία μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα, ένα ξεχωριστό φωνητικό ηχόχρωμα και μια σπάνια μουσικότητα. Νομίζω ότι το Curtis του επέτρεψε να αναπτύξει αυτά τα μοναδικά χαρίσματα, τα οποία –σε συνδυασμό με τη φιλοδοξία του– οδήγησαν σε μια λαμπρή διεθνή σταδιοδρομία.
Περισσότερες πληροφορίες
Νύχτες Κλασικής Μουσικής στη Γεννάδειο (3η ημέρα)
«Operatic Favorites», με τους Sophia Hunt (μέτζο), Jonathan Beyer (βαρύτονος) και Mikael Eliasen (πιάνο)
