Ο Mick Harvey τραγουδάει Serge Gainsburg, ένα project που πήρε 20 χρόνια για να ολοκληρωθεί και να μεταφερθεί πιστά στην αγγλική γλώσσα. Ένα ιδιαίτερο μουσικοποιητικό σώμα με σάρκα και οστά πια, σε ένα «ραντεβού» των δυο τους στη σκηνή του «Gagarin 205» την τελευταία ημέρα του Μαρτίου.
H αφορμή δόθηκε από την επανακυκλοφορία –το 2014 σε ένα άλμπουμ– των δύο δίσκων που είχε αφιερώσει ο Mick Harvey στη μουσική και την τραγουδοποιία του Serge Gainsbourg: το «Intoxicated man» (1995) και το «Pink elephants» (1997). Ο εξαιρετικός κιθαρίστας, συνθέτης κ.λπ. των Birthday Party και των Bad Seeds, comrade in arms του Nick Cave μέχρι πριν από οκτώ χρόνια, γοητεύτηκε (τότε) από την τέχνη της εμβληματικής αυτής φιγούρας της γαλλικής popular μουσικής, τέχνης και διανόησης και άρχισε να την ψάχνει βαθύτερα, με δημιουργικό στόχο να μεταφέρει τα καλύτερα δείγματα της τραγουδοποιίας του στην αγγλική γλώσσα και μέσα από μια πιο straight σύγχρονη rock αντίληψη – κάτι που μάλλον εμπεριείχε από τη φύση της η μουσική του Serge Gainsbourg.
Εκείνη την εποχή η γενικότερη νεανική popular γνώση για την τέχνη του Gainsbourg μάλλον δεν ξεπερνούσε το «βλάσφημο» ντουέτο του με την Jane Birkin («Je t’aime… Moi non plus»), τον «ύμνο» που τραγούδησε με την Brigitte Bardot («Bonnie & Clyde») ή ακόμη και το χίπικο «Harley Davidson». Ο ίδιος ο Harvey από αυτήν την αφετηρία ξεκίνησε ένα βαθύ «ψάξιμο» στα τραγούδια του Serge Gainsbourg, με αποτέλεσμα να προβληθούν ευρύτερα, εκτός από τα «hits», και άλλα κομμάτια της δουλειάς του και να γίνουν γνωστά σε μιαν άλλη γλώσσα – κυριολεκτικά και μουσικά μιλώντας. [Εκείνη την περίοδο τσιμπάει και η «γάτα», ο John Zorn, και συμπεριλαμβάνει τον Gainsbourg στη σειρά «Great Jewish Composers» της εταιρείας του (Tzadik), με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να ψάχνουμε κι εμείς της avant pop ακόμη πιο βαθιά!] Τα «θηλυκά» μέρη των τραγουδιών σε αυτούς τους δίσκους ερμηνεύει η Anita Lane, ενώ συμμετέχει και ο Nick Cave.
Η δισκογραφική επανέκδοση του 2014 είχε ως αποτέλεσμα να αναθερμανθούν το ενδιαφέρον και η δημιουργική περιέργεια του Mick Harvey για το έργο του Serge Gainsbourg, έτσι από τις αρχές του 2015 έβαλε μπρος για περαιτέρω δουλειά, η οποία απέφερε πέρυσι το καλοκαίρι το άλμπουμ «Delirium tremens» αλλά και την ανακοίνωση ενός τέταρτου volume που θα ολοκλήρωνε τη σχέση του με τον Γάλλο καλλιτέχνη. Το «Intoxicated women» (ο τέταρτος αυτός τόμος της «γκενσμπουργκιάδας» του Mick Harvey) κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιανουάριο και είναι αριστουργηματικός. Επικεντρώνεται στα θηλυκά ερωτικά ενδιαφέροντα του Gainsbourg, από την παιδούλα France Gall στην περπατημένη Juliette Greco –να βάλουμε μέσα και τη θεϊκή Brigitte–, με νέες ερμηνείες και ανάλογο πάθος. Αρκεί να ακούσει κάποιος την Andrea Schroeder να τραγουδάει «Ich Liebe Dich... Ich Dich Auch Nicht»!
Έτσι ο Mick Harvey μας παρουσιάζει –και live στο «Gagarin 205», στις 31/3– το ολοκληρωμένο του «πακέτο» για μια εμβληματική προσωπικότητα της σύγχρονης γαλλικής pop κουλτούρας. Μια προσωπικότητα μυθική, δημιουργικά πολυδιάστατη, προκλητική και αμφιλεγόμενη, που έχει αφήσει πίσω της πολύ σημαντικό –και πολυσήμαντο– έργο. Τον Serge Gainsbourg θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε έναν σύγχρονο «αναγεννησιακό» καλλιτέχνη, αφού συνδύασε τις ιδιότητες του τραγουδιστή και του ηθοποιού, του τραγουδοποιού και του σκηνοθέτη, του ποιητή και του μουσικού, του ζωγράφου και του σεναριογράφου, του συγγραφέα και του συνθέτη κινηματογραφικής μουσικής – και όλα αυτά με επιτυχία! Παράλληλα ήταν πολυερωτικός και διαστροφικός, προκλητικός κι έτοιμος να ζήσει τη ζωή σε κάθε της διάσταση – πράγμα που εκφράστηκε στην τέχνη του.
Παιδί της Κατοχής, από Γάλλους γονείς ουκρανοεβραϊκής καταγωγής σημαδεμένους από τους ναζί με το κίτρινο άστρο του Δαβίδ, ο νεαρός Serge μαθαίνει να παίζει καλό πιάνο. Προέρχεται από το chanson και την jazz του Boris Vian, όμως η ευφυΐα του τον σπρώχνει στη euro-pop των early ’60s. Όπως και ο Αμερικανός ομόλογός του (που χάσαμε προσφάτως) Chuck Berry, αν και 30άρης, ο Gainsbourg ξέρει να εκφράζει καλύτερα τις εφηβικές επιθυμίες και τη σεξουαλικότητά τους. Ενδιαφέρεται για τις αρτίστικες όψεις της μουσικής, συγχρωτίζεται με τον Jacques Brel και τη Juliette Greco, όμως την επιτυχία τη φτάνει με σκανδαλώδη pop τραγούδια που γράφει για τη France Gall. Και στη συνέχεια για την Brigitte Bardot και την Jane Birkin. Το «Je t’aime…» είναι η κορύφωση.
Μουσικά μιλώντας, ο Serge Gainsbourg είναι πραγματικός θησαυρός. Πέρα από τα προαναφερθέντα, η δισκογραφία του περιλαμβάνει όψεις prog rock, electronica, disco, reggae, punk, new wave, world κ.ά. Έχει γράψει γύρω στα 500 τραγούδια, ενώ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι κινηματογραφικές του μουσικές. Γενικά ο Serge Gainsbourg αποτελεί ένα σπουδαίο κεφάλαιο στη σύγχρονη μουσική μας και αυτό είναι κάτι που ο Mick Harvey καταφέρνει να αποδώσει με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Περισσότερες πληροφορίες
Mick Harvey
Ο Αυστραλός πρώην Bad Seed παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον Serge Gainsbourg βασισμένο στα τέσσερα άλμπουμ με διασκευές κομματιών του Γάλλου τραγουδοποιού τα οποία έχει εκδώσει τα τελευταία χρόνια. Τη συναυλία ανοίγει η Sofia Sarri.
