Η Γαλλίδα διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιός, η «μούσα του υπαρξισμού» και η αγαπημένη των καλλιτεχνών, ξεκινά την αποχαιρετιστήρια τουρνέ της από την Αθήνα, με την πρώτη της συναυλία επί ελληνικού εδάφους στο Παλλάς την 1η Μαρτίου. Και αυτό είναι είδηση.
Μόλις πριν από ενάμιση χρόνο (στα 86 της!), η Juliette Greco έβγαζε τον καινούργιο της δίσκο με τον απλό τίτλο «Greco chante Brel». Ένα ποιητικό κομψοτέχνημα, με τη μουσική να διατηρεί μια δραματική χροιά και την ερμηνεία να έχει μια θεατρικότητα ανεπηρέαστη από το χρόνο. Είναι σαν η Greco να γνώρισε μόλις χθες τον Jacques Brel και να βιώνει μοναδικά μέσα σε όλες τις δραματικές του αποχρώσεις το «Amsterdam» ή το «Ne me quitte pas», ενώ η στενή φιλία της με αυτόν τον μυθικό Βέλγο χρονολογείται ήδη από το 1954. Συμβαίνει μάλιστα ο τωρινός της (τρίτος) σύζυγος, ο πιανίστας και συνθέτης Gerard Jouannest, να είναι ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Brel και να έχουν γράψει μαζί 35 τραγούδια!
Δεν υπάρχει η παραμικρή νότα νοσταλγίας σε αυτήν τη μουσική και μάλιστα μια σχεδόν προκλητική αβανγκάρντ αισθητική δείχνει πως η Juliette Greco εξακολουθεί να αντιμετωπίζει την τέχνη της με την μποέμικη συμπεριφορά που τη χαρακτήριζε όταν ήταν μέλος της παρέας των θρυλικών υπαρξιστών του Σεν Ζερμέν ντε Πρε στο μεταπολεμικό Παρίσι. Τότε που ο φιλόσοφος Jean-Paul Sartre την ονόμαζε «μούσα» του και ο πολυμαθής Boris Vian της έδειχνε τους δρόμους της jazz αισθητικής.
Μπορεί όλα αυτά να φέρουν ένα ρομαντισμό κι ένα ιδιαίτερο άρωμα, όμως το «μποέμικο» παρισινό καλλιτεχνικό κίνημα που ακολούθησε τη λήξη του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την απελευθέρωση της Γαλλίας δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα της αγάπης για τη ζωή – και είχε βιωθεί ήδη μέσα από τη δυστυχία και το θάνατο. Η Juliette Greco συνελήφθη το 1943 ως αντιστασιακή –μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή της– από την Γκεστάπο και φυλακίστηκε για κάποιους μήνες. Ήταν η νεαρή της ηλικία που την έσωσε και την κράτησε στη ζωή για να ξανασυναντήσει ύστερα από ένα χρόνο τα αγαπημένα της πρόσωπα. τη μητέρα της η οποία είχε επίσης συλληφθεί και την αδερφή της όταν γύρισαν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης...
Η «μόδα» που η ίδια δημιούργησε με τα φαρδιά ατημέλητα ρούχα που χαρακτήρισαν την «μποέμικη» περίοδο δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα του ότι όταν η Greco αποφυλακίστηκε δεν είχε τίποτα να φορέσει πέρα από ένα φαρδύ μπλε φόρεμα κι ένα ζευγάρι λαστιχένια σανδάλια. Αυτή η «λιτότητα» συνεχίστηκε και ήταν αποτέλεσμα της φτώχειας που χαρακτήριζε όλη την καλλιτεχνική παρέα των cafes όπου γεννήθηκε ο υπαρξισμός. Ο Sartre ανακάλυψε πως η Juliette είχε «εκατομμύρια ποιήματα στη φωνή της», της έγραψε τραγούδια και η μακρυμάλλα Greco έγινε κυριολεκτικά η μούσα της αριστερής όχθης του Σηκουάνα. Ο ποιητής Jacques Prevert τη σύστησε στον συνθέτη Joseph Kosma και μόλις αυτή τραγούδησε το εμβληματικό «Parlez-moi d’amour» ήταν σαφές πως μια καινούργια εποχή είχε ξεκινήσει.
Η Juliette Greco συνδύασε επιτυχημένα τη δραματική της έφεση και το έμφυτο ταλέντο της ως ηθοποιού με την εντυπωσιακή φωνή της κι «έχτισε» κυριολεκτικά το τραγούδι στο στιλ της «φωνητικής ποίησης» που χαρακτήρισε την παρισινή κουλτούρα για μία δεκαετία – μέχρι τα μέσα των ’50s.
Η Juliette Greco βίωσε αυτήν την εποχή στο έπακρον. Το 1949 γνώρισε τον νεαρό τρομπετίστα Miles Davis, που έπαιζε στο 1ο Φεστιβάλ Τζαζ του Παρισιού με τον Charlie Parker.
Ο Miles γράφει στην αυτοβιογραφία του: «Κάναμε βόλτες μαζί στον Σηκουάνα, κρατιόμασταν από το χέρι και φιλιόμασταν κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια, φιλιόμασταν κι άλλο και σφίγγαμε πιο πολύ ο ένας το χέρι του άλλου. Ήταν κάτι μαγικό, ήμουν σαν υπνωτισμένος... Η μουσική ήταν όλη η ζωή μου μέχρι που γνώρισα την Juliette, που μου έμαθε τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον άλλον πέρα από τη μουσική». Η φωτογραφία των δυο τους έχει μείνει κλασική, όμως η πορεία της Juliette έχει πάρα πολλές κλασικές στιγμές: με τον Orson Welles φέρ’ ειπείν ή με τον Michel Piccoli, με τον Serge Gainsbourg και με δεκάδες τραγούδια που εντάσσονται στο σώμα της nouvelle vague και του σύγχρονου chanson μέσα από μια πλούσια δισκογραφία που ξεπερνά τις έξι δεκαετίες. Η Juliette Greco παραμένει icon που αυτήν τη στιγμή, κι ενώ βρίσκεται σε δράση –και νιώθει το ίδιο «άτακτη» όπως παλιά–, αποφασίζει να βάλει τέρμα στη σκηνική της παρουσία λέγοντας το δικό της «Merci» στους φίλους της. Στο Παλλάς με την παρουσία, τη φωνή της, τον Gerard Jouannest στο πιάνο και τον Jean-Louis Matinier στο ακορντεόν.
Για πρώτη και τελευταία φορά η Juliette Greco στην Αθήνα.
