Έπειτα από ένα σερί ξενυχτιού σε κολωνακιώτικα κλαμπάκια, εντοπίζοντας επώνυμες φάτσες στο «Acro» και αναμένοντας την Ευρυδίκη στο «Shamone», ο Νίκος Βουλαλάς περιγράφει τη νέα τάση της νύχτας που ακούει στο όνομα «live clubbing» και έχει βασικά χαρακτηριστικά τη μουσική ποικιλομορφία και την «όρθια», απενοχοποιημένη διασκέδαση. Τα λουλούδια –στις περισσότερες περιπτώσεις– επιτρέπονται…
Ακούγεται πολύ τελευταία ο όρος «live clubbing». Τον είχαμε πρωτοψελλίσει ακούγοντας την Άννα Βίσση να ανοίγει το αστραφτερό σόου «Δώδεκα» στο «Rex» με την ομώνυμη μπαλάντα της πάνω στις νότες του «Secret» της Madonna, προτού ξεσηκώσει τον κόσμο σε χορό που έκανε περιττή την ύπαρξη τραπεζιών. Το καινούργιο υβρίδιο νυχτερινής διασκέδασης έχει γίνει talk of the town: στον Σαμπάνη και στον Σχοινά σπεύδουν όλοι, ενώ η μεγάλη ζήτηση επανέφερε μέσα στις γιορτές τον Μύρωνα Στρατή και τον Ησαΐα Ματιάμπα στον «Σταυρό».
Ορίζοντάς το κάπως ελεύθερα, το live clubbing ακολουθεί μια λογική συναυλίας με «μονοπρόσωπο» σχήμα, ευνοεί το χορό και –επιτέλους– το φλερτ με τους γύρω, λέει «ναι» στα λουλούδια στο τσακίρ κέφι και, κυρίως, στηρίζεται σε ένα απενοχοποιημένο μουσικό blend. Απότοκο του ξέφρενου mainstream clubbing της δεκαετίας του ’90, της κόπωσης από την επαναλαμβανόμενη φόρμουλα της πίστας, της απελευθέρωσης από τις ταμπέλες, της ανάγκης των μεγαλύτερων ηλικιών να ξαναβγούν και των μικρότερων απλώς να ξεσαλώσουν, το live clubbing μοιάζει με revival-νοσταλγικό αντίδοτο στην κρίση.
Όταν το εναλλακτικό κοινό καλοδέχεται σε πάρτι του «Six D.O.G.S.» τους Deee-Lite και τους Daft Punk, γιατί το mainstream κοινό να μην ενθουσιάζεται με Beyonce ανακατεμένη με Γιώργο Αλκαίο; Αυτός ο εξωφρενικός συνδυασμός ακούγεται στο «4711», όπου –όσο οι αρμόδιες αρχές ασχολούνται με το συμβόλαιό του– ο Διονύσης Σχοινάς προβαίνει σε απίθανες αλχημείες τύπου «They don’t care about us» του Michael Jackson με «Κρύψε με» του Στάθη Αγγελόπουλου και ανελέητο scratching στο «Μια φορά κι έναν καιρό» της Καίτης Γαρμπή. Η ατμόσφαιρα σηκώνει… σαμπανιέρες με πυροτεχνήματα και αναφορές στη Μύκονο, όπου ο Σχοινάς έκανε μια πολύ επιτυχημένη καλοκαιρινή σεζόν, ενώ ο κόσμος το διασκεδάζει αφάνταστα μέχρι τέλους, δίνοντας ραντεβού για τα επόμενα βράδια.
Εκεί στο Κολωνάκι, ακολουθούν, βλέπετε, ένα άτυπο σερί που περιλαμβάνει τους Onirama, το ντουέτο Γιώργος Λιανός-Γιάννης Βαρδής, καθώς και τους My Excuse που τα σπάνε κάθε Τρίτη στο «Rock ’n’ Roll». Οι Onirama δίνουν κάθε Σάββατο στο ανακαινισμένο «Cabaret» το σύνθημα με το «Let me entertain you» του Robbie Williams και στη συνέχεια δονούν τον –αλά privé λονδρέζικο club– χώρο μ’ ένα εύπεπτο πρόγραμμα.
Τις Κυριακές, Λιανός και Βαρδής μοιράζονται διαφορετικού τύπου ρεπερτόριο στο ασφυκτικά γεμάτο υπόγειο «Blondie’s», ενώ τα singalong πιάνουν εκκωφαντική ένταση όταν φτάνει η ώρα του «Φεύγω για μένα» του Μαζωνάκη – αν πάντως κάνετε πως φεύγετε στο διάλειμμα του πρώτου μέρους, θα σας αλλάξουν γνώμη οι σαμπανιέρες με τα γαρίφαλα που προμηνύουν γλέντι.
Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το πρόγραμμα του Γιώργου Σαμπάνη θυμίζει πολύ το «Δώδεκα» της Βίσση. Από το «Acro» της Ιεράς Οδού παρελαύνουν κάθε εβδομάδα πολυάριθμοι celebrities, αλλά και όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν από κοντά τη μεγαλύτερη επιτυχία της σεζόν: ανάμεσα σ’ ένα πολύχρωμο light show, ο Σαμπάνης τούς ικανοποιεί όλους με επιλογές που, αν και φαντάζουν ετερόκλητες (ο Μητροπάνος μπορεί να συνυπάρξει με τους Aerosmith!), κάμπτουν τις αναστολές και κάνουν τα χέρια να σηκώνονται ψηλά.
Στην ίδια περιοχή, η Ευρυδίκη κάνει comeback απ’ αυτή την Πέμπτη 9/1 στο «Shamone». Sold out ήταν στο happy club του Γκαζιού οι περσινές εμφανίσεις της, με την τραγουδίστρια σε μεγάλα κέφια να ξυπνά ’80s και ’90s αναμνήσεις και παραγγελιές που «υποχρέωναν» και την ίδια να θυμηθεί τον «λαϊκό» εαυτό της. Ετοιμαστείτε να την επαναφέρετε στη σκηνή για πολλαπλά ανκόρ...
Διασταύρωση club, πίστας και λαϊβάδικου σε διαφορετικό ποσοστό απ’ το κάθε format διασκέδασης, το live clubbing μπορεί να μην περιγράφεται με αυστηρά τεχνικούς όρους (προς Θεού, δεν γίνονται πίστα τα κολωνακιώτικα clubs!), αλλά το βασικό του χαρακτηριστικό είναι ότι με τις πολλές αποχρώσεις του αγνοεί μουσικά και ηλικιακά όρια. Γι’ αυτό και είναι η δυνατή τάση του φετινού χειμώνα.
