POLAROID
- 1999
- Έγχρ.
- Διάρκεια: 90'
Προβληματισμοί και καθημερινότητα μιας νεαρής παρέας, που λατρεύει τον Πασχάλη και τα μιούζικαλ της Φίνος, επιχειρεί να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση, κάνει φάρσες στα μίντια και θέτει γενικότερα το ερώτημα της συλλογικής δράσης σε μια καλοκαιρινή Αθήνα χωρίς πολιτικά ερεθίσματα.
Σκηνοθεσία:
Με τους:
Γυρισμένη με βιντεοκάμερα, η πρώτη δουλειά του Άγγελου Φραντζή αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς πίσω από τους αυτοσχεδιασμούς και τα παρεΐστικα αστειάκια των ηρώων που δίνουν αρχικά την αίσθηση ενός διανοουμενίστικου "σκόρπιου" πειράματος, αναδεικνύεται σιγά-σιγά μια μοντέρνα ταινία, με το δικό της ύφος, απόλυτα συγκροτημένη, που σε καλεί να την αγαπήσεις, μαζί φυσικά με τους ήρωές της. Αν και οι αναφορές στο μιούζικαλ είναι προφανείς, η ζωντάνια και η αλήθεια της ταινίας μας θύμισε περισσότερο το σινεμά βεριτέ σκ δεκαετίας του '60 ή εκείνη την υπέροχη περίοδο στο σινεμά του Γκοντάρ («Αρσενικό- Θηλυκό») όπου η αλήθεια των ηθοποιών αποτελούσε και τον κινητήριο μοχλό της μυθοπλασίας για να ανιχνευτεί η αλήθεια μιας εποχής ή ενός κοινωνικού χώρου. Όχι πως δεν υπάρχουν ατέλειες, αλλά ως ανεξάρτητη παραγωγή το "Polaroid" αξίζει κάτι περισσότερο από την προσοχή σας,
