Το "Φάργκο" προσφέρει αφειδώς ιδέες σε ένα αστυνομικό θρίλερ το οποίο δυσκολεύεται να τις βάλει σε τάξη, υπερβάλλοντας σε κοινωνικό σαρκασμό και μαύρο χιούμορ.
Καλοστημένο θρίλερ με πολιτικές διαστάσεις. Περιγράφει με πειστικότητα ένα ηθικά περίπλοκο αύριο, οδηγώντας την ενδιαφέρουσα πλοκή του σε ένα σημείο από το οποίο και μετά τα πάντα κινούνται με προβλέψιμη ευκολία.
Η πρώτη διεθνής επιτυχία του Φασμπίντερ είναι μία από τις πλέον ανθρώπινες και τρυφερές ταινίες του, αν και έντονα στιλιζαρισμένη, στην προσπάθειά της να αποφύγει τις υπερβολές του μελοδράματος.
Οικολογική ιστορία φιλίας και ενηλικίωσης, που ακολουθεί μια απόλυτα δοκιμασμένη φόρμουλα με εξωτικό, ανατολίτικο άρωμα (τουρκοϊρανική συμπαραγωγή).
Ο Χάουαρντ Χοκς ("Ρίο Μπράβο") μεταφέρει με απαράμιλλη κομψότητα στην οθόνη τον δαιδαλώδη, γεμάτο σκιές κόσμο του Ρέιμοντ Τσάντλερ, διατηρώντας ακέραιο τον κυνισμό, το μυστήριο και τη λαμπερή αύρα παρακμής που τον τυλίγει.
Νοσταλγική, διασκεδαστική μα λιγοστά ανανεωτική συνέχεια που προτιμά την ανακύκλωση μιας δοκιμασμένης συνταγής.
Ένα ανατρεπτικά φρέσκο και ανατριχιαστικό slasher για το οποίο σίγουρα πρέπει να ξέρεις ελάχιστα προτού το δεις στη μεγάλη οθόνη.
Ένα από τα διασημότερα περιπετειώδη μυθιστορήματα αποκτά μια ακόμα πιστή κινηματογραφική εκδοχή, η οποία ανανεώνει την έννοια του "κλασικά εικονογραφημένα".
Κοινωνικό μελόδραμα που απελευθέρωσε στο πανί μια σαρωτική κοινωνική ένταση, εντυπωσιάζοντας με τη νεορεαλιστική ατμόσφαιρα, τους ζωντανούς, λαϊκούς χαρακτήρες και την ειλικρίνεια της πολιτικής καταγγελίας του.
Αναζητώντας τη γραμματική της ερωτικής επιθυμίας, ο Κισλόφσκι μεταμορφώνει μια σαφή και αδιαπραγμάτευτη εντολή ("ου μοιχεύσεις") σε ένα εξαιρετικά περίπλοκο, ψυχολογικά και ηθικά, σινε-δοκίμιο.
Η πρώτη κινηματογραφική ταινία των Μόντι Πάιθον είναι μια μετωπική επίθεση στις ιπποτικές ταινίες, τους βρετανικούς εθνικούς μύθους και τους κανόνες της κωμωδίας, τους οποίους θα ανατρέψουν με ξεκαρδιστικό πάταγο.
Κατάφερε ο σκηνοθέτης Φέντε Άλβαρεζ να φανεί αντάξιος του franchise που έφτιαξε ο Ρίντλεϊ Σκοτ;
Λουλουδάτη μεταφορά ενός ευπώλητου νεο-Άρλεκιν, το οποίο μελοδραματοποιεί ένα κακοποιητικό ρομάντζο με τον πιο παλιομοδίτικο, μελωμένο χολιγουντιανό τρόπο.
Ψυχολογικό θρίλερ το οποίο δεν κρατάει τις υποσχέσεις του. Χτίζει μια μίνιμουμ δραματική ένταση, την εκτονώνει όμως με άτσαλη, σεναριακά κακογραμμένη υπερβολή.
Δράμα εποχής στην υπηρεσία της ιστορικής μνήμης. Λιτό, εύστοχο και αναπόφευκτα αγιογραφικό, διαθέτει συναίσθημα και μια έντιμη λαϊκότητα, χωρίς να γίνεται ρετρό.
Ατμόσφαιρα Nordic noir, η οποία δεν υποστηρίζεται από την ελάχιστα πειστική (διπλή) ιστορία που επιστρατεύει τη μία προβλέψιμη ανατροπή μετά την άλλη.
Επτά οσκαρικές υποψηφιότητες για το πιο κυνικό, ατμοσφαιρικό και αγωνιώδες φιλμ νουάρ της κινηματογραφικής ιστορίας.
Ο μύθος του γεφυριού της Άρτας ντύνεται με γεωργιανό φολκλόρ, σε ένα οπτικό ποίημα το οποίο καταργεί τη γραμμική χρονικότητα και κάθε είδους ορθολογική δομή κι ακαδημαϊκή αφήγηση.
Άλλη μια πρωτότυπη ιδέα του σκηνοθέτη της "Έκτης Αίσθησης" για ένα αγωνιώδες θρίλερ χαραμίζεται, καθώς εξαντλείται γρήγορα, δίνοντας τη θέση της σε μια εξωφρενικά ασυνάρτητη κορύφωση.
Περιπέτεια και χαβαλές αλληλοεξοντώνονται σε ένα φουτουριστικό νεογουέστερν, το οποίο, παρά τις προσπάθειες της Lady Kate, τα κάνει όλα λάθος.
Ρεαλιστική, ψυχολογικά και κινηματογραφικά, αντιμετώπιση μιας συγκινητικής ιστορίας ενηλικίωσης. Υποψήφια για 14 Γκόγια και βραβευμένη για την ερμηνεία της δεκάχρονης Σοφία Οτέρο στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Απλό, τυποποιημένο και αγιογραφικό biopic μιας χαρισματικής γυναίκας, ασυμβίβαστης με τον κομφορμισμό της εποχής της.