Στα Ίχνη του Δολοφόνου

2,5

Αστυνομικό θρίλερ με προσωπικότητα, αν και η πολύπλευρη πολιτικοκοινωνική κριτική του Ντάμιαν Σιφρόν («Ιστορίες για Αγρίους») δεν «κουμπώνει» απόλυτα με τις αφηγηματικές απαιτήσεις του είδους.

Sta ixni tou dolofonou

Για όσους αναρωτιούνται για το τι απέγινε ο ταλαντούχος Αργεντινός σκηνοθέτης των "Ιστοριών για Αγρίους" Ντάμιαν Σιφρόν, εννιά χρόνια μετά την παγκόσμια επιτυχία της πρωτότυπης μαύρης κωμωδίας του, η απάντηση έρχεται με μια ολόφρεσκη αμερικανική παραγωγή. Στο ενδιάμεσο, ο Σιφρόν είχε εμπλακεί σε διάφορα χολιγουντιανά σχέδια που δεν ευοδώθηκαν, όπως το "The Six Billion Dollar Man" με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ, για να καταλήξει σε μια αστυνομική περιπέτεια γραμμένη από τον ίδιο και τον πρωτοεμφανιζόμενο Τζόναθαν Γουέικχαμ.

Όπως δηλώνει και ο τίτλος του φιλμ (αρχικά ήταν "Misanthrope"), πρόκειται για το χρονικό της αναζήτησης ενός serial killer και δεινού σκοπευτή, ο οποίος το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς πυροβολεί από τον 17ο όροφο μιας πολυκατοικίας στη Βαλτιμόρη και σκοτώνει 29 ανθρώπους. Έχει κάποιο σχέδιο; Είναι τρομοκράτης; Θα το ξανακάνει; Επικεφαλής της κατεπείγουσας έρευνας που έχει αναστατώσει την πόλη αναλαμβάνει ο πράκτορας του FBI Τζέφρι Λαμάρκ, ο οποίος, χωρίς πολλά στοιχεία, βρίσκεται καθηλωμένος από "διασταυρούμενα πυρά" υπηρεσιακών συμφερόντων και γραφειοκρατικών εξουσιών. Χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο, στρατολογεί στην ομάδα του την αντικοινωνική και ψυχολογικά εύθραυστη νεαρή αστυνομικό Έλινορ Φάλκο, η οποία τον εντυπωσιάζει με τις εύστοχες παρατηρήσεις της.

Σκιαγραφώντας το ψυχολογικό πορτρέτο τριών "απροσάρμοστων" χαρακτήρων (πρωτίστως της Έλινορ και κατόπιν του Λαμάρκ και του δολοφόνου), ο Σιφρόν ανοίγει τη βεντάλια του κοινωνικού σχολιασμού του σ’ ολόκληρο σχεδόν το εύρος της αμερικανικής πραγματικότητας. Η κριτική του είναι άλλοτε οξεία (η συζήτηση στο σπίτι του Λαμάρκ, η εξομολόγηση του δολοφόνου) και άλλοτε διακριτική (τα πλάνα στο σφαγείο), όχι πάντα πειστικά ενσωματωμένη στη στιβαρή πλοκή. Το σενάριο προκρίνει το δραματικό στοιχείο χωρίς να περιφρονεί το σασπένς, οι αντικαπιταλιστικές βολές (παρα)είναι ηχηρές, αλλά εύστοχες, και η δυναμική σκηνοθεσία προσδίδει σ’ αυτό το αστυνομικό θρίλερ προσωπικότητα, αν και η επιτακτική διάθεση του Σιφρόν να παραμείνει στα βαθιά δεν "κουμπώνει" απόλυτα με τις αφηγηματικές απαιτήσεις του είδους.

ΗΠΑ. 2023. Διάρκεια: 119΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILMS

Περισσότερες πληροφορίες

Στα Ίχνη του Δολοφόνου

To Catch a Killer / Misanthrope
2,5
  • Αστυνομική
  • 2023
  • Διάρκεια: 119 '
  • Ντάμιαν Σιφρόν

Όταν ένας δεινός σκοπευτής πυροβολεί από μακριά και σκοτώνει 29 ανθρώπους στη Βαλτιμόρη, ένα φρενήρες κυνηγητό ξεκινά για τον εντοπισμό του. Χωρίς πολλά στοιχεία, ο υπεύθυνος της έρευνας Τζέφρι Λαμάρκ στρατολογεί στην ομάδα του την αντικοινωνική και ψυχολογικά εύθραυστη νεαρή αστυνομικό Έλινορ Φάλκο.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Εμφύλιος Πόλεμος

Πολιτική περιπέτεια γυρισμένη με ρεαλισμό, προβλέψιμα απλοϊκή στην εξέλιξή της και μονοδιάστατη στην παραβολή της για τη σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
18/04/2024

Η Αρπαγή

Δομημένη σαν ψυχολογικό θρίλερ, μια ιστορία εμμονής αποκαλύπτει τη συντριπτική δύναμη των κοινωνικών ρόλων σ’ έναν κόσμο ψυχολογικής ανασφάλειας κι έλλειψης επικοινωνίας.

Το Περασμένο Καλοκαίρι

Αρκετά πιστό ριμέικ της δανέζικης "Βασίλισσας της Καρδιάς". Ενός τολμηρότερου ερωτικού δράματος, το οποίο διέθετε ένα διαφορετικό, αιχμηρό φινάλε.

Αμπιγκέιλ

Το μυστήριο συναντά το horror και το απενοχοποιημένο φαν, σε ένα διασκεδαστικό μιξ αναφορών και χαβαλέ, μέχρις ότου χαθεί ο έλεγχος και κυριαρχήσει η σαχλαμάρα.

Σπίθα στη Θάλασσα

Συγκινητικό δράμα επώδυνης ενηλικίωσης, το οποίο δεν ανοίγεται στα βαθιά σεναριακά, αντλώντας συναισθηματική δύναμη από τους τρισδιάστατους χαρακτήρες του.

Μη μου Λες Ψέματα

Συναισθηματική, στέρεα, όσο και εύπεπτη δραμεντί πάνω στα αληθινά ψέματα, τα οποία ξεκινούν από τη ζωή και γίνονται συναρπαστικές λογοτεχνικές και κινηματογραφικές ιστορίες.

Ένα Φλιτζάνι Καφέ και Καινούργια Παπούτσια

Υπαρξιακά αδιέξοδα πασχίζουν να αναδειχθούν μέσα από μια μελοδραματική συνθήκη, ο μινιμαλιστικός χειρισμός της οποίας καταντά φτωχός και μονοδιάστατος.