Σπιρτόκουτο

5

Μία από τις πιο σημαντικές και επιδραστικές ελληνικές ταινίες του 21ου αιώνα, η οποία έφτιαξε τη δική της σχολή λαϊκού ρεαλισμού.

spirtokouto1

Πριν από 20 χρόνια, όταν το "Σπιρτόκουτο" προβαλλόταν για πρώτη φορά δημόσια, δύσκολα θα προέβλεπε κανείς το εύρος και τη διάρκεια της επίδρασής του στο κοινό αλλά και στην εξέλιξη του ελληνικού σινεμά. Το πρωτόγνωρο για τα εγχώρια δεδομένα στιλ της ταινίας, ένας αιχμηρός ρεαλισμός, κατάφωρα γήινος και λιτός, όσο και ασυγχώρητα επιθετικός, ιλιγγιώδης και υπερηχητικά αθυρόστομος, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το κινηματογραφικό status quo και το κλίμα της εποχής του. Η χώρα τότε μόλις μάθαινε να μετρά σε ευρώ αντί για δραχμές, οι Ολυμπιακοί Αγώνες βρίσκονταν μερικούς μήνες μακριά και η κρίση ήταν ακόμα μια άγνωστη πραγματικότητα. Στο κλίμα ευμάρειας, λοιπόν, που επικρατούσε, το "Σπιρτόκουτο" ήταν στην καλύτερη περίπτωση μια σοκαριστική υπενθύμιση οικείων κακών που κρύβονταν κάτω από το χαλί και στη χειρότερη ένας λεκές που χαλούσε το πάρτι. Δύο δεκαετίες μετά, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Γιάννη Οικονομίδη αναγνωρίζεται δικαίως ως ριζοσπαστική τομή στον εγχώριο κινηματογράφο, θεμέλιος λίθος του διακριτού και καινοτόμου ύφους του σκηνοθέτη, παραμένοντας ένα οδυνηρό αριστούργημα που συνεχίζει να πολλαπλασιάζει τη δημοφιλία του.

spirtokouto4

Πόσο ταιριαστά παράδοξο ότι η ταινία τα καταφέρνει όλα αυτά, παραβιάζοντας έναν από τους σημαντικότερους κανόνες του σινεμά: τοποθετώντας στο επίκεντρο έναν κατάφωρα αντιπαθή ήρωα. Πρόκειται για τον 50αρη Δημήτρη (Ερρίκος Λίτσης), έναν άντρα "παλαιάς κοπής", αφεντικό και πατριάρχη, που έχει μάθει να ασκεί την ισχύ του διατηρώντας ασφυκτικό έλεγχο στα μέλη της οικογένειάς του. Κατά τη διάρκεια μιας ημέρας με αποπνικτικό καύσωνα, όμως, μέσα από διαδοχικές εκκωφαντικές αντιπαραθέσεις, ο προφυλαγμένος κόσμος του καταρρέει με κρότο.

Μια ταινία που αρνείται να αφήσει αμέτοχο το θεατή, το "Σπιρτόκουτο" συνιστά ένα παροξυσμικό κολάζ των χειρότερων συμπλεγμάτων της ελληνικής οικογένειας χωρίς να χάνει ίχνος της διαπεραστικής δύναμής του στο σήμερα. Και η διαχρονικότητά του δεν οφείλεται στην παγιωμένη θέση του στην ντόπια ποπ κουλτούρα, αλλά στην ανατριχιαστικά οικεία απεικόνιση μιας βίας που κατοικεί ακόμα στην καρδιά των ελληνικών διαμερισμάτων.

Ελλάδα. 2002. Α/Μ. Διάρκεια: 81΄. Διανομή: ΤΡΙΑΝΟΝ.

Περισσότερες πληροφορίες

Σπιρτόκουτο

5
  • Δραματική
  • 2003
  • Διάρκεια: 81 '
  • Γιάννης Οικονομίδης

Μια μέρα, εν μέσω καύσωνα, στο σπίτι ενός μικρομεσαίου 50άρη οικογενειάρχη, όλοι ξεσπούν ο ένας στον άλλο με απίστευτη λεκτική βία για πάθη, ζήλιες και διαφωνίες επί επιχειρηματικών ανοιγμάτων.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Οι New York Times επιλέγουν τις καλύτερες ταινίες του 2023

Οι κορυφαίες κινηματογραφικές στιγμές του έτους σύμφωνα με τις δύο κριτικούς της ιστορικής εφημερίδας.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
08/12/2023

Τα βραβεία του 36ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Δείτε όλους τους νικητές της του μακροβιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ της πόλης.

Οι καλύτερες ταινίες του 2023 σύμφωνα με το New Yorker

Ο σημαντικός κριτικός του εμβληματικού περιοδικού μοιράστηκε τη λίστα με τις ταινίες που στιγμάτισαν τη χρονιά.

Δωρεάν masterclass της πειραματικής σκηνοθέτριας Άνγκελα Σάνελεκ στο Ινστιτούτο Γκαίτε

Το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους σινεφίλ να έρθουν σε επαφή με τη ξεχωριστή τεχνική της ιδιοσυγκρασιακής δημιουργού.

Νέος τίτλος για τη νέα ταινία του Λάνθιμου - όχι το "Poor Things"

Το (έτοιμο) επόμενο φιλμ του Έλληνα σκηνοθέτη αποκτά καινούριο και πιο σαφές όνομα.

National Board of Review: Καλύτερη ταινία της χρονιάς οι "Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού"

Μία ακόμα διάκριση για το δράμα εποχής του Μάρτιν Σκορσέζε που βάζει ξεκάθαρη πλώρη για τα Όσκαρ.

Ο Κεν Λόουτς μας μιλάει για τη μελαγχολική "Τελευταία Παμπ"

Ο κορυφαίος Βρετανός σκηνοθέτης μιλάει για το συναισθηματικά και πολιτικά φορτισμένο κοινωνικό δράμα του, το οποίο κλείνει οριστικά(;) μιαν ανεπανάληπτη φιλμογραφία.