Πόσο συχνά αυτά που λέμε είναι διαφορετικά από αυτά που κάνουμε; Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις μας, ειδικά δε τις ερωτικές, αυτό αποτελεί το συνηθέστερο modus operandi… επιβίωσης. Ο Εμανουέλ Μουρέ, του οποίου καμιά από τις δέκα προηγούμενες ταινίες δεν έχει προβληθεί στη χώρα μας, προσπαθεί να μάθει το γιατί, μέσα από μια ανάλαφρη ρομαντική κομεντί που θέλει να τα πει: η Νταφνέ αναλαμβάνει να φιλοξενήσει για λίγο τον Μαξίμ, ξάδελφο του συντρόφου της που απουσιάζει για δουλειές. Κατά τη διάρκεια τεσσάρων ημερών, οι δυο τους έρχονται κοντά και εκμυστηρεύονται ο ένας στον άλλο ιστορίες, όλο και πιο προσωπικές, για τις παλιές και πρόσφατες αισθηματικές περιπέτειές τους.
Ο Μουρέ περιγράφει με χάρη κι έντονη ειρωνεία ένα υποψήφιο για 13 βραβεία Σεζάρ ρομερικό παιχνίδι ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι, την κρυμμένη επιθυμία και την ψυχολογική ανασφάλεια. Πικάντικο κι άλλο τόσο (ηθελημένα) φλύαρο, δεν δικαιολογεί απόλυτα το σεναριακό του στήσιμο ως θεώρημα προς απόδειξη των ιδεών του φιλοσόφου Ρενέ Ζιράρ περί «μιμητικής συμπεριφοράς».
Γαλλία. 2020. Διάρκεια: 122΄. Διανομή: CINOBO.
Περισσότερες πληροφορίες
Αυτά που Λέμε και Αυτά που Κάνουμε
Κατά τη διάρκεια τεσσάρων ημερών, η Νταφνέ και ο Μαξίμ, ξάδελφος του συντρόφου της που απουσιάζει για δουλειές, γνωρίζονται σιγά σιγά και εκμυστηρεύονται ο ένας στον άλλο ιστορίες, όλο και πιο προσωπικές, για τις παλιές και πρόσφατες ερωτικές τους περιπέτειες.
