Συνέντευξη: Γιόακιν Φίνιξ

Μεγάλωσε στη σκιά του αδερφού του Ρίβερ, γρήγορα απέδειξε όμως ότι και ο ίδιος ήταν σπάνιο υποκριτικό ταλέντο. Εσωστρεφής, εκκεντρικός και πάντα στα όρια, βρίσκει στον αυτοκαταστροφικό Φρέντι Κιούελ του «The Master» το ρόλο της ζωής του και μια σίγουρη οσκαρική υποψηφιότητα.

Συνέντευξη: Γιόακιν Φίνιξ

Μεγάλωσε στη σκιά του αδερφού του Ρίβερ, γρήγορα απέδειξε όμως ότι και ο ίδιος ήταν σπάνιο υποκριτικό ταλέντο. Εσωστρεφής, εκκεντρικός και πάντα στα όρια, βρίσκει στον αυτοκαταστροφικό Φρέντι Κιούελ του «The Master» το ρόλο της ζωής του και μια σίγουρη οσκαρική υποψηφιότητα.

Συνέντευξη: Γιόακιν Φίνιξ - εικόνα 1

Για τον 38χρονο σήμερα Γιόακιν δεν ήταν ποτέ εύκολο να είναι «σαν όλους τους άλλους». Τρίτο από τα πέντε παιδιά δύο αφοσιωμένων ιεραποστόλων, μεγάλωσε ανάμεσα στο Πουέρτο Ρίκο, στη Νότια Αμερική και στο Λος Άντζελες. Από τα 8 του χρόνια μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ήταν μόλις 19 όταν ο μεγάλος του αδερφός και ήδη διάσημος σταρ πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. «Μου πήρε ένα χρόνο μόνο για να καταλάβω πού βρισκόμουν», θυμάται, ενώ έπειτα από λίγο καιρό, το 1995, παίρνει το κινηματογραφικό βάπτισμα του πυρός με το «Έτοιμη για Όλα» του Γκας Βαν Σαντ, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει και τον Ρίβερ Φίνιξ στο «Δικό μου Αϊντάχο».

Ακολούθησε μια σειρά ρόλων που τον έκαναν περιζήτητο στο Χόλιγουντ, με αποκορύφωμα αυτόν του Κόμοδου στον «Μονομάχο», για τον οποίο κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Η διάκριση θα επαναληφθεί όταν ερμηνεύσει τον Τζόνι Κας στο «Walk the Line», αλλά ο Γιόακιν θα κρατηθεί πεισματικά μακριά από τα μπλοκμπάστερ, τα ακριβά συμβόλαια και τα φώτα της δημοσιότητας. Για το ρόλο, μάλιστα, του… εαυτού του στο ψευδο-ντοκιμαντέρ του Κέισι Άφλεκ «I’m Still Here» έμεινε τρία χρόνια μακριά από τα πλατό, μόνο και μόνο για να φανεί αληθινό ότι είχε εγκαταλείψει την ηθοποιία για να γίνει τραγουδιστής όπως ήθελε το σενάριο!
Ο Πολ Τόμας Άντερσον μου είπε πως ήθελε από παλιά να δουλέψει μαζί του κι επιτέλους στο «The Master» οι κινηματογραφικοί δρόμοι και τα χρονοδιαγράμματά τους συναντήθηκαν. Ερμηνεύοντας έναν ψυχολογικά ασταθή βετεράνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος βρίσκει καταφύγιο στη σέκτα ενός θρησκευτικού ηγέτη, ο Φίνιξ βάζει φωτιά στην οθόνη με τη δυναμική παρουσία του κι ετοιμάζεται για το πρώτο του Όσκαρ. Τον συναντήσαμε (λιγόλογος, χαμηλότονος, αλλά με ένα διαπεραστικό γαλαζοπράσινο βλέμμα) στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπου μοιράστηκε το βραβείο ερμηνείας με τον συμπρωταγωνιστή του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν.

Τι γνωρίζατε για τη σαϊεντολογία πριν από την ταινία;

Για τους σαϊεντολόγους δεν ήξερα σχεδόν τίποτα και είναι κάτι που δεν με αφορά στο ελάχιστο. Η ταινία, άλλωστε, δεν έχει να κάνει με το συγκεκριμένο δόγμα, αλλά με την πίστη γενικότερα. Όχι απαραίτητα τη θρησκευτική, αλλά την πίστη σε μια ιδέα, έναν άνθρωπο…

Πόσο κοντά νιώθετε στο ρόλο του Φρέντι;

Δεν νομίζω ότι μοιράζομαι πολλά πράγματα μαζί του. Είναι ένας άνθρωπος στα όριά του, ένας πολύ καλογραμμένος ρόλος και αυτή ήταν η πρόκληση για μένα. Δεν δια­λέγω να υποδυθώ κάποιον επειδή μου μοιάζει πολύ ή δεν μου μοιάζει καθόλου, αλλά μόνο επειδή μου φαίνεται κινηματογραφικά ενδιαφέρων. Επίσης, δεν βάζω στόχους ούτε στη ζωή ούτε στην καριέρα μου. θα ήθελα π.χ. να παίξω τον τάδε ή τον δείνα το ρόλο… Δεν σκέφτομαι έτσι. Ό,τι με βρει και ό,τι βρω. Στο κάτω κάτω μια δουλειά είναι, τίποτα παραπάνω.

Ναι, αλλά την κάνετε με μεγάλο πάθος…
Μου αρέσουν, πράγματι, πολλά πράγματα στην ηθοποιία. Το ότι πρέπει να αυτοσχεδιάσω, χωρίς όμως να παραβιάσω κάποιους κανόνες, δηλαδή το σενάριο. Επίσης, αν και είμαι μοναχικός άνθρωπος, το ότι είναι ομαδική δουλειά και πρέπει να βρίσκομαι διαρκώς σε αλληλεπίδραση με τους άλλους. Πάντα πριν από το γύρισμα έχω άγχος. Είμαι πολύ νευρικός. Δυσκολεύομαι να «παραδοθώ» στην κάμερα, κι ας μη μου φαίνεται, και ο Πολ (Τόμας Άντερσον) με βοήθησε πολύ σε αυτήν την ταινία.

Ενώ έχετε πρωταγωνιστήσει σε υπερπαραγωγές, προτιμάτε τους ρόλους σε μικρές, ανεξάρτητες ταινίες;
Μου αρέσει να βλέπω μπλοκμπάστερ, αλλά όχι να συμμετέχω σε αυτά. Προτιμώ να είμαι κοντά στον σκηνοθέτη, στους συμπρωταγωνιστές μου και να δοκιμάζουμε όλοι μαζί πράγματα. Όχι να έχω ένα ολόκληρο πλατό να ασχολείται με το τι θα φορέσω, από πού θα πεταχτεί ο δράκος και πώς θα τον σκοτώσω. Και όλα αυτά στον αέρα, γιατί δράκος δεν υπάρχει φυσικά. θα τον βάλουν μετά…

Ταινίες όπως το «The Master» όμως σπανίζουν ολοένα και περισσότερο.

Οι ειλικρινείς ταινίες ήταν πάντα λιγοστές. Το ίδιο και οι απαιτητικοί ρόλοι. Ακόμη και οι τολμηροί σκηνοθέτες. Το Χόλιγουντ κοιτάζει αλλού, εμείς ας προσπαθήσουμε να δούμε προς τα εκεί όπου βρίσκεται η κινηματογραφική αλήθεια.

Περισσότερες πληροφορίες

The Master

4
  • Δραματική
  • 2012
  • Διάρκεια: 144 '
  • Πολ Τόμας Άντερσον

Ο Φρέντι Κιούελ, αλκοολικός και άνεργος βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκει καταφύγιο στη σέκτα του χαρισματικού Λάνκαστερ Ντοντ, ο οποίος περιδιαβαίνει την Αμερική του ’50 προπαγανδίζοντας το πνευματικό κίνημά του The Cause.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ελληνικό box office: Ράιαν Γκόσλινγκ εναντίον Γκάρφιλντ

Σε μια εβδομάδα όπου τα σινεμά υπολειτουργούσαν και οι θεατές είχαν το νου τους στον οβελία, ο "Γκάρφιλντ" κέρδισε τις εντυπώσεις, ενώ δυναμικό ήταν το άνοιγμα του "Κασκαντέρ" από την Δευτέρα του Πάσχα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
10/05/2024

Είναι επίσημο: Έρχονται νέες ταινίες "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών"

Το στούντιο της Warner Bros. έδωσε το πράσινο φως για την ανάπτυξη δύο ταινιών υπό την επίβλεψη του Πίτερ Τζάκσον.

Το Cine Paris επέστρεψε! Δείτε πώς άλλαξε το ιστορικό θερινό σινεμά

Βρεθήκαμε στην άτυπη "πρόβα τζενεράλε" του πλήρως ανανεωμένου κινηματογράφου ο οποίος ανοίγει ξανά από το Cinobo.

Arkadiko Film Festival: Στο "Any Day Now" του Χαμί Ραμεζάν το Βραβείο Κοινού

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το online φεστιβάλ που διοργάνωσε το Cinobo μαζί με τα Filmin και MyMovies, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν του ευρωπαϊκού σινεμά.

Τζέσικα Χάουσνερ: "Υπάρχει μια κοινωνικά υστερική εμμονή για ομορφιά"

Η Αυστριακή σκηνοθέτρια του "Club Zero" μιλάει για τη στιλάτη και διεισδυτική σάτιρά της με πρωταγωνίστρια τη Μία Γουασικόφσκα, η οποία έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Καννών.

Το Βασίλειο του Πλανήτη των Πιθήκων

Σίκουελ με ποιότητες ικανές να διατηρήσουν το ικανοποιητικό επίπεδο του αναβιωτικού franchise, το οποίο όμως αποδυναμώνεται από την ανοικονόμητη σκηνοθεσία και το άνισο γράψιμό του.

Club Zero

Κοινωνική σάτιρα με έντονα σαρδόνιο χιούμορ και weird σκηνοθετικό στιλιζάρισμα. Αν και θεματικά ενδιαφέρουσα, η ψυχρότητά της μοιάζει εκβιαστική και η πικρή ειρωνεία της επιτηδευμένη.