Μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς έκανε «διακριτικό» κινηματογραφικό ντεμπούτο πριν από αρκετές ημέρες, για να βγει κανονικά στις αίθουσες την Τρίτη 26 Δεκεμβρίου. «Το άρωμα», που βασίζεται στο ομώνυμο μπεστ σέλερ του Πάτρικ Ζίσκιντ, κουβαλά ωστόσο μαζί του μια πλούσια προϊστορία σε επίπεδο παραγωγής.
Το μυθιστόρημα του Πάτρικ Ζίσκιντ εκδόθηκε το 1985, έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ και όπως ήταν φυσικό τράβηξε αμέσως την προσοχή των ανθρώπων του κινηματογράφου - ανάμεσά τους και του παραγωγού Μπερντ Άιχινγκερ, φίλου του συγγραφέα. Ωστόσο, ο Ζίσκιντ για πολλά χρόνια αρνούταν να παραχωρήσει τα δικαιώματα, πιστεύοντας ότι είναι ένα μυθιστόρημα που δεν μπορεί να αποδοθεί κινηματογραφικά, εκτός κι αν το σκηνοθετούσε ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Μετά, όμως, το θάνατο του σκηνοθέτη, το σχέδιο πέρασε χωρίς επιτυχία από διάφορα χέρια, όπως αυτά του Μάρτιν Σκορσέζε, του Μίλος Φόρμαν, του Τιμ Μπάρτον και του Ρίντλεϊ Σκοτ. Τελικά, τα δικαιώματα του βιβλίου απέκτησε η γνωστή γερμανική εταιρεία Constantin Films («Το όνομα του Ρόδου»), με παραγωγό τον Άιχινγκερ και σκηνοθέτη τον Τομ Τίκβερ («Τρέξε Λόλα, τρέξε»). Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιούνη του 2005, στην Προβηγκία της Γαλλίας και σε διάφορες περιοχές της Ισπανίας, ενώ τα θεαματικά σκηνικά αναπαράστασης του Παρισιού του 18ου αιώνα στήθηκαν στα στούντιο Μπαβάρια του Μονάχου.
«Η ταινία έχει μια σκοτεινή αισθητική, γύρω από έναν αινιγματικό χαρακτήρα», λέει ο Τίκβερ. «Γι' αυτό κι εμείς στραφήκαμε προς ζωγράφους σαν τον Καραβάτζιο, τον Γιόζεφ Ράιτ ή τον Ρέμπραντ. Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι είχαν ως μοναδικό φωτισμό τα κεριά. Πέραν αυτών, ο περίγυρός τους ήταν κατασκότεινος». Ο Τίκβερ, όμως, εκτός από αυτές τις εικαστικές αναζητήσεις αλλά και μια διεξοδική μελέτη της κοινωνίας και των ηθών της εποχής, συνέγραψε και τη μουσική μαζί με τους συνεργάτες του Τζόνι Κλίμεκ και Ράινχολτ Χάιλ, μέλη του ηλεκτρονικού γκρουπ Pale 3.
Για τον κεντρικό ρόλο του Γκρενούιγ, του μονόχνοτου και αντικοινωνικού ήρωα που είναι προικισμένος με μια σπάνια όσφρηση, ο Τίκβερ επέλεξε τον Βρετανό Μπεν Γουίσο, με πλούσια θεατρική καριέρα, αλλά καμία κινηματογραφική πείρα. Για να μπει καλύτερα στο πετσί του ρόλου, ο Γουίσο μελέτησε τη συμπεριφορά διαφόρων ζώων, κυρίως των αιλουροειδών: «Ο Τομ κι εγώ μελετήσαμε διάφορα σαρκοβόρα, όπως οι τίγρεις ή οι λεοπαρδάλεις, και καταλήξαμε σε ένα πανάρχαιο είδος, το loris, που ανήκει στην οικογένεια των λεμούριων. Αν και κινείται αργά, έχει μια αδυσώπητη φύση κυνηγού».
Το «Άρωμα: Η ιστορία ενός δολοφόνου» αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του 2006 στη Γερμανία, πριν από λίγες εβδομάδες βγήκε στη Γαλλία, ενώ τώρα δοκιμάζει την τύχη του στον υπόλοιπο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Μπάμπης Ακτσόγλουbabis@athinorama.gr
