Ανταπόκριση από το 78ο Φεστιβάλ Καννών: Η "Nouvelle Vague" είναι πάντα της μόδας

Το «Φοινικικό Σχέδιο» του Γουές Άντερσον δεν έκρυβε εκπλήξεις, το «Die my Love» της Αν Ράμσεϊ δυστυχώς πολλές, αλλά ο σινεφίλ Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ ήταν αυτός ο οποίος έκλεψε τις εντυπώσεις.

Nouvelle Vague 55

Τα μεγάλα ονόματα του φετινού διαγωνιστικού προγράμματος άρχισαν να μπαίνουν σιγά σιγά στη μάχη, ανεβάζοντας κατακόρυφα το ενδιαφέρον μιας φεστιβαλικής σοδειάς η οποία αφήνει υποσχέσεις πως θα είναι ιδιαίτερα καρπερή. Μπορεί να μην έχουμε συναντήσει ακόμα την πολύ μεγάλη ταινία (δεν είναι κάθε μέρα της "Ζώνης Ενδιαφέροντος"), αλλά ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ μας έφτιαξε τη μέρα με μια πικάντικη κινηματογραφόφιλη κομεντί αφιερωμένη στη γαλλική "Nouvelle Vague". Εξιστορώντας την ιστορία των γυρισμάτων τού "Με Κομμένη την Ανάσα" του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, μας μεταφέρει στο Παρίσι του 1959 και με αεράτη κομψότητα περιγράφει όλες τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μιας εποχής, οι οποίες συμπυκνώθηκαν στην ιδιοφυία ενός 29χρονου νεαρού και μιας ανατρεπτικής από κάθε άποψη ταινίας, οι οποίοι θα άλλαζαν μαζί ολόκληρο τον 20ο αιώνα. Αστείο, παιχνιδιάρικο και ευρηματικό, το ερωτικό γράμμα του Τεξανού σκηνοθέτη στη γαλλική σινε-πρωτοπορία σχολιάζει έμμεσα πολλά από τα σύγχρονα εκφραστικά αδιέξοδα της 7ης τέχνης και αποτελεί ένα must see για κάθε παλιό και νέο κινηματογραφόφιλο.

Καλά νέα έφερε μαζί της και η 49χρονη Γιαπωνέζα Τσίε Χαγιακάουα ("Πλάνο 75") με τον απρόβλεπτο "Renoir" της. Την ιστορία της μικρής Φούκι, η οποία στο Τόκιο του 1987 προσπαθεί να ξεκλειδώσει τη γύρω της πραγματικότητα μέσα από ένα συναρπαστικό ταξίδι σε πρωτόγνωρες εμπειρίες και συναισθήματα. Οδηγός της ένα μινιμαλιστικό δράμα ελλειπτικής πλοκής, το οποίο, κρατώντας πάντα τα πόδια του στο έδαφος, αφήνει τις ονειρικές εικόνες του να εισβάλλουν σε μια ανήσυχη κοριτσίστικη καθημερινότητα και να παρασύρουν το θεατή σε μια πρωτότυπη, μελαγχολική και συγκινητική διαδρομή ως την πόρτα της ενηλικίωσης.

Die my Love1
"Die my Love"

Μια επώδυνα απελευθερωτική πορεία προς την προσωπικη ανεξαρτησία της επιχειρεί και η Τζένιφερ Λόρενς στο "Die my Love" της Αν Ράμσεϊ, ως νεαρή μητέρα παγιδευμένη στην αμερικανική επαρχία και σε μια ευνουχιστική γαμήλια ρουτίνα (με τον Ρόμπερτ Πάτινσον). Απομακρυνόμενη διαρκώς από τις φρέσκιες ιδέες των πρώτων ταινιών της (από τα "Ratcatcher" και "Morvern Callar" στα "Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν" και "Δεν ήσουν Ποτέ Εδώ"), η Ράμσεϊ σπρώχνει το διεισδυτικό ψυχογράφημά της ως τα σύνορα του θρίλερ τρόμου. Θέλει να αποτυπώσει χωρίς ταμπού τα σεξουαλικά και ψυχολογικά αδιέξοδα μιας δυναμικής, μα αποπροσανατολισμένης γυναίκας (η Λόρενς σε μια ακόμα τολμηρή ερμηνεία), θίγοντας με εκκωφαντικά προφανή, επαναλαμβανόμενή και κινηματογραφικά φλασάτη μανιέρα τα πατριαρχικά στερεότυπα και τον κομφορμισμό της μεσοαστικής καθημερινότητας.

Το Φοινικικό Σχέδιο 66
"Το Φοινικικό Σχέδιο"

Η Γκρέις της Τζένιφερ Λόρενς είναι μια ακόμα ηρωίδα η οποία απειλείται από ένα ακατανόητο, χαοτικό περιβάλλον που την περιβάλλει, θεματική η οποία, διαπερνώντας ηλικίες, φυλές και φύλα, επανέρχεται διαρκώς στο φετινό φεστιβάλ, από τα πιο arty δράματα ("Sound of Falling", "Sirat", "Δυο Εισαγγελείς", το στιβαρά νταρντενικό "L'Interet d'Adam" της Λορά Βαντέλ στην "Εβδομάδα Κριτικής") ως και τα αγωνιώδη θρίλερ ("Exit 8", "Dangerous Animals", "Dalloway" και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον "The Plague"). Ο Γουές Άντερσον, από την άλλη, δεν καταλαβαίνει από μόδες και αλλαγές στιλ. Επιμένοντας στη δική του... μιλιμετρέ πραγματικότητα, μας διασκέδασε για ακόμα μια φορά ως εφευρετικός, sui generis ντεκορατέρ με – σκόρπιες – σεναριακές εκλάμψεις, αφηγούμενος την ιστορία του εκκεντρικού εκατομμυριούχου Ζα-ζα Κόρντα και της αποξενωμένης κόρης του, καλόγριας Γκρέις (ξανά), την οποία ορίζει ως μοναδική κληρονόμο του. Όπως μπορεί να φανταστεί ο καθένας, το "Φοινικικό Σχέδιο" παραλάσσει πιο "συνεκτικά", αλλά και πιο μονότονα, όλες τις σταθερές ιδέες του σκηνοθέτη πάνω στην ευλογημένη κατάρα που λέγεται οικογενειακός δεσμός, με τους συνήθεις all star υπόπτους - Σκάρλετ Γιόχανσον, Τομ Χανκς, Μπράιαν Κράνστον, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Σαρλότ Γκενσμπούρ, Ματιέ Αμαλρίκ, Μπιλ Μάρεϊ, Τζέφρι Ράιτ – να συνοδεύουν τους βασικούς πρωταγωνιστές Μπενίσιο ντελ Τόρο, Μία Θέρπλετον και Μάικλ Σέρα σε ακόμα ένα χάρμα ειδέσθαι, παιχνιδιάρικο και πιο ανάλαφρο κι από πούπουλο γουεσαντερσενικό σινε-ανέκδοτο.

Ευχαριστούμε την  Aegean Airlines  για την υποστήριξή της στην πραγματοποίηση του ταξιδιού.

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ελληνικό box office: Οι θεατές είπαν τα "Κάλαντα των Χριστουγέννων"

Παρά τις αντιρρήσεις των καιρικών φαινομένων, δυο ελληνικές ταινίες, ένα animation και ένα θρίλερ τρόμου έφεραν όλων των ειδών τους θεατές και πάλι στις αίθουσες, ζεσταίνοντας το γιορτινό κινηματογραφικό κλίμα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
09/12/2025

Το "The Blair Witch Project" επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη

Επόμενος σταθμός στην ενότητα προβολών "Fundamentals of Cinema: New Classics", το εμβληματικό found footage θρίλερ των Ντάνιελ Μίρικ και Εντουάρντο Σάντσες.

Τι νέο θα δούμε στους κινηματογράφους από αυτή την Πέμπτη

Ρόουζ Μπερν, Δήμος Αβδελιώδης, Κάρολος Ντίκενς και όλα όσα θα δούμε στους κινηματογράφους αυτή την εβδομάδα.

Athens Short Film Festival 2025: Τα highlights του φετινού προγράμματος

Οι προγραμματιστές του φεστιβάλ μικρού μήκους μοιράζονται με το "α" τις ταινίες που δεν πρέπει να χάσουμε.

Αυτές είναι οι υποψηφιότητες των 83ων Χρυσών Σφαιρών

Ο Πολ Τόμας Άντερσον κερδίζει τη "Μία Μάχη Μετά την Άλλη", καθώς η ταινία του συγκέντρωσε εννιά συνολικά υποψηφιότητες. Ακολουθούν "Συναισθηματική Αξία" και "Αμαρτωλοί", ενώ τρεις απέσπασε η λανθιμική "Βουγονία".

Οι προβολές του CineFIX επιστρέφουν στο ΕΜΣΤ

Βραβευμένες ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, αλλά και μία βραδιά με βουβό κινηματογράφο θα απολαύσουμε στο Μουσείο.

Ιάκωβε Σκενδερίδη, τι πρέπει να παρακολουθήσουμε στο 14ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου;

Ο Επικεφαλής Συντονισμού Προγράμματος, επιμελητής και προγραμματιστής του φεστιβάλ μας προτείνει τις δράσεις και προβολές που δεν πρέπει να χάσουμε για τις επόμενες πέντε μέρες του ΦΠΚΑ.