Η Κέιτ Μπλάνσετ έχει τον τρόπο της να ξεχωρίζει σε μικρή και μεγάλη οθόνη, τόσο, που δεν σου επιτρέπει να πάρεις το βλέμμα σου. Γεννημένη μια μέρα σαν σήμερα, στις 14 Μάϊου του 1969, έχει ενσαρκώσει κάθε λογής ρόλο - και συνεχίζει ακάθεκτη. Με αφορμή τα 56α γενέθλιά της Αυστραλής ηθοποιού γιορτάζουμε μαζί της και θυμόμαστε τις μάλλον καλύτερες κινηματογραφικές της παρουσίες.
Elizabeth (1998)
Πρόκειται για ένα ιστορικό δράμα του Shekhar Kapur που αφηγείται την άνοδο της Ελισάβετ Α’ στον αγγλικό θρόνο. Η ιστορία εστιάζει στην Ελισάβετ ως νεαρή και άπειρη γυναίκα που αντιμετωπίζει πολιτικές ίντριγκες, συνωμοσίες και πίεση να παντρευτεί για να σταθεροποιήσει το βασίλειο. Καθώς ωριμάζει, απορρίπτει τον έρωτα και επιλέγει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο ρόλο της ως "Παρθένα Βασίλισσα". Η Μπλάνσετ σμιλεύει έναν από τους πιο εμβληματικούς ρόλους της καριέρας της και αποδίδει με μαεστρία το πέρασμα από την αθωότητα στη στρατηγική ωριμότητα. Η ερμηνεία της κέρδισε αναγνώριση και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.
The Talented Mr. Ripley (1999)
Το iconic ψυχολογικό θρίλερ του Anthony Minghella μεταφέρει στην οθόνη το σκοτεινά γοητευτικό μυθιστόρημα της Patricia Highsmith, με τον Ματ Ντέιμον σε έναν ρόλο-ορόσημο: τον πολυσύνθετο, επικίνδυνα γοητευτικό Τομ Ρίπλεϊ. Η παρουσία της Μπλάνσετ μπορεί να είναι υποστηρικτική, αλλά είναι εξίσου αξέχαστη και χαρακτηριστική της χαμαιλεοντικής της δύναμης. Ενσαρκώνοντας την ελαφρώς εύθραυστη, κοσμική και συναισθηματικά ευάλωτη Meredith Logue, η Μπλάνσετ γεμίζει κάθε σκηνή της με μια θλιμμένη αξιοπρέπεια και μια αίσθηση κινδύνου που έρχεται όχι από αυτό που κάνει, αλλά από το ότι δε γνωρίζει τι ακριβώς της συμβαίνει.
Lord of the Rings (2001- 2003)
Η Μπλάνσετ υποδύθηκε την Galadriel, τη βασίλισσα των ξωτικών, και στις τρεις ταινίες της πανίσχυρης τριλογίας του Peter Jackson για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, και είναι η φωνή της στην αρχή που μας λέει για τη μυθολογία του δαχτυλιδιού. Είναι αιθέρια, ξανθιά, βασίλισσα και απόκοσμη, με μυτερά αυτιά - μια ενδιαφέρουσα καρικατούρα της εξωτικά γαλαζοαίματης και ενίοτε σχεδόν εξωγήινης αριστοκρατίας που φέρνει στις ταινίες της.
Coffee and Cigarettes (2003)
Μία από τις ενδιαφέρουσες ταινίες τύπου portmanteau που έχει κάνει η Μπλάνσετ. Η ταινία του Jim Jarmusch έχει μεγάλα ονόματα να συναντίουνται με άλλα μεγάλα ονόματα. Η καλύτερη είναι η συνάντηση της Μπλάνσετ με την Μπλάνσετ, η οποία υποδύεται τον εαυτό της που συναντά έναν ξάδερφο (τον οποίο υποδύεται η ίδια) για καφέ, και αυτός ο συγγενής γοητεύεται και ζηλεύει τον τρόπο ζωής της Κέιτ. Είναι μια μικρή ταινία στο ρεπερτόριό της, αλλά μια αποκαλυπτική ματιά στο πώς θα μπορούσε η Μπλάνσετ να δείξει διπλωματικά στους ανθρώπους τι εστί… Μπλάνσετ!
The Life Aquatic With Steve Zissou (2004)
Για τον Wes Anderson, η Μπλάνσετ υποδύθηκε μια διάσημη συγγραφέα βρετανικού περιοδικού- με το σκανδαλώδες όνομα Jane Winslett-Richardson- στην οποία ζητείται να γράψει ένα λεπτομερές άρθρο για τον ωκεανογράφο Steve Zissou και την τελευταία του θαλάσσια περιπέτεια. Ο Zissou φυσικά αναπτύσσει μια τρυφερότητα για εκείνη. Εδώ, παίζει τον χιουμοριστικό και εξαίσια απόκοσμο ρόλο που ο Άντερσον θα έδινε αργότερα στην Τίλντα Σουίντον- ίσως η Μπλάνσετ δε βρήκε αρκετά συμπαθητική την ιδέα να είναι μια παίκτρια του ρεπερτορίου του Άντερσον για να συνεχίσει - αλλά εδώ το φέρνει καλά εις πέρας.
The Aviator (2004)
Μια ταινία που πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει, αλλά πρέπει να αναφερθεί τιμητικά καθώς χάρισε στη Μπλάνσετ το 'Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου για την μίμηση της εμβληματικής ηθοποιού του Χόλιγουντ Κάθριν Χεπμπορν. Εκπληρώνοντας ένα όνειρο του ΝτιΚάπριο, που ήθελε να ενσαρκώσει τον μεγιστάνα Χάουαρντ Χιουζ στην οθόνη, ο Μάρτιν Σκορσέζε φτιάχνει το αντιφατικό πορτρέτο ενός παρανοϊκού αλλά ιδιοφυούς επιχειρηματία. Η Μπλάνσετ μελέτησε εξαντλητικά την Κάθριν Χέπμπορν – από τις κινήσεις της και την προφορά της μέχρι τον τρόπο που σκεφτόταν και μιλούσε – και αυτό φάνηκε καθαρά στην ερμηνεία της, που θεωρείται (όχι από εμάς) μία από τις κορυφαίες της καριέρας της.
The Curious Case of Benjamin Button (2009)
Ο David Fincher υπογράφει μια ποιητική παραβολή για τον χρόνο, τη μνήμη και την αγάπη που διαρκεί κόντρα στη ροή των πραγμάτων. Κι αν ο Μπράντ Πιτ ενσαρκώνει τον Μπέντζαμιν – έναν άντρα που γεννιέται γέρος και γυρίζει προς τα πίσω στον χρόνο – είναι η Κέιτ Μπλάνσετ που δίνει στην ταινία τον συναισθηματικό της πυρήνα, μέσα από τον ρόλο της Ντέιζι. Η ερμηνεία της είναι λεπτοδουλεμένη, κάθε φάση της ζωής της Ντέιζι αποδίδεται με ακρίβεια, χάρη και βάθος. Από τη νεανική ανεμελιά και το πάθος της χορεύτριας μέχρι την ώριμη γυναίκα που μαθαίνει να ζει με την απώλεια και τις μεταμορφώσεις του χρόνου, η Μπλάνσετ δεν παίζει απλώς έναν χαρακτήρα, ενσαρκώνει τον χρόνο που περνά και διαβρώνει.
Blue Jasmine (2013)
Η ταινία που χάρισε στην Μπλάνσετ το Όσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου. Η ταινία του Woody Allen είναι μια τραγική κωμωδία κοινωνικής καταγωγής μιας γυναίκας, την ομοιότητα την ηρωίδα Μπλανς του "Λεωφορείο ο Πόθος" του Τένεσι Ουίλιαμς ο σκηνοθέτης πάντα αρνιόταν. Η Κέιτ Μπλάνσετ υποδύεται τη Jasmine, μια πρώην κοσμική του Μανχάταν και πριγκίπισσα της Park Avenue, η οποία, αφού χώρισε και χρεοκόπησε, μετακόμισε με την μνησίκακη αδερφή της στο λιτό της διαμέρισμά. Ονειρεύεται να επιστρέψει στο προηγούμενο μεγαλείο της από το οποίο νιώθει ότι έχει εξοριστεί άδικα. Η Jasmine πιστεύει ότι είναι ικανή να χτίσει μαγικές γέφυρες που συνδέουν τη νέα της κατάσταση με το παρελθόν– αλλά στην πραγματικότητα φλυαρεί, μονολογεί και γίνεται πικραμένη και τρελή.
Carol (2015)
Αυτή ήταν η ταινία που μας έδειξε την ικανότητα της Μπλάνσετ να ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα που είναι μεγαλοπρεπής, αγέρωχος, αλλά και με επίγνωση της δικής της ευπάθειας –μια αδυναμία στην ομορφιά– και επίσης συνειδητοποιώντας ότι αυτό είναι ένα ελάττωμα με κάτι τραγικά υπέροχο. Σε αυτή τη μεταφορά του μυθιστορήματος της Patricia Highsmith, είναι η δυστυχισμένη χωρισμένη γυναίκα, η Carol, η οποία ερωτεύεται μια νεαρή βοηθό καταστήματος με τη πρώτη ματιά. Αργότερα, θα έχουν ένα μεσημεριανό γεύμα στο οποίο κάθε στιγμή είναι ερωτικά φορτισμένη και στο οποίο κυριαρχεί η χημεία της Μπλάνσετ με τη Ρούνεϊ Μάρα και ο δυναμισμός της Carol.
Tár (2022)
Εδώ έχουμε την πιο αγέρωχη και υπέροχα τρελή δημιουργία της Μπλάνσετ στην ταινία του Todd Field: Υποδύεται μια μαέστρο Lydia Tár σε μια ορχήστρα του Βερολίνου. Το κύρος της ως ροκ σταρ και η έπαρση της δεν της επιτρέπουν να αναγνωρίσει την κρίση της μέσης ηλικίας και την κατάρρευση που πλησιάζει, προτιμώντας να τη βλέπει ως επικείμενη θεοφάνεια. Είναι αλαζονική και σκληρή– εξευτελίζει έναν άτακτο μαθητή που επικρίνει τον Μπαχ για πολιτικούς λόγους και στη συνέχεια τρομοκρατεί ένα μικροκαμωμένο παιδί έξω από το σχολείο της κόρης της. Ο ρόλος της Ταρ αναδεικνύει την παράξενα αντρική πλευρά του αισθησιασμού της Μπλάνσετ. Ξεκλειδώνει την αναταραχή του ρόλου της, καταλήγοντας τελικά σε μια αδιανόητη σκηνή στο βάθρο του μαέστρου. Με τη σκυτάλη στο χέρι, τα χέρια υψωμένα, σταυρώνεται από το δικό της πάθος.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
