Οι 10 καλύτερες σκηνές του Ντέιβιντ Λιντς

Ο αποχαιρετισμός στον Ντέιβιντ Λιντς, τον οποίο τιμούμε με μια μικρή σειρά κειμένων, δε θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει και μια ανασκόπηση ορισμένων από τις καλύτερες σκηνές της φιλμογραφίας του - φυσικά, όχι σε αξιολογική σειρά. Έργο εξαιρετικά δύσκολο να περιοριστεί στις δέκα που βάλαμε ως "ταβάνι", αλλά πολύτιμο για όποιον αναγνώστη επιθυμεί να θυμηθεί ή να εισαχθεί στο έργο ενός αξεπέραστου ονειροπόλου. Περισσότερα για το σινεμά του Λιντς διαβάστε εδώ.

Οι 10 καλύτερες σκηνές του Ντέιβιντ Λιντς:

Το πάρτι ("Χαμένη Λεωφόρος")

Υπήρχε μια εποχή που ο υπογράφων υποχρέωνε όποιον ήξερε και δεν ήξερε είτε να δει τη "Χαμένη Λεωφόρο" είτε απλώς να αφιερώσει λίγα λεπτά στο YouTube για αυτό το στιγμιότυπο. Όλα συμβαίνουν στη διάρκεια ενός πάρτι, όπου ο χαρακτήρας του Μπιλ Πούλμαν ετοιμάζεται να βιώσει την τρομάρα της ζωής του, όταν ο Mystery Man (Ρόμπερτ Μπλέικ) του δίνει ένα κινητό και τον προκαλεί να καλέσει το σπίτι του, έτσι ώστε να του το σηκώσει από εκεί, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται ακριβώς μπροστά του. Η διχοτόμηση του εαυτού γίνεται απτή πραγματικότητα στη μεγάλη οθόνη, όπως ακριβώς πρόκειται να συμβεί και στον ίδιο τον ήρωα λίγο αργότερα.

Οξυγόνο ("Μπλε Βελούδο")

Παλλόμενη ένταση, ερωτική διαστροφή, ηδονοβλεπτικό σασπένς και διαπεραστική βία. Τέσσερα από τα στοιχεία με τα οποία ταυτίστηκε ο Λιντς και τα οποία κυριαρχούν στο πρώτο φιλμ όπου ωρίμασε το σκηνοθετικό ύφος του. Ο κρυμμένος στην ντουλάπα Κάιλ ΜακΛάχλαν συμβολίζει όλους εμάς που μαζί του δεν παρακολουθούμε με αγωνία μόνο το ξέσπασμα ενός αλλοπρόσαλλου Ντένις Χόπερ, αλλά και τη γέννηση μιας μοντέρνας κινηματογραφίας που βουτάει στα βάθη του συλλογικού, θεοσκότεινου, ασυνείδητου. Σαφώς, εδώ να αναφέρουμε και τη σκηνή που ακούγεται το "In Dreams" του Ρόι Όρμπινσον, ενώπιον του νταλκαδιασμένου Χόπερ, προτού ξεσπάσει στην κραυγή: "I’ll f**k anything that moves!".

Μοιρολόι ("Οδός Μαλχόλαντ")

Γενικώς ο Λιντς αγαπούσε να τοποθετεί στις ταινίες του μεγαλειώδεις μουσικές σκηνές, οι οποίες συνήθως συνδέονταν με κάποια έντονη δραματουργική κορύφωση. Εν προκειμένω, η ενότητα του κλαμπ Σιλένσιο έρχεται αρχικά εντελώς απροσδόκητα, όμως, ουσιαστικά προετοιμάζει το έδαφος για την ολική ρήξη ανάμεσα σε όνειρο και πραγματικότητα. Και πώς αλλιώς να συμβεί κάτι τέτοιο, πέρα από την εκτέλεση ενός πένθιμου τραγούδιου που αποτελεί ισπανόφωνη διασκευή ενός ακόμη κομματιού του Όρμπινσον ("Crying");

Μεταμόρφωση ("Ο Άνθρωπος Ελέφαντας")

Σε καμία φάση της καριέρας του ο Αμερικανός δε θα ήταν προφανής επιλογή για να σκηνοθετήσει ένα συνταγογραφημένο ακαδημαϊκό δράμα για λογαριασμό ενός χολιγουντιανού στούντιο, πόσω δε μάλλον στα τέλη του ‘70, όταν το μόνο άλλο πράγμα που είχε γυρίσει ήταν το αταξινόμητο "Eraserhead". Κι όμως, όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά φρόντισε από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο να δείξει πως μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση, παραμένοντας πιστός στο ύφος του, με μια εισαγωγή που περνά από το όνειρο στη φρίκη.

Η καλή μάγισσα ("Ατίθαση Καρδιά")

Όπως πολλοί συμπατριώτες του, έτσι και ο Λιντς έχει επηρεαστεί βαθιά από τις ψυχεδελικές αναπαραστάσεις του κλασικού "Μάγου του Οζ" (Βίκτορ Φλέμινγκ & Κινγκ Βίντορ, 1939). Έτσι, δεν προξενεί μεγάλη εντύπωση πως στο φινάλε της βραβευμένης με Χρυσό Φοίνικα "Ατίθασης Καρδιάς", δεν είναι spoiler, ξαφνικά εμφανίζεται η Σέριλ Λι με τη μορφή μιας καλής μάγισσας που βάζει το χαρακτήρα του Νίκολας Κέιτζ στο σωστό δρόμο. Η Λι, βεβαίως, λίγα χρόνια μετά θα υποδυθεί τη γνωστή και μη εξαιρετέα Λόρα Πάλμερ…

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί ("The Straight Story")

Αφού πιάσαμε τις τελευταίες σκηνές, ας μείνουμε σε μία ακόμα που αυτήν τη φορά φλερτάρει με το να είναι spoiler, αν και η ταινία βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Πρόκειται για εκείνη του του 73χρονου αγρότη Άλβιν Στρέιτ, ο οποίος αφού μαθαίνει πως ο αποξενωμένος αδελφός του είναι βαριά άρρωστος, ξεκινά ένα ταξίδι 400 χιλιομέτρων από την Αϊόβα ως στο Ουισκόνσιν επάνω σε μια μηχανή του γκαζόν. Όταν φτάσει στο οριστικό παρκάρισμα τα χαρτομάντηλα δε φτάνουν για όσα συνοδεύουν το πολυπόθητο αντάμωμα των δύο αδερφών.

Πυρηνική θρηνωδία ("Twin Peaks: The Return")

Υπό τους ήχους του "Threnody to the Victims of Hiroshima" του Κριστόφ Πεντερέσκι, ξεκινά μια αποστομωτική σεκάνς στο όγδοο επεισόδιο της τρίτης σεζόν του "Twin Peaks", όπου επιδιώκεται μια γενεολογία του κακού όπως, περίπου, συμβαίνει σε όλο τον κύκλο της σειράς. Μόνο που ο τρόπος που εισάγεται, απροειδοποίητα, αντισυμβατικά και ορμητικά, σε συνδυασμό με το δέος που προκάλεσε όταν μεταδόθηκε στην TV, την κατατάσσουν σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του εμπνευστή της.

Σαλόνι κουνελιών ("Inland Empire")

Εδώ κλέβουμε λίγο διότι, πρακτικά, η εν λόγω σκηνή εμφανίζεται αρχικά στη μικρού μήκους "Rabbits" που κυκλοφόρησε στο επίσημο σάιτ του σκηνοθέτη. Η συντριπτική πλειοψηφία, όμως, την έμαθε από το "Inland Empire" όπου απόσπασμά της παρακολουθεί ένας από τους χαρακτήρες κλαίγοντας. Μεταμοντέρνο σινεμά before it was cool…

Καλοριφέρ - μουσικό κουτί ("Eraserhead")

Ο Τζακ Νανς στρέφει το βλέμμα του στο καλοριφέρ, μεταφέρεται εντός του και εκεί, αντικρίζει ένα αλλόκοτο πλάσμα να του τραγουδά "στον Παράδεισο, τα πάντα είναι εντάξει". Ένα καθησυχαστικό νανούρισμα για έναν ήρωα που όχι μόνο αγνοεί την ηρεμία, αλλά πίσω στο δωμάτιο τον περιμένει ένα μεταλλαγμένο βρέφος που μοιάζει εξωγήινο.

Το κόκκινο δωμάτιο ("Twin Peaks")

Ανάμεσα στην πραγματικότητα και το μύθο, το συνειδητό και το ασυνείδητο, υπάρχει το Black Lodge και το κόκκινο δωμάτιο του Twin Peaks. Εκεί όπου δίνονται μηνύματα σε μορφή γρίφων και από τον Λιντς μαθήματα για το πως να φτιάξεις κάτι ρηξικέλευθο που θα καθηλώσει ολόκληρες γενιές θεατών.