«The Brutalist»
Το πλαίσιο στο οποίο κινήθηκαν τα μέλη της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ στην πρόσφατη απονομή των 82ων Χρυσών Σφαιρών (5/1) απέδειξε ότι φέτος στη σεζόν των κινηματογραφικών βραβείων τα πάντα είναι πιθανά. Το γεγονός πως δεν υπάρχει κάποιος τίτλος που να κυριαρχεί εξ αρχής, όπως ήταν πέρσι το "Οπενχάιμερ" (Κρίστοφερ Νόλαν) για παράδειγμα, έκανε δύσκολες τις προβλέψεις και παράλληλα άφησε ανοιχτό το πεδίο για ανατροπές. Όπερ και εγένετο, αφού στην τελετή επικράτησε οριακά το ιδιοσυγκρασιακό μιούζικαλ "Emilia Pérez" (Ζακ Οντιάρ) με τέσσερα αγαλματίδια (καλύτερο μιούζικαλ ή κωμωδία, β΄ γυναικείος ρόλος, μη αγγλόφωνη ταινία, πρωτότυπο τραγούδι) έναντι τριών του εξεζητημένου "The Brutalist" (Μπρέιντι Κορμπέ). Την ίδια στιγμή, παραγκωνίστηκε το φαινόμενο "Wicked" που βραβεύτηκε μόνο στην κατηγορία καλύτερης εμπορικής επιτυχίας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) και αγνοήθηκε πλήρως το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα "Anora" (Σον Μπέικερ). Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι το σκηνικό θα επαναληφθεί στα προσεχή 97α βραβεία Όσκαρ (2/3).
Ηρεμία πριν την καταιγίδα
Προτού επιχειρήσουμε μια εξέταση του νέου τοπίου που διαμορφώνεται, οφείλουμε μια ουσιαστική υπενθύμιση. Ως θεσμοί, Χρυσές Σφαίρες και Όσκαρ ακολουθούν αρκετά διαφορετικές λογικές, αφού από τη μία ψηφίζουν περισσότεροι από τριακόσιοι δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο και από την άλλη έχουμε σχεδόν δέκα χιλιάδες επαγγελματίες της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Επομένως, οι προτεραιότητες και τα κριτήρια διαφοροποιούνται σημαντικά σε κάθε περίπτωση. Υπό αυτήν την έννοια, το "Wicked", που διανύει μια απλώς συμπαθητική πορεία στο διεθνές box office, αλλά σπάει ταμεία στις ΗΠΑ και συνδέεται με το διαγενεακό θαυμασμό των Αμερικανών προς την πολιτισμική κληρονομιά του "Μάγου του Οζ", όταν έρθει η ώρα ίσως φτάσει σε απόσταση αναπνοής από τον θείο Όσκαρ. Αντίστοιχα, το "Anora", που έχει την υπογραφή του σημαντικότερου δημιουργού του σύγχρονου ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου, ενδέχεται να εκτιμηθεί από κάποιους υπό προσωπικό/συναισθηματικό πρίσμα. Στην τελική, δεν "κατακτά" κάθε χρόνο την Κρουαζέτ αμερικανική παραγωγή… Οι ισορροπίες μεταξύ των εν δυνάμει διεκδικητών θα αρχίζουν να ξεκαθαρίζονται στις 17/1, όταν η Ακαδημία ανακοινώσει όλους τους υποψηφίους της.
Κυριολεκτικός χαμός
Ωστόσο, εκεί που σίγουρα αναμένεται σκληρός οσκαρικός ανταγωνισμός είναι στις κατηγορίες των ερμηνειών, διότι στις Χρυσές Σφαίρες ήρθαν τα πάνω-κάτω. Ο Έιντριεν Μπρόντι ("The Brutalist") δήλωσε "παρών" στον α’ δραματικό ανδρικό ρόλο, όμως από κοντά τον ακολουθεί ο Τίμοθι "Μπομπ Ντίλαν" Σαλαμέ ("A Complete Unknown"). Ταυτόχρονα, η δικαιότατη πλην όμως απροσδόκητη βράβευση του Σεμπάστιαν Σταν στην κατηγορία μιούζικαλ ή κωμωδία με το "A Different Man" ενισχύει τον αέρα του αουτσάιντερ, όσο δύσκολο κι αν είναι να ολοκληρώσει μια ιστορική ανατροπή στα Όσκαρ (την οποία κατά τη γνώμη μας αξίζει). Έπειτα, δεν ξεχνάμε τον Κίεραν Κάλκιν ("Αληθινός Πόνος") ο οποίος στον β’ ρόλο δεν έχει, στ’ αλήθεια, κάποιον να φοβάται. Στη σχετική κουβέντα μονάχα ο Γκάι Πιρς ("The Brutalist") τον απειλεί, αλλά και πάλι μόνο στη θεωρία αυτήν τη στιγμή.
Στους γυναικείους ρόλους, τώρα, οι τολμηροί ας βάλουν τα στοιχήματά τους. Σχεδόν από το πουθενά, η Ντέμι Μουρ επικράτησε στον α’ γυναικείο ρόλο για κωμωδία ή δράμα με το "Substance: Το Ελιξίριο της Νιότης", έκπληξη που αποτυπώθηκε στο πρόσωπό της τη στιγμή που παραλάμβανε το βραβείο. Στον άψογο νικητήριο λόγο της, μάλιστα, δεν παρέλειψε να επισημάνει πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που κερδίζει οτιδήποτε για τη δουλειά της και πως έτσι αποδεικνύει ότι δεν είναι μια "ηθοποιός ποπ κορν" όπως την είχε χαρακτηρίσει υποτιμητικά στο παρελθόν ένας παραγωγός. Αντίστοιχα, κανείς δεν περίμενε πως καλύτερη δραματική ηθοποιός θα αναδεικνυόταν η Βραζιλιάνα βετεράνος Φερνάντα Τόρες ("I’m Still Here"). Όχι λόγω αξίας –πρόκειται, άλλωστε, για μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες της γενιάς της– όσο επειδή είχε απέναντί της διάσημα ονόματα σε πολυσυζητημένες παραγωγές, όπως η Αντζελίνα Τζολί ("Maria"), η Νικόλ Κίντμαν ("Babygirl") και η Τίλντα Σουίντον ("Το Διπλανό Δωμάτιο"). Ακολούθως, η Ζόι Σαλντάνα ("Emilia Pérez") παρέλαβε δακρυσμένη τη Χρυσή Σφαίρα β’ γυναικείου ρόλου, αλλά τίποτα δεν είναι κλειδωμένο για τα Όσκαρ, δεδομένου ότι καιροφυλακτούν δύο ποπ σταρ: η συμπρωταγωνίστριά της Σελένα Γκόμεζ και η Αριάνα Γκράντε ("Wicked").
Πώς κινούμαστε στο εξής
Με βάση όλα τα παραπάνω, η προσοχή όλων στρέφεται στα βραβεία SAG του Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών (23/2), που διαθέτει τους περισσότερους εγγεγραμμένους από όλες τις επαγγελματικές ενώσεις στις ΗΠΑ και, άρα, απολαμβάνει την ισχυρότερη επιρροή στην ψηφοφορία των Όσκαρ. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα οι υποψήφιοι (8/1). Η επόμενη μεγάλη απονομή, όμως, είναι αρκετά νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 12/1. Τότε μοιράζει τις δάφνες της η Ένωση Αμερικανών Κριτικών Κινηματογράφου, τα γνωστά ως Critics Choice Awards, όπου "Κονκλάβιο" και "Wicked" μοιράζονται από έντεκα υποψηφιότητες. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η άνοιξη θα έρθει πιο γρήγορα απ’ ό,τι πιστεύουμε…
