«Yugoslavia, How Ideology Moved Our Collective Body?»
Το πρόγραμμα συλλογικού σινεμά που επικεντρώνεται στην νοτιοανατολική Ευρώπη και επιμελείται η Ντελφίν Λέκας, με τίτλο "Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το Χθες;", συνεχίζεται με δύο ακόμα δωρεάν προβολές στο φιλόξενο εκθεσιακό χώρο Tavros (Αναξαγόρα 33, Ταύρος).
Πιο συγκεκριμένα, στις 8/2 παρουσιάζονται οι ταινίες "Depth Two" (Όγκνιεν Γλάβονιτς, 2016) και "The Dead Nation" (Ράντου Ζούντε, 2017) και τη σκυτάλη παίρνουν μια εβδομάδα αργότερα, στις 15/2, η μικρού μήκους "Βρίσκοντας τις Λέξεις" (Άνρι Σάλα, 1998) και το ντοκιμαντέρ "Yugoslavia, How Ideology Moved Our Collective Body?" (Μαρία Ποπιβόντα, 2013). Οι προβολές των δύο πρώτων ταινιών συνοδεύονται από πρωτότυπα κείμενα των Αλεξάντρα Σέκουλιτς (επιμελήτρια) και Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλου (κριτικός κινηματογράφου), τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Αναλυτικές πληροφορίες των προβολών:
Depth Two ("Dubina Dva", Όγκνιεν Γλάνοβιτς, 2016) - 8/2, 20.00
Σαν υπνωτιστικό θρίλερ, το "Depth Two" ξεδιπλώνεται αναζητώντας την κρυμμένη ιστορία πίσω από την ανακάλυψη ενός μαζικού τάφου σ' ένα προάστιο του Βελιγραδίου το 2001 και μας μεταφέρει πίσω στο 1999 και τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία. Χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό προφορικών μαρτυριών θυτών και θυμάτων, κυρίως από τις δίκες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, και εικόνες από τους τόπους του εγκλήματος, η ταινία μιλά απευθείας στις αισθήσεις, τη φαντασία και το συναίσθημα του κοινού. Σε μια προσπάθεια να ξεσκεπάσει και να δώσει φωνή στις ιστορίες που είναι ακόμη εσκεμμένα θαμμένες στη σιωπή, το "Depth Two" αποτελεί τόσο μια ταινία μνημείο όσο και μια εξέγερση κατά της λησμονιάς που παραμονεύει πάντα.
The Dead Nation ("Țara Moartă", Ράντου Ζούντε, 2017) - 8/2, 21.30
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ-δοκίμιο, το οποίο παρουσιάζει μια συγκλονιστική συλλογή φωτογραφιών από μια μικρή πόλη της Ρουμανίας τις δεκαετίες του '30 και του '40. Το soundtrack, γραμμένο κυρίως από αποσπάσματα παρμένα από το ημερολόγιο ενός Εβραίου γιατρού που έζησε εκείνη την περίοδο, μας δείχνει αυτά που οι φωτογραφίες δεν μπορούν: την άνοδο του αντισημιτισμού, και εν τέλει μια απεικόνιση της οδύνης του Ρουμάνικου Ολοκαυτώματος, ενός ζητήματος που δεν συζητείται ιδιαίτερα στη σύγχρονη ρουμάνικη κοινωνία.
Βρίσκοντας τις Λέξεις ("Intervista", Άνρι Σάλα, 1998) - 15/2, 20.00
Κατά τη διάρκεια της μετακόμισης με την οικογένεια του, ένας Αλβανός φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών ανακαλύπτει μια κάμερα είκοσι ετών, η οποία περιέχει εικόνες από ένα συνέδριο του Αλβανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Στο φιλμ, μια νεαρή γυναίκα, ηγέτιδα της Κομμουνιστικής Νεολαίας, φαίνεται να βγάζει ένα λόγο και αργότερα να δίνει μια συνέντευξη. Ο ήχος όμως έχει χαθεί. Με το πέρασμα των χρόνων αυτή η γυναίκα έχει αφήσει πίσω τις ελπίδες, τους φόβους, τα ιδανικά, τις απογοητεύσεις, τις αυταπάτες και τις επαναστάσεις της νιότης της. Πρόκειται για τη μητέρα του. Ο Σάλα δε μπορεί να βρει τον πρωτότυπο ήχο ή οποιονδήποτε που να θυμάται τι είπε όντως η μητέρα του, οπότε πηγαίνει το υλικό σε ένα σχολείο κωφών στα Τίρανα και με τη βοήθεια χειλαναγνωστών, τα λόγια της μητέρας του αποκρυπτογραφούνται. Το "Βρίσκοντας τις Λέξεις" καταγράφει με δραματικό τρόπο τη στιγμή που ο Σάλα δείχνει στη μητέρα του το υλικό και τη φέρνει αντιμέτωπη με τη νεότερη εαυτή της. Τα κομμουνιστικά ιδανικά της και το τρέχον χάος στην Αλβανία συγκρούονται, προσφέροντας μια συγκινητική ευκαιρία για (ανα)στοχασμό σε σχέση με την ιστορία, το παρελθόν και το παρόν μιας χώρας και μια γυναίκας.
Yugoslavia, How Ideology Moved Our Collective Body? (Μαρία Ποπιβόντα, 2013) - 15/2, 20.30
Το ερώτημα με το οποίο καταπιάνεται η δημιουργός της ταινίας, είναι το πώς η ιδεολογία αναπαριστά τον ίδιο της τον εαυτό σε δημόσιους χώρους μέσω μαζικών performances. Η ίδια συνέλεξε και ανέλυσε φωτογραφίες και βίντεο από την περίοδο της Γιουγκοσλαβίας (1945-2000), εστιάζοντας σε κρατικές performances (εκπαιδευτικές δράσεις, παρελάσεις Πρωτομαγιάς, εορτασμοί της Ημέρας των Νέων) και σε διαδηλώσεις ('68, φοιτητικές και πολιτικές πορείες διαμαρτυρίας τη δεκαετία του '90, Επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου). Ανατρέχοντας πίσω μέσω των εικόνων, η ταινία δείχνει πώς τα κομμουνιστικά ιδεώδη σταδιακά αποσαθρώθηκαν μέσω της αλλαγής των δυναμικών μεταξύ των ανθρώπων, της ιδεολογίας και του κράτους.
