"Η Φάλαινα": Ο συγκινητικός Μπρένταν Φρέιζερ και ο αλληγορικός Ντάρεν Αρονόφσκι

Μοναχικότητα, εγκλεισμός, ματαίωση, απώλεια και ενοχές είναι οι θεματικές που διατρέχουν τη "Φάλαινα" του Ντάρεν Αρονόφσκι. Ο τολμηρός σκηνοθέτης ("Ρέκβιεμ για Ένα Όνειρο", "Μαύρος Κύκνος"), ο οποίος εδώ εμπνέεται από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Σάμιουελ Ντι Χάντερ που τον είχε καθηλώσει πριν από μία δεκαετία, υιοθετεί τις παραπάνω έννοιες και τις εναποθέτει στις πλάτες του πρωταγωνιστή του Μπρένταν Φρέιζερ. Ο αμφιλεγόμενος σταρ, ο οποίος επιστρέφει πανάξια στο χολιγουντιανό προσκήνιο ύστερα από μία δεκαετία περίπου, υποδύεται τον Τσάρλι, έναν άντρα με επιβαρυμένη υγεία που ζυγίζει περισσότερα από 250 κιλά. Ζει ολομόναχος με μόνη συντροφιά τη νοσοκόμα του (Χονγκ Τσάου) και βιοπορίζεται ως καθηγητής λογοτεχνίας, κάνοντας διαδικτυακά μαθήματα. Καθώς η υγεία του χειροτερεύει επικίνδυνα, ο Τσάρλι κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να αποκαταστήσει τη σχέση με την αποξενωμένη κόρη του (Σέιντι Σινκ), η οποία ωστόσο κουβαλά μέσα της μια (δικαιολογημένα) ασίγαστη οργή εναντίον του.

Body negativity

"Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι θα γίνω κι εγώ χοντρή"; Με αυτήν τη φράση ο χαρακτήρας της Σινκ προϋπαντεί εκείνον του Φρέιζερ και ταυτόχρονα συστήνεται στο κοινό. Πρόκειται για μία από τις πολλές κακεντρεχείς ατάκες που ακούγονται στην ταινία για το βάρος του Τσάρλι, καταβαραθρώνοντας την έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη αυτοεκτίμησή του. Από κοντά ακολουθεί και η σκηνοθεσία, η οποία διογκώνει τον αρνητισμό: κάθε μπουκιά "βρόμικου" φαγητού που καταναλώνει ο Φρέιζερ συνοδεύεται από πένθιμα, απειλητικά έγχορδα και καταχρηστικά κοντινά, σε μια "αυτονόητη" σύνδεση του υψηλού βάρους με την κατάθλιψη και την κακή υγεία, σε τόσο υπερβολική ένταση που υπάρχει μόνο στο μυαλό του Αρονόφσκι. Βέβαια, ο Τσάρλι αποτελεί έναν από τους πολλούς βασανισμένους ήρωες στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη, οι οποίοι περνούν από επώδυνες οδύσσειες ώστε στο φινάλε να "δικαιωθούν", φτάνοντας σε μια υπερβατική λύτρωση με θρησκευτικές αποχρώσεις. Τέτοιες, θυμίζουμε, είναι οι περιπτώσεις των χαρακτήρων που ενσάρκωσαν στο παρελθόν οι Τζένιφερ Λόρενς ("μητέρα!"), Νάταλι Πόρτμαν ("Μαύρος Κύκνος") και Μίκι Ρουρκ ("Ο Παλαιστής"), μεταξύ άλλων.

Μια δίκαιη ανάκαμψη

Η πιο ευχάριστη έκπληξη στη "Φάλαινα" είναι η εξαιρετική ερμηνεία του Φρέιζερ στο ρόλο του Τσάρλι. Ο λαοφιλής ηθοποιός υπήρξε εκ των πιο εμπορικών ερμηνευτών του Χόλιγουντ στα 90s και στα 00s, εκπέμποντας την αύρα ενός σταρ νέας κοπής. Ήταν γοητευτικός αλλά όχι εξωτικός, διέθετε την ικανότητα να κάνει δύσκολα stunts δράσης αλλά και να επιδεικνύει ένα οικείο φέρσιμο, σε μια σειρά από επιτυχίες ("Ο Ροκάς των Σπηλαίων", "Η Μούμια", "Ο Γκαφατζής της Ζούγκλας"). Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία αντιμετώπισε διαδοχικά προσωπικά προβλήματα τα οποία τον καταρράκωσαν ψυχολογικά. Ένα οδυνηρό διαζύγιο σε συνδυασμό με μια μεγάλη προσωπική απώλεια, είχαν ήδη απομακρύνει τον Φρέιζερ από το σινεμά, όταν το 2018 αποκάλυψε ότι δέχθηκε σεξουαλική επίθεση από τον Φίλιπ Μπερκ, πρώην πρόεδρο της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ. Κάπως έτσι αποστασιοποιήθηκε από τις μεγάλες παραγωγές, μέχρις ότου ο Αρονόφσκι του πρόσφερε το ρόλο για την τέλεια επιστροφή. Η "Φάλαινα" αποτελεί την πρώτη πραγματική ευκαιρία για να ανακάμψει η καριέρα του Φρέιζερ και όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρει, αποσπώντας δίκαια και Όσκαρ, καθώς είναι φαβορί για τον α’ ανδρικό ρόλο.

Σοβαρό διεκδικητή του χρυσού αγαλματιδίου δεν τον κάνει μόνο η προσωπική του ιστορία, αλλά και η ερμηνευτική δουλειά που κάνει στη "Φάλαινα". Ο Φρέιζερ, ο οποίος στην ταινία φορά ένα κουστούμι 45 κιλών, αρχικά είχε φοβηθεί την πρόκληση. "Ίσως να ήταν μια κόντρα επιλογή, αλλά ποτέ δεν μου είχαν προτείνει κάτι τέτοιο: να συνδυάσω ό,τι έχω μάθει από την επαγγελματική μου ζωή, να ταιριάξω όλα τα στοιχεία στο χτίσιμο του χαρακτήρα σε ένα ενιαίο σύνολο, αλλά και να εκθέσω τα πάντα από μέσα μου με έναν τέτοιο τρόπο", έχει δηλώσει χαρακτηριστικά. Εντέλει, ο Φρέιζερ είναι ο μοναδικός ο οποίος καταφέρνει να προσδώσει στη "Φάλαινα" εκείνο που της λείπει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: αυθεντική ευαισθησία.