Οδός Μαλχόλαντ

5

Ο πιο αμφίσημος και γοητευτικός κινηματογραφικός γρίφος του 21ου αιώνα.

Οδός Μαλχόλαντ «Οδός Μαλχόλαντ»

Κάθε απόπειρα εξήγησης της ποίησης είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όλοι το ξέρουν αυτό. Πόσω δε μάλλον στο σινεμά, όπου, χάρη σε εκείνη, η μεγάλη οθόνη μετατρέπεται σε έναν καθολικό καθρέφτη που αντανακλά το είδωλο του κόσμου, φανερώνοντας όλα όσα αποκρύπτονται σε κοινή θέα. Ο Ντέιβιντ Λιντς είναι δεξιοτέχνης στην απεικόνιση των αφανών πτυχών της εμπειρίας, χρησιμοποιώντας εικόνες διαπεραστικής μαγείας και αποστομωτικής έντασης, κυρίως εκείνες που δείχνουν όλα όσα φοβόμαστε να δούμε. Αντί να αποστρέφουν το βλέμμα τους από το σκοτάδι, οι ταινίες του εντρυφούν σε αυτό αβίαστα και με άγνοια κινδύνου.

Έτσι συμβαίνει και στην αριστουργηματική «Οδό Μαλχόλαντ», όπου μια νεαρή γυναίκα φτάνει στο Λος Άντζελες με στόχο να γίνει ηθοποιός, αλλά στο διαμέρισμά της συναντά μια κοπέλα με αμνησία. Στην προσπάθειά της να βοηθήσει, βυθίζεται σε έναν κόσμο παραδόξου, ο οποίος μοιάζει με έναν ατελείωτο δυσοίωνο εφιάλτη. Ο Λιντς συστήνει τις ηρωίδες μέσα από διαδοχικά όνειρα που αναστατώνουν, καθότι σμιλευμένα από τα απωθημένα, τις ενοχές και τις απόκρυφες επιθυμίες τους. Παράλληλα, παίρνουν προσεκτικά τη θέση τους τα στοιχεία-κλειδιά που απασφαλίζουν το δαιδαλώδες μυστήριο του φιλμ, εκείνα που κατευθύνουν προς πολλαπλές πλην συμπαγείς ερμηνείες της αφήγησης.

Οδός Μαλχόλαντ - εικόνα 1

Εδώ, μάλιστα, εντοπίζεται και η σπουδαιότητα της ταινίας, καθώς απορρίπτει τις προφανείς αναγνώσεις, αλλά αντίθετα, προκαλεί το θεατή να συναισθανθεί το άλγος των ηρωίδων και να ψάξει στον ίδιο του τον εαυτό προτού καταλήξει σε εύκολα συμπεράσματα. Γι’ αυτό, η «Οδός Μαλχόλαντ» λειτουργεί ταυτόχρονα άριστα ως μεταφορά για τα πλαστά όνειρα της βιομηχανίας του θεάματος –η πραγματική οδός καταλήγει στην κορυφή του Χόλιγουντ–, μια τραγική ιστορία αγάπης αλλά και ρέκβιεμ για την απώλεια του εαυτού. Μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο στον πιο αμφίσημο και γοητευτικό κινηματογραφικό γρίφο του 21ου αιώνα, χωρίς στο φινάλε να ξεχνά να υπενθυμίσει πως το σινεμά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πιο ακαταμάχητη παραίσθηση.

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς. Πρωταγωνιστούν: Ναόμι Γουότς, Λόρα Έλενα Χάρινγκ, Τζάστιν Θερού. ΗΠΑ. 2001. Διάρκεια: 146 ́. Διανομή: SUMMER CLASSICS.

Περισσότερες πληροφορίες

Οδός Μαλχόλαντ

Mulholand Drive
5
  • Σινεφίλ
  • 2001
  • Διάρκεια: 146 '
  • Ντέιβιντ Λιντς

Μια νεαρή που μόλις έφτασε στο Λος Άντζελες με όνειρο να γίνει ηθοποιός ανακαλύπτει στο διαμέρισμά της μια κυνηγημένη κοπέλα που πάσχει από αμνησία. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, θα βυθιστεί σε έναν κόσμο του παραδόξου, όπου οι ίδιες μορφές, αλλά με άλλες ταυτότητες, κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ελληνικό box office: Ράιαν Γκόσλινγκ εναντίον Γκάρφιλντ

Σε μια εβδομάδα όπου τα σινεμά υπολειτουργούσαν και οι θεατές είχαν το νου τους στον οβελία, ο "Γκάρφιλντ" κέρδισε τις εντυπώσεις, ενώ δυναμικό ήταν το άνοιγμα του "Κασκαντέρ" από την Δευτέρα του Πάσχα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
10/05/2024

Είναι επίσημο: Έρχονται νέες ταινίες "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών"

Το στούντιο της Warner Bros. έδωσε το πράσινο φως για την ανάπτυξη δύο ταινιών υπό την επίβλεψη του Πίτερ Τζάκσον.

Το Cine Paris επέστρεψε! Δείτε πώς άλλαξε το ιστορικό θερινό σινεμά

Βρεθήκαμε στην άτυπη "πρόβα τζενεράλε" του πλήρως ανανεωμένου κινηματογράφου ο οποίος ανοίγει ξανά από το Cinobo.

Arkadiko Film Festival: Στο "Any Day Now" του Χαμί Ραμεζάν το Βραβείο Κοινού

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το online φεστιβάλ που διοργάνωσε το Cinobo μαζί με τα Filmin και MyMovies, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν του ευρωπαϊκού σινεμά.

Τζέσικα Χάουσνερ: "Υπάρχει μια κοινωνικά υστερική εμμονή για ομορφιά"

Η Αυστριακή σκηνοθέτρια του "Club Zero" μιλάει για τη στιλάτη και διεισδυτική σάτιρά της με πρωταγωνίστρια τη Μία Γουασικόφσκα, η οποία έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Καννών.

Το Βασίλειο του Πλανήτη των Πιθήκων

Σίκουελ με ποιότητες ικανές να διατηρήσουν το ικανοποιητικό επίπεδο του αναβιωτικού franchise, το οποίο όμως αποδυναμώνεται από την ανοικονόμητη σκηνοθεσία και το άνισο γράψιμό του.

Club Zero

Κοινωνική σάτιρα με έντονα σαρδόνιο χιούμορ και weird σκηνοθετικό στιλιζάρισμα. Αν και θεματικά ενδιαφέρουσα, η ψυχρότητά της μοιάζει εκβιαστική και η πικρή ειρωνεία της επιτηδευμένη.