Μια ταινία (την ημέρα) για την καραντίνα #3: «Rubber»

Κάνουμε #cinematherapy βλέποντας ταινίες που χαλαρώνουν, φτιάχνουν το κέφι και πάνε κόντρα στην κλειστοφοβική διάθεση

Μια ταινία (την ημέρα) για την καραντίνα #3: «Rubber»

Κάνουμε #cinematherapy βλέποντας ταινίες που χαλαρώνουν, φτιάχνουν το κέφι και πάνε κόντρα στην κλειστοφοβική διάθεση.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε απλώς πως το «Rubber» (2010) είναι μια ταινία όπου πρωταγωνιστεί ένα λάστιχο με τηλεπαθητικές δυνάμεις και δολοφονικές διαθέσεις και να βάλουμε τελεία. Όμως θα έχουμε περιγράψει μόνο ένα μικρό μέρος του σουρεαλιστικού οίστρου που διαπνέει την cult ταινία του Κουεντίν Ντουπιέ.

Οι περισσότεροι ίσως τον γνωρίζετε ως Mr. Oizo ο Ντουπιέ όμως αποτελεί εδώ και χρόνια ένα από τα πιο εκκεντρικά ονόματα του γαλλικού σινεμά. Για να καταλάβετε, όταν το 2015 το ιστορικό Cahiers du Cinema αφιέρωσε αρκετές σελίδες του τεύχους Φεβρουαρίου στη φιλμογραφία του, σε δύο από αυτές ο σκηνοθέτης έγραψε «αυτοκριτικές» των ταινιών του. Έξι τότε συνολικά, μόλις δύο βαθμολόγησε με περισσότερο από 7/10, ενώ για το «Rubber» επιφύλασσε ιδιαίτερη μνεία (παρότι απέσπασε 6.5/10). Έγραφε τότε λοιπόν ο Ντουπιέ, σχολιάζοντας την ταινία του υπενθυμίζω, πως η εισαγωγή του «Rubber» είναι μία από τις καλύτερες εναρκτήριες σεκάνς των '00s.

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε, καθώς πράγματι η πρώτη σεκάνς μένει αξέχαστη. Δε θα τη προδώσουμε, εννοείται, θα αναφέρουμε μόνο ότι προειδοποιεί τους θεατές πως όσα θα παρακολουθήσουν δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Διότι το «Rubber» είναι μια ωδή σε όσα συμβαίνουν χωρίς κανένα προφανή λόγο στις ταινίες (και στη ζωή), αλλά με έναν ανεξήγητο τρόπο αποκτούν τρομερή σημασία ή τα αποδεχόμαστε ως απολύτως φυσιολογικά.

Μια ταινία (την ημέρα) για την καραντίνα #3: «Rubber» - εικόνα 1

Επιπλέον, η ταινία συνιστά ένα υπέροχο σχόλιο στη δύναμη του σινεμά να κατασκευάζει πειστικά αληθοφανείς κόσμους. Σαν ένα μεγάλου μήκους πείραμα Κουλέσοφ, το «Rubber» καταφέρνει να εξανθρωπίσει ένα λάστιχο χάρη στη σκηνοθεσία και το μοντάζ του Ντουπιέ, γι' αυτό μην απορήσετε αν σε κάποιο σημείο της ταινίας πιάσετε τον εαυτό σας να συγκινείται με την οδύσσεια του Ρόμπερτ. Α ναι, έτσι λένε τον πρωταγωνιστή μας.

Μεταμοντέρνο, σαρκαστικό, αστείρευτα χιουμοριστικό και πέρα ως πέρα εξωπραγματικό, το «Rubber» δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσετε ποτέ ότι το είδατε.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

"Αγαπούσε τα Λουλούδια Περισσότερο": Η νέα ταινία του Γιάννη Βεσλεμέ στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα

Ο σκηνοθέτης της "Νορβηγίας" ετοιμάζεται για παγκόσμια πρεμιέρα στη σημαντική νεοϋορκέζικη διοργάνωση.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
18/04/2024

Οι Άλεξ Γκάρλαντ & Κίρστεν Ντανστ μιλούν στο "α" για τον "Εμφύλιο Πόλεμο"

Ο σκηνοθέτης και η πρωταγωνίστρια της πολιτικά φορτισμένης δυστοπικής περιπέτειας απαντούν στις ερωτήσεις του "α" γύρω από τη δημιουργία μιας αγωνιώδους ταινίας, η οποία απεικονίζει έναν ανησυχητικό μελλοντικό κόσμο.

Εμφύλιος Πόλεμος

Πολιτική περιπέτεια γυρισμένη με ρεαλισμό, προβλέψιμα απλοϊκή στην εξέλιξή της και μονοδιάστατη στην παραβολή της για τη σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα.

Η Αρπαγή

Δομημένη σαν ψυχολογικό θρίλερ, μια ιστορία εμμονής αποκαλύπτει τη συντριπτική δύναμη των κοινωνικών ρόλων σ’ έναν κόσμο ψυχολογικής ανασφάλειας κι έλλειψης επικοινωνίας.

Το Περασμένο Καλοκαίρι

Αρκετά πιστό ριμέικ της δανέζικης "Βασίλισσας της Καρδιάς". Ενός τολμηρότερου ερωτικού δράματος, το οποίο διέθετε ένα διαφορετικό, αιχμηρό φινάλε.

Αμπιγκέιλ

Το μυστήριο συναντά το horror και το απενοχοποιημένο φαν, σε ένα διασκεδαστικό μιξ αναφορών και χαβαλέ, μέχρις ότου χαθεί ο έλεγχος και κυριαρχήσει η σαχλαμάρα.

Σπίθα στη Θάλασσα

Συγκινητικό δράμα επώδυνης ενηλικίωσης, το οποίο δεν ανοίγεται στα βαθιά σεναριακά, αντλώντας συναισθηματική δύναμη από τους τρισδιάστατους χαρακτήρες του.