Η ανερχόμενη ηθοποιός, ο αγαπημένος σκηνοθέτης Χαγιάο Μιγιαζάκι και πολλά ακόμα στα καλύτερα νέα τρέιλερ της τελευταίας εβδομάδας.
Fighting with my Family
22χρονη Φλόρενς Πιου που κέρδισε τις εντυπώσεις με την καταπληκτική ερμηνεία της στην ταινία «Λαίδη Μάκβεθ» (Γουίλιαμ Όλντροϊντ, 2016), έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ντουέιν Τζόνσον στη δραμεντί του Στίβεν Μέρτσαντ. Εδώ ενσαρκώνει μια φέρελπι παλαίστρια του WWE, η οποία για να κατοχυρώσει μια θέση στο κορυφαίο πρωτάθλημα πάλης θα χρειαστεί να κερδίσει τον ίδιο της τον αδερφό.
Gloria Bell
Ο Χιλιανός σκηνοθέτης Σεμπαστιάν Λελιό αφού κέρδισε βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας με το «Μία Φανταστική Γυναίκα» (2017) και πραγματοποίησε το αγγλόφωνο ντεμπούτο του με την πρόσφατη «Ανυπακοή» (2017), τώρα διασκευάζει για το Χόλιγουντ το υπέροχο «Gloria» του 2013, το οποίο τον έφερε στο διεθνές προσκήνιο. Στο ριμέικ την πρωταγωνίστρια ενσαρκώνει η κορυφαία Τζούλιαν Μουρ, η οποία ενσαρκώνει μια μεσήλικη γυναίκα η οποία αναζητά τον έρωτα στα κλαμπ του Λος Άντζελες.
On the Basis of Sex
Ενα επίκαιρο πολιτικό δράμα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, υπογράφει η τηλεοπτικά έμπειρη Μίμι Λέντερ με πρωτοκλασάτους πρωταγωνιστές τη Φελίσιτι Τζόουνς και τον Άρμι Χάμερ. Η Τζόουνς ενσαρκώνει την Ρουθ Μπάντερ Γκίνσμπουργκ, η οποία χρειάστηκε να παλέψει με νύχια και με δόντια το ανδροκρατούμενο πολιτικό σύστημα προτού ανακυρηχθεί ανώτατη δικαστής των ΗΠΑ.
Never Ending Man: Hayao Miyazaki
Ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, σκηνοθέτης animation αριστουργημάτων όπως τα «Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων» (2001) και «Το Κινούμενο Κάστρο» (2004), πρωταγωνιστεί στο ντοκιμαντέρ που αρχικά προβλήθηκε στην ιαπωνική τηλεόραση και τώρα ετοιμάζεται για παγκόσμια διανομή. Σε αυτό παρακολουθούμε την απροσδόκητα επεισοδιακή ζωή του σκηνοθέτη αφού ανακοίνωσε τη συνταξιοδότησή του το 2013.
Never Look Away
Ο Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ («Οι Ζωές των Άλλων», «Ο Τουρίστας») ταξιδεύει ξανά στο ταραχώδες παρελθόν της Γερμανίας με ήρωα έναν ανήσυχο καλλιτέχνη, τον οποίο ενσαρκώνει ο Τομ Σίλινγκ που είχε λάμψει στο «Oh Boy» (Γίαν Όλε Γκέρστερ, 2012). Εδώ αναζητά το νόημα στην τέχνη του, σε μια ταινία τριών ωρών η οποία διανύει τρεις διαφορετικές εποχές του πρόσφατου παρελθόντος της Γερμανίας.
