Για την σχέση ανάμεσα στο σινεμά και τα video games καλύτερα να μη λέμε πολλά, ξέρεις τώρα: είναι όπως εκείνες τις σχέσεις ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που "στα χαρτιά" έχουν πολλά κοινά και θα έπρεπε από το τρίτο ραντεβού να το πάνε για γάμο, ενώ στην πράξη ο καθένας θέλει τα δικά του και τελικά η φάση μένει στο "δεν ήταν γραφτό, αφού". Υπάρχουν κι εξαιρέσεις στον κανόνα, όμως, κι αυτές τις μέρες μια τέτοια κυκλοφορεί αποκλειστικά για το PlayStation4 της Sony. Το Detroit: Become Human είναι ένα κινηματογραφικό video game ή ένα αλληλεπιδραστικό φιλμ (ανάλογα με το πώς θα το κρίνεις) το οποίο προσφέρει κάτι που καμία άλλη τέτοια παραγωγή δεν κατόρθωσε ως τώρα: να σε κάνει να αισθανθείς πως έχεις όντως τον έλεγχο του "πού πάει η ταινία", κάνοντας διαφορετικές κάθε φορά επιλογές.
Αν έχεις παρακολουθήσει φιλμ όπως τα εμβληματικά Blade Runner και I, Robot ή τα νεότερα Α.Ι. και Ex Machina έχεις ήδη μια ιδέα για το σκηνικό και το κύριο θέμα του Detroit. Σε ένα μελλοντολογικό 2038 τα ανδροειδή ρομπότ όχι απλώς έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε να θυμίζουν ανθρώπους, αλλά έχουν καθιερωθεί ως οικιακοί βοηθοί και υπηρέτες των δεύτερων - μέχρι την ημέρα που ξεκινά μία ανεξήγητη σειρά περιστατικών, με ορισμένα ανδροειδή να παρεκκλίνουν από τον προγραμματισμό τους και να επιδιώκουν την προσωπική τους ελευθερία ενεργά. Το σενάριο ο παίκτης το ακολουθεί μέσα από την οπτική γωνία τριών ανδροειδών παράλληλα, τα οποία έχουν διαφορετικό ρόλο και θέση στην κοινωνία, διαφορετικά κίνητρα αλλά παρόμοιες ανησυχίες και προβληματισμό.
Χωρίς να προδώσουμε τίποτε άλλο από το καλογραμμένο σενάριο, αν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες ήταν αυτό, τότε... ναι, έχεις δίκιο: το Detroit θέτει στο τραπέζι ερωτήματα που η κινηματογραφική τέχνη της επιστημονικής φαντασίας έχει διαπραγματευτεί κι άλλοτε, όπως το τί είναι η "ζωή" που δίνει δικαιώματα στους ανθρώπους και όχι τα ρομπότ ή το πώς ορίζει κανείς την προσωπική ελευθερία των μηχανών σ' έναν κόσμο που δεν την έχει καν στο λεξιλόγιό του ως έννοια. Το κάνει όμως όχι μέσα από βαρετούς μονολόγους ή αδιάφορα υπαρξιακά μελοδράματα, αλλά μέσα από τις περιπέτειες των τριών ανδροειδών που πρωταγωνιστούν και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, στις οποίες ο παίκτης καλείται να κάνει πολλές, μικρότερης, μεγαλύτερης ή αποφασιστικής σημασίας επιλογές.
Αυτές οι πολλαπλές επιλογές και ο τρόπος που προσφέρονται κάνουν το Detroit: Become Human να ξεχωρίζει. H εταιρεία που το δημιούργησε, η Quantum Dream, έχει "κάνει σχολή" στα games με πολλά σεναριακά "μονοπάτια" ν' ακολουθήσει κανείς - όμως αυτή τη φορά αφενός τα "παρακλάδια" των "μονοπατιών" είναι πιο πολλά από ποτέ, αφετέρου ο τίτλος προσφέρει "στα φανερά" ολόκληρο το "δέντρο επιλογών" για κάθε τμήμα της περιπέτειας και κάθε σημαντική περίσταση ξεχωριστά. Το Detroit: Become Human επιλέγει να κάνει κάτι τέτοιο με αυτοπεποίθηση επειδή αφενός έτσι ο παίκτης αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του από νωρίς, αφετέρου επειδή δεν μπορεί να γνωρίζει πώς ακριβώς μία ή κάποιες επιλογές σε μία περίσταση θα επηρεάσουν το σενάριο αργότερα, πολύ παρακάτω.
Με αυτόν τον τρόπο το Detroit: Become Human σού χαρίζει όχι μόνο τον ρόλο του... σεναριογράφου, που επιλέγει "τί θα κρατήσει και τί θα πετάξει" από ένα τεράστιο script, αλλά και του σκηνοθέτη, καθώς εσύ θα επιλέξεις ποιές σκηνές απαρτίζουν το "έργο" που θα παιχθεί μπροστά στα μάτια σου. Θα κάνεις και τα δύο παράλληλα εξερευνώντας έναν φουτουριστικό κόσμο επεικονισμένο με θαυμαστή πειστικότητα και απίθανη προσοχή στην λεπτομέρεια, λύνοντας γρίφους, συμμετέχοντας σε σκηνές δράσης, βιώνοντας μια περιπέτεια μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή και του θεατή μαζί. Το PlayStation4... αναλαμβάνει τα υπόλοιπα, φυσικά, προβάλλοντας στην οθόνη εκπληκτικά γραφικά κυριολεκτικά κινηματογραφικής ποιότητας, συνθέτοντας πολυκάναλο ορχηστρικό ήχο και αληθοφανή εφέ, προσφέροντας διαλόγους και περιβαλλοντικούς ήχους που δίνουν την εντύπωση πως συμβαίνουν "μπροστά σου" και "γύρω σου" ρεαλιστικά.
O τίτλος της Sony για το σύστημά της έχει, άλλωστε, και σε επίπεδο παραγωγής εχέγγυα... κινηματογραφικά: τους ρόλους των τριών ανδροειδών που πρωταγωνιστούν έχουν αποδώσει οι Jesse Williams, Valorie Curry και Bryan Dechart, γνωστοί από δημοφιλείς ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, ενώ σε άλλους ρόλους συναντά κανείς και τους Lance Henriksen, Evan Parke και Clancy Brown. Το soundtrack της παραγωγής δεν έχει έναν, αλλά τρεις (!) συνθέτες, έναν για κάθε ένα από τα πρωταγωνιστικά ανδροειδή: Nima Fakhara, Philip Sheppard και John Paesano, γνωστούς από φιλμ όπως τα The Signal, Chosen και Maze Runner ασντίστοιχα. Το Detroit: Become Human, άλλωστε, είναι και αυτό - όπως πρακτικά όλοι οι κορυφαία video games της Sony τα τελευταία χρόνια - πλήρως εξελληνισμένο στο γραφικό του περιβάλλον λειτουργίας και την απόδοση των διαλόγων, επιτρέποντας ακόμη και σε παίκτες που δεν έχουν καμία εξοικείωση με τα αγγλικά να το απολαύσουν χωρίς πρόβλημα.
Το Detroit: Become Human είναι μία ψυχαγωγική εμπειρία αληθινά μοναδική: δεν υπάρχει τίποτε άλλο σαν αυτό στην αγορά σε κανένα άλλο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης γιατί η Sony... ξέρει τί κάνει. Με παραγωγές όπως αυτή εξάπτει το ενδιαφέρον εκείνων που αγαπούν το σινεμά, για τα games - και παράλληλα αποδεικνύει στους αφοσιωμένους παίκτες video games πόσο "κινηματογραφικά" μπορούν να είναι αυτά όταν δημιουργούνται ως τέτοια εξ αρχής. Ως τέτοια σπάνια περίπτωση ψηφιακής δημιουργίας, αξίζει να το ζήσεις!
