Οι Δικοί μου Άνθρωποι

3,5

Βραβείο κριτικών στις Κάνες για το πικρό, ειλικρινές και διεισδυτικό πορτρέτο μιας κλειστής κοινωνίας, σκηνοθετημένο κι ερμηνευμένο (από την πρωτοεμφανιζόμενη Ντάρια Ζόβναρ) με καταιγιστική συναισθηματική ένταση.

Οι Δικοί μου Άνθρωποι

Βραβείο κριτικών στις Κάνες για το πικρό, ειλικρινές και διεισδυτικό πορτρέτο μιας κλειστής κοινωνίας, σκηνοθετημένο κι ερμηνευμένο (από την πρωτοεμφανιζόμενη Ντάρια Ζόβναρ) με καταιγιστική συναισθηματική ένταση.

Οι Δικοί μου Άνθρωποι - εικόνα 1

Αν και οι περισσότεροι συμπατριώτες του πρωτοεμφανιζόμενου Καντεμίρ Μπαλάγκοφ, οι οποίοι κατοικούν στις παρυφές του Καυκάσου και στη ρώσικη δημοκρατία της Καμπαρντίνο-Μπαλκάρια, είναι μουσουλμάνοι, οι ήρωες της ταινίας του είναι Εβραίοι. Πιο συγκεκριμένα, η τετραμελής οικογένεια ενός μηχανικού αυτοκινήτων που νιώθει μειονότητα μέσα στην προ εικοσαετίας καθημερινότητα της πόλης του Ναλτσίκ. Αποξενωμένη από το οικογενειακό περιβάλλον της νιώθει και η 24χρονη Ιλάνα, η οποία δουλεύει στο γκαράζ του πατέρα της και προσπαθεί να συνεννοηθεί με την καταπιεστική μητέρα της.

Όλα ανατρέπονται όμως όταν ο αδερφός της και η αρραβωνιαστικιά του απάγονται από αγνώστους. Οι οικογένειες δεν έχουν να πληρώσουν τα λύτρα και απευθύνονται στην τοπική εβραϊκή κοινότητα για βοήθεια, γεγονός που τους θέτει μια σειρά από ηθικά διλήμματα. Με έναν τραχύ ρεαλισμό που φέρνει στο νου τη «Ροζέτα» των Νταρντέν, ο φακός ακολουθεί από κοντά την Ιλάνα σε έναν αναπόδραστο λαβύρινθο από αποφάσεις, οι οποίες, αν και την αφορούν, λαμβάνονται ερήμην της.

Οι Δικοί μου Άνθρωποι - εικόνα 2

Η μακρινή φωνή του ιμάμη και τα βίντεο φρικιαστικών σφαγών (από τον πόλεμο της διπλανής Τσετσενίας) που «απολαμβάνουν» οι νεαροί Καμπαρντιανοί υποβάλλουν μια διαρκώς υφέρπουσα βία, ενώ οι κλειστοί χώροι και τα κοντινά πλάνα προκαλούν αίσθηση ασφυξίας­. Ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας­ («Tesnota», που σημαίνει «στενότητα») περιγράφει ακριβώς αυτό­ το συναίσθημα που κατακλύζει την εγκλωβισμένη ανάμεσα στους «δικούς της ανθρώπους» και στο απειλητικό περιβάλλον ηρωίδα. Ερμηνευμένη με ελεγχόμενη ένταση από την εκπληκτική πρωτοεμφανιζόμενη Ντάρια Ζόβναρ, η Ιλάνα (προσωποποίηση μιας παγιδευμένης σε εσωτερικές διαμάχες Ρωσία) θα λυτρωθεί όταν πάρει την τύχη στα χέρια της, στο πικρό και διεισδυτικό πορτρέτο μιας κλειστής κοινωνίας και μιας απέραντης χώρας.

Ρωσία. 2017. Διάρκεια: 118΄. Διανομή: SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Οι Δικοί μου Άνθρωποι

Tesnota / Closeness
3,5
  • Δραματική
  • 2017
  • Διάρκεια: 118 '
  • Καντεμίρ Μπαλάγκοφ

Στο Ναλτσίκ της Νότιας Ρωσίας ο γιος μιας εβραϊκής οικογένειας απάγεται. Εκείνη, ανήμπορη να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα λύτρα, στρέφεται για βοήθεια στους ομοεθνείς κατοίκους της πόλης.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Αγγελική Παπούλια πώς βρέθηκες στη Σλοβενία για τον "Τελευταίο Ήρωα";

Η καταξιωμένη Ελληνίδα ηθοποιός μιλά στο "α" για τη συμμετοχή της στη σπιρτόζικη δραμεντί όπου υποδύεται μια εκπρόσωπο πολυεθνικής που αναστατώνει μια μικρή φτωχή κοινωνία.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
25/04/2024

Επαγγελματίας Υπνοβάτης

Ενδιαφέρουσα ιδέα που μένει απλά υποσχόμενη, μιας και υλοποιείται με σεναριακή χοντροκοπιά, ερμηνευτική ανεπάρκεια και αφηγηματική προχειρότητα.

Μην Ανοίγεις την Πόρτα

Η πρώτη ταινία των Unboxholics είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστο ψαχνό. Δραματικά ισχνό και σκηνοθετημένο μονότονα, κορυφώνεται χωρίς την παραμικρή έκπληξη.

Οι Αντίπαλοι

Σεναριακό υπόδειγμα αθλητικού (μελο)δράματος πάνω στις απρόβλεπτες διαδρομές των ανθρώπινων επιθυμιών. "Χορογραφημένο" με ερωτική ένταση και σκηνοθετημένο με φλασάτη, βιντεοκλιπίστικη αυταρέσκεια.

Ζωντανό Πνεύμα

Δύο κόσμοι και τρεις γενιές συγκρούονται σε ένα δράμα ενηλικίωσης με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, κωμωδίας και θρίλερ, το οποίο, όμως, ασθμαίνει για να βρει την ιδανική ισορροπία.

Ο Τελευταίος Ήρωας

Κουστουριτσική, ξέφρενη και βιτριολική σάτιρα, η οποία βγαίνει απ’ τα νερά της όταν προσπαθεί, αδίκως, να σοβαρευτεί και να περάσει "μηνύματα".

Σούπερ Μάγκι

Σίκουελ ενός διεκπεραιωτικά στημένου αυστραλέζικου animation, το οποίο καταγγέλλει απλοϊκά τους κινδύνους της υπνωτιστικά γοητευτικής νέας εικονικής πραγματικότητας.