Ακόμη μια χρονιά γεμάτη βαριά ερμηνευτικά χαρτιά και αναπάντεχους ρολίστες. Επιλέγουμε τους κορυφαίους των αντρικών ερμηνειών της σεζόν.
5. Τίμοθι Σπολ («Ο Κύριος Τέρνερ»)
Ο 58χρονος Άγγλος ηθοποιός έχει μια πολύχρονη καριέρα στην τηλεόραση και το σινεμά της χώρας του, χωρίς να είναι κάποιο πρωτοκλασάτο όνομα έξω από τα βρετανικά σύνορα. Ο ρόλος του αντικοινωνικού καλλιτέχνη που του πρόσφερε ο Μάικ Λι, όμως, τον ανέβασε σε άλλο επίπεδο. Έχοντας σωματοποιήσει τον ψυχισμό του Τέρνερ με μοναδική ακρίβεια, υπογράφει τον κορυφαίο ρόλο της καριέρας του, για τον οποίο βραβεύτηκε στις Κάνες και στα Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία.
4. Μάικλ Κίτον («Birdman ή Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας»)
Ο ρόλος του Ρίγκαν θα μπορούσε να πει κανείς να πει ότι είναι σχεδόν… βιογραφικός για τον Κίτον. Ο 64χρονος Αμερικανός ερμηνεύει έναν ξεγραμμένο από το star system ηθοποιό που προσπαθεί να ξεπεράσει την εμφάνισή του στην οθόνη ως σουπερ-ήρωας, η οποία τον στοίχειωσε επαγγελματικά. Ο παμπόνηρος Ινιάριτου μπλέκει την πραγματικότητα με την μυθοπλασία στο πρόσωπο του Μάικλ Κίτον, την ίδια στιγμή που αυτός εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ευκαιρία κάνοντας την συγκλονιστικότερη ερμηνεία της καριέρας του, σε μια εμφάνιση-λύτρωση για έναν παραγνωρισμένο χολιγουντιανό σταρ.
3. Βενσάν Λιντόν («Ο Νόμος της Αγοράς»)
Το γνωρίζουμε πολύ καλά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Η σύγχρονη κοινωνική απόγνωση είναι αμίλητη και σαρκοφάγα καταθλιπτική. Κάθε βλέμμα του 56χρονου Βενσάν Λιντόν εμπεριέχει την βωβή οργή ενός μεσήλικα που βλέπει να καταρρέουν τα πάντα γύρω του, με την αλληλεγγύη –όσο κάλπικη και να ήταν αυτή- να δίνει τη θέση της με βλάσφημη ευκολία στον κανιβαλισμό. Βραβείο ερμηνείας στις Κάνες για τον χαμηλότονο Γάλλο που είχαμε επισημάνει στο «Welcome» (εξαιρετικό και άκρως επίκαιρο φιλμ) και στο «Λάθος στο Λάθος».
2. Έντι Ρεντμέιν («Η Θεωρία των Πάντων»)
Ο ρόλος του Στίβεν Χόκινγκ δεν του χάρισε μόνον το πρώτο του Όσκαρ, αλλά ανέδειξε μια για πάντα το σπάνιο ταλέντο του. Ερμηνεία δεκαετίας για τον 33χρονο Άγγλο που μετουσιώνει την σταδιακή παράλυση του ήρωα σε υποκριτικό άθλο με σεμιναριακή ακρίβεια και αξεπέραστη ευστοχία.
1. Γκέζα Ρέριγκ («Ο Γιος του Σαούλ»)
Το κολασμένο ντεμπούτο του 48χρονου Ούγγρου ποιητή και συγγραφέα που μένει στη Νέα Υόρκη αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει υποκριτική για να καταδυθείς στην κόλαση. Αρκεί να αφουγκραστείς την θλίψη των καταραμένων, ακολουθώντας τους στην απόλυτη φρίκη που δεν μπορεί να διαχειριστεί και να ερμηνεύσει ο ανθρώπινος νους. Ο Ρέριγκ έδειξε στην οθόνη πώς μοιάζει η ελπίδα μέσα στο απόλυτο έρεβος, σε μια απόλυτα προσωπική ερμηνεία. Απλά εξαιρετικός.
