Πλημμυρισμένες στο αυθεντικό συναίσθημα και το νεορομαντισμό είναι οι μουσικές του Φοίβου Δεληβοριά για την παιδική παράσταση «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και Κλεομένης» που από το 2014 δεν έχει σταματήσει να παίζεται από την εξαιρετική ομάδα «Συντεχνία του Γέλιου». «Ένας ίσον κανένας, κανένας ίσον μηδέν, γιατί να μένεις μόνος όταν υπάρχει παρέα εδώ;» τραγουδούν οι ηθοποιοί και δύσκολα αφήνουν κάποιον ασυγκίνητο.
Tόσο οι παιγνιώδεις μελωδίες -από μια παραλλαγή σε γνωστό άσμα του Μίκη Θεοδωράκη μέχρι ένα ζεϊμπέκικο- όσο και οι πρωτότυποι στίχοι («περιβόλια γίνονται οι δρόμοι, Μίκυ Μάους οι αστυνόμοι») δένουν απόλυτα με την παράσταση, επενδύουν το συναίσθημα και γίνονται αυτόματα τραγουδιστικό φετίχ για μικρούς και μεγάλους. Γιατί αν κάποτε, τη δεκαετία του ’80, εμείς στα παιδικά πάρτι χορεύαμε τα «παπάκια» και βλέπαμε τον «Μορμόλη», τώρα βλέπουμε τα παιδιά μας να ζητούν τα τραγούδια που έγραψε ο Δεληβοριάς για το «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και Κλεομένης». Τυχαίο ή όχι, τόσο ο «Μορμόλης» όσο και η «Τζέλα» είναι έργα του Γερμανού συγγραφέα Φόλκερ Λούντβιχ, γνωστού για τις θέσεις του γύρω από ένα παιδικό θέατρο κοινωνικού προβληματισμού.
Η Λίλλυ Μελεμέ και ο Βασίλης Κουκαλάνι κατάφεραν με τη λιτή όσο και ευφάνταστη σκηνοθεσία τους να δημιουργήσουν μια παράσταση βασισμένη σε έξυπνους αυτοσχεδιασμούς, πλακατζίδικα στιγμιότυπα που παράγουν πηγαίο γέλιο και σε μια αίσθηση παρείστικης ομαδικότητας («ένας ίσον κανένας» εξάλλου, όπως διδάσκει και το έργο… ). Ακόμη πιο σημαντικό είναι πως η παράσταση εμφορείται από τρυφερότητα όσο και χιούμορ, χάρη στις γεμάτες ενέργεια και πνεύμα ερμηνείες ενός εξαιρετικού εξαμελούς θιάσου ηθοποιών.
Η υπόθεση στην «Τζέλα», μολονότι σχηματική έως και απλοϊκή, δίνει την ιδανική αφορμή τόσο για αναρωτήσεις περί ζωτικού χώρου όσο και περί ζωτικού θεάτρου, δίνοντας παράλληλα με σαφήνεια το μήνυμα για την ανάγκη της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και μιας πιο δημιουργικής συνύπαρξης. Τρία παιδιά παίζουν στο βρωμερό στενοσόκακο μιας μεγαλούπολης, πλάι στους κάδους και υπό τις «φωνάρες» των ενήλικων γειτόνων τους που ενοχλούνται με τα παιχνίδια τους. Παιδικές χαρές, όμως, δεν υπάρχουν εκεί τριγύρω, ούτε και πάρκα, ενώ οι καφετέριες έχουν «αποικήσει» την πλατεία με τα τραπεζοκαθίσματά τους. Ένα τέταρτο παιδί προστίθεται στην παρέα και όλα μαζί μπουκάρουν σ’ ένα ακατοίκητο σπίτι για να παίξουν. Δύο αστυνομικοί, όμως, τα συλλαμβάνουν για καταπάτηση ξένης περιουσίας, έστω κι αν τα δυο αυτά «όργανα της τάξης» είχαν πρώτα κάνει αυτήν ακριβώς την καταπάτηση…
Μετάφραση- Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι. Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ, Βασίλης Κουκαλάνι. Τραγούδια: Φοίβος Δεληβοριάς Σκηνικά- Κουστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου - Αριστοτέλης Καρανάνος. Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας. Παίζουν: Πολυξένη Ακλίδη, Βασίλης Κουκαλάνι (εναλλάξ με τον Χάρη Χαραλάμπου), Δημήτρης Μυλωνάς, Πέτρος Σπυρόπουλος, Νάνσυ Σιδέρη, Μιχάλης Τιτόπουλος.
Πάρτε μια ιδέα από το trailer
Περισσότερες πληροφορίες
Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης
Πλημμυρισμένο στα πρωτότυπα τραγούδια και στις μουσικές του Φ. Δεληβοριά, ένα έργο με απροσδόκητο χιούμορ για την ομαδικότητα και την αλληλεγγύη.
