Δύο εκτελεστές περιμένουν σε ένα υπόγειο οδηγίες για το επόμενο θύμα τους. Το αφεντικό τους δεν θα φανεί. Αντ’ αυτού, θα ενεργοποιηθεί ο παροπλισμένος «βουβός σερβιτόρος» (το ασανσερ τροφίμων), παραγγέλοντάς τους γαρίδες σοτέ και... πάστα φλώρα. Παραπέμποντας περισσότερο σε σεκάνς από το σινεμά του Ταραντίνο και λιγότερο σε πιντερικό μονόπρακτο με αστραπιαία εναλλασσόμενα ύφη –από το κωμικά γκαφατζίδικο μέχρι το ψυχολογικό θρίλερ και τη μεταφυσική φάρσα–, ανεβαίνει το σύντομο μετα-μπεκετικό έργο του 1957.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης και ο Γιώργος Χρανιώτης κάνουν αξιόλογη προσπάθεια, αλλά υπερτονίζουν τα πάντα. Ο Πίντερ απαιτεί υπαινικτικούς υποκριτικούς τόνους, σχεδόν ύπουλους, που κόβουν σαν στιλέτο, ώστε το έργο να μη μοιάζει με σκίτσο ή στατικό πλάνο. Αν η σκηνοθεσία επένδυε σε μια πιο σβέλτη και ακαριαία διαχείριση των παύσεων, των σιωπών, των ρυθμών και των υφών, ίσως τότε το υπόγειο πολιτικό και οντολογικό χιούμορ του Πίντερ μας έστηνε καρτέρι.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο βουβός σερβιτόρος
Δύο επαγγελματίες εκτελεστές περιμένουν να ανοίξει η πόρτα ενός υπογείου. Όταν αυτό συμβεί, θα βρεθούν και οι δύο αντιμέτωποι με την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους
