Μικρή σπουδή στην εξουσία και την υστερία: αυτό συνοψίζει με την ακέραια ερμηνεία της η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στην παράσταση του θρυλικού αυτού έργου, που εδώ στοιχειώνεται από το ύφος της παρωδίας.
«Υπάρχουν ηθοποιοί που βγαίνουν στη σκηνή και μονομιάς σε μαγεύουν», έλεγε ο Κονσταντίν Στανισλάβσκι. Αυτό κάνει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ως Πέτρα φον Καντ. Το βλέμμα, το ύφος, το παράστημα, το βάδισμα, ο τρόπος που φορά τη γούνα, ανοίγει τα χέρια ή τρυπώνει στο κρεβάτι δηλώνουν περισσότερα για το ρόλο της απ’ ό,τι αν τον ανέλυε επί δύο ώρες.
Όταν πια ωρύεται δηλώνοντας «πονάω ολόκληρη από αγάπη», ξέρεις καλά το διττό νόημα της παραδοχής της: η αυτοδημιούργητη μεγαλοαστή σχεδιάστρια μόδας έχει κατατροπωθεί από μια «υποδεέστερη» πλην όμως νεότερη προλετάρια, το «ταπεινό» μανεκέν της Κάριν (δοσμένη με ζωώδη ορμή από τη Γιούλικα Σκαφιδά, σαν λαβωμένο αγρίμι που κλείνεται στο κλουβί μέχρι να αναρρώσει). Μέσα στο διαμέρισμα/ατελιέ της Πέτρα, ο Φασμπίντερ αξιοποιεί τον κώδικα του μελοδράματος και, αντί για ένα έργο περί ομοφυλοφιλίας ή/και γυναικείας χειραφέτησης, γράφει ένα μανιφέστο πάνω στην παθογένεια της εξουσίας, στους μηχανισμούς κοινωνικής και ταξικής καταπίεσης και στις στρατηγικές αλληλεξάρτησης, συναλλαγής και εναλλασσόμενης ισχύος που εμφιλοχωρούν σε κάθε ανθρώπινη σχέση.
Η Άντζελα Μπρούσκου, δίχως να ακολουθεί το νεο-μπαρόκ ύφος της θρυλικής ομώνυμης ταινίας του Φασμπίντερ (1972), αντιπροτείνει έναν γκροτέσκο τόνο παρωδίας, με εμβόλιμα κιτς-ποπ ευρήματα, προκειμένου ίσως να υπονομεύσει το μελό. Περιττές είναι, όμως, λόγου χάρη, οι μπουρμπουλήθρες στο «Σ’ αγαπώ, Κάριν» της Πέτρα, ενώ ο νωχελικός ρυθμός, ο επιτηδευμένα «μηχανικός» λόγος, οι αδιάκοπες κωμικές σφήνες της Παρθενόπης Μπουζούρη (υπηρέτρια) και το πομπώδες στιλιζάρισμα είναι στοιχεία, τα οποία, αντί να εδραιώνουν την παρωδία, φλερτάρουν εξίσου με τη φάρσα όσο και με τη σαπουνόπερα.
Ουσιαστική πρόταση συνιστά το αντιεξουσιαστικό φινάλε. Φαντεζί επιλογή η Ρίκα Διαλυνά (ως μητέρα της Πέτρα), ικανοποιητική η Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου (ως κόρη) και εύστοχη η ίδια η Μπρούσκου (Σιντονί). Οι indie μπαλάντες της Nalyssa Green προσδίδουν στην παράσταση την απροσδόκητη υφή ενός ονείρου που αποδεικνύεται εφιάλτης.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΜΙΚΡΟ REX Πανεπιστημίου 48, 2103301881. Διάρκεια: 105΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ
Θεατρική εκδοχή της διάσημης ταινίας, που σχολιάζει έμμεσα τους κανόνες εξουσίας και συμφέροντος που διέπουν την κοινωνία και κάθε κοινωνική, ανθρώπινη ή ερωτική συνδιαλλαγή ασχέτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού.
