Παρά την απήχησή της, η «Αφροδίτη με τη γούνα» είναι ένα νεο-μπουλβάρ με ευσεβείς πόθους. Ο Γιώργος Οικονόμου έδωσε γοργούς ρυθμούς κι ευχάριστα στιγμιότυπα στην παράστασή του, αφήνοντάς την όμως ασυντόνιστη υφολογικά.
Σημείωσε επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, χαιρετίστηκε ως «σέξι και αστείο» κι έγινε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι. Παρά την απήχησή της όμως, η «Αφροδίτη με τη γούνα» (2010) είναι ένα επιτηδευμένα υπερφίαλο νεο-μπουλβάρ με ευσεβείς πόθους. Ένας θεατρικός συγγραφέας (ερμηνευτικά θολός ο Γιώργος Παπαγεωργίου) συναντά την ιδανική ηθοποιό για το ρόλο της σοφιστικέ ηρωίδας του στο πρόσωπο της άγαρμπης Βάντα (λαμπερή αν και υπερβολική η Βίκυ Παπαδοπούλου). Ο Γιώργος Οικονόμου έδωσε γοργούς ρυθμούς κι ευχάριστα στιγμιότυπα στην παράστασή του, αφήνοντάς την όμως ασυντόνιστη υφολογικά.
Δεν κατάφερε δηλαδή να μεταφέρει επί σκηνής την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γκροτέσκου αισθησιασμού, που ενδεχομένως θα καθιστούσε λιγότερο ενοχλητικά τα δραματουργικά προβλήματα του έργου, το οποίο ξεκινά σαν φάρσα δωματίου, σύντομα εναγκαλίζεται τη συνθήκη «θέατρο μέσα στο θέατρο» και το παιχνίδι ρόλων, κάνει ευκαιριακές αναφορές στις «Βάκχες», αντλεί ερωτισμό από την ομώνυμη νουβέλα του Λέοπολντ φον Ζάχερ-Μαζόχ, επιστρατεύει όρους εκλαϊκευμένης ψυχανάλυσης για να σχολιάσει τη μάχη των δύο φύλων, τα μοτίβα της εξουσίας και της σεξουαλικής αποπλάνησης, ωσότου εναποθέσει το υπερρεαλιστικό του τέλος στην αρχαία ελληνική μυθολογία, και δη στη θεά Αφροδίτη.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Αφροδίτη με τη γούνα
Ο Τόμας, φέρελπις θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, αναζητά μια νέα, θελκτική κι εύστροφη ηθοποιό για το έργο του. Αστεία, σέξι, ευφυής ιστορία, κάτι ανάμεσα σε δράμα και κωμωδία
