Το ημι-αυτοβιογραφικό –και γραμμένο σαν από παιδί– μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου ανεβαίνει σε επανάληψη, στο θέατρο Φούρνος, με τη μορφή μονολόγου και συνοδεία ζωντανής μουσικής και τραγουδιού, ως μια σκοτεινή μπαλάντα για την άγρια περιπέτεια της ενηλικίωσης. Η σκηνοθέτις Γεωργία Ανδρέου μετέφερε στο θέατρο το «Η Κασσάνδρα και ο λύκος» με ισχνά μέσα, αλλά περισσή ευαισθησία. Το μοντάζ του μονολόγου έχει γίνει με τέτοια δεξιότητα, λες και το κείμενο ήταν εξαρχής γραμμένο για το θέατρο. Στο ημίφως της άδειας σκηνής η ηθοποιός Λήδα Μανιατάκου, παίζοντας με τη σκιά της, και η μουσικός Εύη Κουρτίδου, αγκαλιά με μια ηλεκτρική κιθάρα, ντυμένες με παιδικά φορεματάκια και θυμίζοντας φιγούρες που ξέφυγαν από γκόθικ νουβέλα, μονολογούν –με θαυμαστή αισθαντικότητα η πρώτη– και τραγουδούν –με κρυστάλλινη φωνή η δεύτερη–, ανασύροντας εικόνες και μνήμες μιας διόλου ουτοπικής παιδικότητας. Η παράστασή τους αναδίνει κοριτσίστικη αύρα και αλλόκοτο λυρισμό, την ακατέργαστη ισχύ μιας σκοτεινής μπαλάντας, φτιαγμένης από το υλικό μιας –κοινής για όλους– άγριας περιπέτειας, της ενηλικίωσης. Γιατί, ίσως, ο Φρόιντ τελικά να είχε θέσει το όλο ζήτημα χωρίς περιστροφές: «Είμαστε το προϊόν των παιδικών μας τραυμάτων» (από 19/10).
Πάρτε μια ιδέα από την παράσταση
kassandrakaiolykos.blogspot.gr
