"Τρεις ψηλές γυναίκες"
Ο διεθνούς φήμης Μπομπ Ουίλσον έρχεται στην Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά όπου καθοδηγεί τρεις σπουδαίες Ελληνίδες ηθοποιούς, τη Ρένη Πιττακή, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τη Λουκία Μιχαλοπούλου στις "Τρεις ψηλές γυναίκες” του Έντουαρντ Άλμπι (φώτο εξωφύλλου). Ο Αμερικανός σκηνοθέτης παρουσιάζει το σαρκαστικό έργο που εμπνέεται από τον χαρακτήρα της μητέρας του ίδιου του συγγραφέα. Αντιμέτωπη πια με το τέλος του βίου της, περιβάλλεται από δύο νοσηλεύτριες, οι οποίες παίρνουν τη μορφή του νεότερου εαυτού της. Στην παράσταση συμμετέχει και ο ηθοποιός Αλέξης Φουσέκης. (από 24/11)
"Έγκλημα και τιμωρία"
Μπορεί μια δολοφονία να δικαιολογηθεί στο μυαλό του δράστη της, επειδή εκείνος πιστεύει ότι είναι διανοητικά και ψυχικά ανώτερος; Η απάντηση επί σκηνής στο "Έγκλημα και τιμωρία", που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Τάρλοου στο Πορεία. Το έργο βασίζεται στο μυθιστόρημα-σταθμός του Ντοστογιέφσκι, όμως αποτελεί μια νέα διασκευή διά χειρός Θανάση Τριαρίδη. Στον ρόλο του Ρασκόλινκοφ, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, και στο ρόλο της Σόνιας οι Μαριάννα Πουρέγκα και Φαίδρα Αγγελάκη (σε διπλή διανομή). Ανακριτής Πορφύρης ο Δημήτρης Ήμελλος με τον Κώστα Φιλλίπογλου σε διπλή διανομή. Παίζουν επίσης οι Στέλλα Βογιατζάκη, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Δημήτρης Μπίτος, Σοφία Σεϊρλή. (από 23/11)
"Προμηθέας”
Στη νέα του παράσταση ο Άρης Μπινιάρης ξαναγράφει τον αισχυλικό μύθο, εμβαθύνοντας σε ζητήματα ψυχικής και κοινωνικής απομόνωσης. Τοποθετεί το μύθο μέσα στα όρια μιας αυταρχικής φυλακής υψίστης ασφαλείας, όπου ξεδιπλώνεται ένα σκοτεινό χρονικό μια σειράς ανακρίσεων του κρατούμενου Προμηθέα από αμείλικτους εκπροσώπους του καθεστώτος. Στην παράσταση ενσωματώνονται, επίσης, στίχοι του ράπερ Άγνωστος Χειμώνας, που σε συνδυασμό με το νέο κείμενο, αποτελούν τον πυρήνα γύρω από τον οποίο αναπτύσσεται η πολυδιάστατη σκηνική αλληγορία. Παίζουν οι Μιχάλης Βαλάσογλου, Βάσω Καβαλιεράτου, Αυγουστίνος Κούμουλος, Μαρία Μαντά. (Γκλόρια, από 27/11)
"Ο εραστής"
Οι Κλέλια Ανδριολάτου και Πάνος Παπαδόπουλος μοιράζονται τη σκηνοθεσία αλλά και τη σκηνή ως Σάρα και Ρίτσαρντ στο διάσημο έργο του νομπελίστα Χάρολντ Πίντερ για τη μοναξιά, τη φθορά του χρόνου και την πάλη για να παραμείνει η σπίθα ζωντανή στις σχέσεις των ζευγαριών. Με αινιγματικό τόνο, χαρακτηστικό του Πίντερ, βλέπουμε τι συμβαίνει όταν σε μία σχέση εισβάλλει ένα τρίτο πρόσωπο. Ή μήπως όχι; (Θέατρο του Νέου Κόσμου, από 23/11)
"Μίξερ"
Το νέο λαϊκό μιούζικαλ τσέπης της Ζέτης Φίτσιου έρχεται στο Μικρό Γκλόρια για να φέρει τα πάνω-κάτω, με όχημα τον δεκαπεντασύλλαβο στίχο και την ανατρεπτική μουσική. Ο Κώστας Σιλβέστρος σκηνοθετεί την ιστορία ενός φέρελπι καλλιτέχνη, που, λόγω περιορισμένου budget, ανεβάζει τον "Βαγγέλη" από την Κυψέλη αντί του "Άμλετ". Ερμηνεύουν οι Αλέξανδρος Σιάτρας και Έλενα Χαραλαμπούδη (" 5 minute mum") και μουσική παίζει ο Κωνσταντίνος Τσιμπούκης. (από 24/11)
"Παράφορα: ακροβατώντας στο Λεμονοδάσος του Κοσμά Πολίτη"
Στο νέο χώρο του H.ug (Human underground) art space έρχεται από την ομάδα bijoux de kant μια γοητευτική ερωτική ιστορία με φόντο τον Μεσοπόλεμο, που αντλεί από τον πρωτόγονο μύθο της ανθρώπινης ύπαρξης για να μιλήσει για την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου να κατανοήσει όσα συμβαίνουν γύρω του. Ζητήματα φύλου, ταυτότητας και σεξουαλικού προσανατολισμού εγείρονται μέσα από το βίαιο τοπίο της αστικοποίησης των αρχών του 20ού αιώνα. Σκηνοθετεί ο Γιάννης Σκουρλέτης. Παίζουν οι Αδελαΐδα Κατσιδέ, Νίκος Κουκάς, Ηλέκτρα Μπαρούτα. (από 24/11)
"Συρανό"
Η μεγάλη του μύτη έκανε τους ανθρώπους να μένουν στην εξωτερική του εμφάνιση. Κι όμως, ο εσωτερικός κόσμος του Συρανό, του δεινού πολεμιστή-ποιητή και κεντρικού ήρωα του πασίγνωστου έργου του Εντμόν Ροστάν, έκρυβε πολλές εκπλήξεις. Με φόντο το Παρίσι του 17ου αιώνα εξελίσσεται η ιστορία, όπου ο Συρανό επιστρατεύεται από τον Κριστιάν για να γράψει ερωτικά γράμματα στη Ρωξάνη, με την οποία είναι ερωτευμένοι και οι δύο. Στον επώνυμο ρόλο θα δούμε τον Μιχάλη Σαράντη. Εκείνον και τη Λένα Παπαληγούρα στο ρόλο της Ρωξάνης καθοδηγεί σκηνοθετικά ο Γιώργος Νανούρης, όπως και τους Ιάσονα Παπαματθαίου, Νικόλα Χανακούλα, Κωνσταντίνο Γιουρνά, Κωνσταντίνο Γεωργαλή, Χρήστο Πούλο-Ρένεση, Γιώργο Φασουλά. (Αλκυονίς, από 24/11)
"Γιατί τώρα"
Η ομάδα Ανδρομέδα επέλεξε την 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, ως ιδανική ημερομηνία πρεμιέρας για τη νέα της παράσταση. Αντλώντας από μαρτυρίες θυμάτων κακοποίησης που σώπασαν, η ομάδα που από το 2018 ασχολείται με το θέατρο ντοκουμέντο, παίρνει αφορμή από το ερώτημα που έχουμε ακούσει πολλές φορές σε σχέση με υποθέσεις κακοποίησης για να συνεχίσει αυτή τη συζήτηση, που εντάθηκε μετά την έκρηξη του #metoo στην Ελλάδα. Η Αναστασία Τσούτση σκηνοθετεί και μοιράζεται τη σκηνή με τους Φανή Γρύλλη, Ντίνα Κούκου, Παύλο Πιέρρο, σε μια παράσταση με στόχο την ενημέρωση, τον προβληματισμό και την εξάλειψη του victim blaming. (Θέατρο 104)
"Απόψε, στου Πανάγαθου!"
Πρόκειται για μια μουσική παράσταση που θα μας φτάσει στον έβδομο ουρανό. Και δεν το λέμε μεταφορικά, καθώς το έργο της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου διαδραματίζεται στα σύννεφα, όπου ο τραγουδιστής του ελαφρού Νίκος Γούναρης (Θάνος Πολύδωρας), η ρεμπέτισσα Μαρίκα Νίνου (Αμαλία Αυγουστάκη) και η πιανίστρια του Τιτσάνη Ευαγγελία Μαργαρώνη (Υβόνη Σιέμου, που παίζει και πιάνο επί σκηνής) στήνουν ένα… θεϊκό γλέντι. Οικοδεσπότης είναι ο Πανάγαθος (Δημήτρης Κοντοδήμος) που δημιουργεί εντάσεις και μουσικές κόντρες για να διασκεδάσει την ανία που τού προκαλεί η παραδείσια απραξία. (Αγγέλων Βήμα, από 26/11)
"Ευτυχία Πρίντζου - Η επιστροφή"
Μια σπουδαία αν και όχι ευρέως γνωστή αγωνίστρια "ζωντανεύει" ξανά για λίγο στο πρόσωπο της Τζίνης Παπαδοπούλου, που ερμηνεύει το μονόλογο του Βασίλη Κονταξή. Φιλόλογος με σημαντικό παιδαγωγικό έργο, η Πρίντζου συμμετείχε ηρωικά στο ΕΑΜ, αλλά δολοφονήθηκε στον Εμφύλιο. Το έργο εμπνέεται από αυτούς που δεν πρέπει να ξεχνάμε τι προσέφεραν, σύμφωνα με τον συγγραφέα. Τι έχει να μας πει στο σήμερα; (Αργώ, από 27/11)
"Χορεύοντας με τη θύελλα"
Αυτός είναι ο τίτλος του κωμικού έργου που έγραψε ο Πίτερ Κουίλτερ, με πρωταγωνιστές δύο εκ διαμέτρου αντίθετους ανθρώπους. Από τη μία, έχουμε τον μοναχικό Πάτρικ (Τάκης Παπαματθαίου), ο οποίος προφυλάσσεται από μια σφοδρή κακοκαιρία στον αυστηρά προσωπικό του χώρο. Από την άλλη, την εκκεντρική Τζούντιθ (Γιούλη Ηλιοπούλου), που του χτυπά ξαφνικά την πόρτα ζητώντας κυρίως παρέα. Η πόρτα ανοίγει και δύο κόσμοι ενώνονται. Σκηνοθετεί ο Τάκης Παπαματθαίου. (Πειραιώς 131, από 27/11)
"Ι + U"
Το βραβευμένο αλληγορικό κείμενο της Λόρεν Γκάντερσον, που παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Ασπιώτης με τους νέους ηθοποιούς Kinnwhite-Chris Elechi και Αγγελική Ξενία, είναι μια συγκινητική ιστορία-ύμνος στην ανθρώπινη σύνδεση, όπου δύο έφηβοι ανακαλύπτουν την ομορφιά της ανθρώπινης επαφής κατά τη διάρκεια μίας σχολικής εργασίας για το μάθημα της λογοτεχνίας με θέμα τη χρήση των αντωνυμιών "Εγώ" και "Εσύ" στο ποίημα "Το Τραγούδι του Εαυτού μου" του μεγάλου ποιητή Γουόλτ Γουίτμαν. (Άνεσις, από 27/11)
"Νέα ηθική τάξη πραγμάτων"
Είναι 2019. Σε μια έρευνα, 150 τελείως διαφορετικοί άνθρωποι απαντούν σε προσωπικές ερωτήσεις. Οι απαντήσεις τους, απόλυτα καθωσπρέπει, επιβεβαιώνουν την κοινωνική υποκρισία όλων μας. Η Ραφίκα Σαουίς σκηνοθετεί το έργο του Ιβάν Βιριπάγιεφ, του καλλιτέχνη που διώχθηκε για τη συγγραφική του δράση στη γενέτειρά του Ρωσία. Ερμηνεύουν: Γιούλη Γεωργοπούλου, Γιώργης Παρταλίδης και η σκηνοθέτρια. (Μικρό Γκλόρια, από 28/11)
"Αιαίη"
Αποσπάσματα από τον "Αίαντα" του Σοφοκλή (κυρίως ελεύθερα μεταφρασμένων) συνιστούν τον πυρήνα του έργου, στον οποίο ενσωματώνονται κείμενα των συντελεστών του (Έρη Μαριόγλου, Σάντυ Μακροπούλου -οι ερμηνεύτριες-, Ιωάννης Τσιπτσής -ο σκηνοθέτης-, Κατερίνα Δημητροπούλου) και στίχοι ποιημάτων (του Émile Verhaeren, του Στέφαν Τσβάιχ και του Νίκου Καρούζου). Οι φωνές όλων συμπλέκονται και αναζητούν μια δίοδο προσωπικής έκφρασης και εξερεύνησης μέσα από τις φωνές των δραματικών προσώπων του έργου του αρχαίου τραγωδού. (από 29/11, Αργώ)
"Ελάτε να πιούμε έναν καφέ…"
Ο Νίκος Καρδώνης μας προσκαλεί στην καυστική σάτιρα του Πιέρο Κιάρα. Βασισμένο στην ευρέως γνωστή νουβέλα του συγγραφέα "La spartizione" και στην επιτυχημένη κινηματογραφική ταινία του Αλμπέρτο Λατουάντα "Ελάτε να πάρετε τον καφέ σ’ εμάς" (1971), το έργο καταπιάνεται με τον μικροαστικό καθωσπρεπισμό της επαρχίας και τη σχέση ενός Αρχιληξίαρχου με τρεις ανύπαντρες αδελφές, με φόντο την εποχή του Μεσοπολέμου στη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι. Η παράσταση ακολουθεί την απρόβλεπτη ιστορία με οδηγό το χιούμορ, τη σουρεαλιστική διάθεση και τη ζωντανή μουσική. Παίζουν: Μαίρη Σαουσοπούλου, Άννα Κουτσαφτίκη, Ντόρα Ζαχαροπούλου, Δημήτρης Καλαντζής, Χάρης Φλέουρας, Νάσος Φρίγγης, Ανούς Μπογοσιάν (Μικρός Κεραμεικός, από 29/11)
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ελάτε να πιούμε έναν καφέ…
Καυστική σάτιρα για την ανθρώπινη φύση και τον μικροαστικό καθωσπρεπισμό της επαρχίας, βασισμένη στη νουβέλα του συγγραφέα «La spartizione», που δημοσιεύτηκε το 1964 και γρήγορα έγινε ευρέως γνωστή, και στην επιτυχημένη κινηματογραφική ταινία του Αλμπέρτο Λατουάντα «Ελάτε να πάρετε τον καφέ σ’ εμάς» (1971) με πρωταγωνιστή τον Ούγκο Τονιάτσι. Το έργο ασχολείται με την σχέση ενός Αρχιληξίαρχου με τρεις ανύπαντρες αδελφές, με φόντο την εποχή του Μεσοπολέμου στη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι. Με αφορμή μια απλή πρόσκληση για έναν καφέ στο «Άβατο» των τριών αυτών αδερφών, απρόβλεπτες εξελίξεις και συνεχείς ανατροπές οδηγούν τους ήρωες σε οριακές καταστάσεις, με οδηγό το χιούμορ, τη σουρεαλιστική διάθεση και τη ζωντανή μουσική.
Χορεύοντας με τη θύελλα
Η παράσταση βασίζεται στο νέο έργο του πολυβραβευμένου θεατρικού συγγραφέα Πίτερ Κουίλτερ. Πρόκειται για μια κωμωδία με πρωταγωνιστές δύο αντίθετα πλάσματα που προσπαθούν να συνδεθούν σε έναν μοναχικό κόσμο όσο επικρατεί μία σφοδρή θύελλα. Κατά τη διάρκειά της είναι που εκείνη έρχεται από το διπλανό χωριό και χτυπά την πόρτα του σπιτιού εκείνου, ψάχνοντας λίγο ψωμί, ίσως λίγα αυγά και μαζί λίγη παρέα. Η θύελλα όμως φουντώνει και έτσι αναγκαστικά αποκλείονται μαζί. Μια συγκινητική και συχνά ξεκαρδιστική ιστορία συντροφικότητας, κρασιού, άφθονου γέλιου αλλά και δακρύων, χορού και… πίτσας.
Μίξερ
Στο ολοκαίνουργιο εκρηκτικό έργο της διακεκριμένης με το Κρατικό Βραβείο συγγραφέως για το 2022, με όχημα τον δεκαπεντασύλλαβο στίχο και την ανατρεπτική μουσική εξελίσσεται η ιστορία ενός νέου φέρελπι καλλιτέχνη, που θέλει διακαώς να ανεβάσει τον Άμλετ. Όμως, λόγω εξαιρετικά χαμηλού μπάτζετ, τελικά αλλάζει το όραμά του και αντί για τον Άμλετ παίζει τον Βαγγέλη, που αντί για τη Δανία, ζει κάπου στην Κυψέλη. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να καταφέρει να ανεβάσει την παράστασή του. Μαζί με μια ακόμη ηθοποιό πρόκειται να παίξουν όλους τους ρόλους του έργου. Ο Βαγγέλης από άσημος πορτιέρης, καταλήγει μέσα από μια σειρά παράδοξων γεγονότων να γίνει αρχηγός του διαλυμένου και ανοργάνωτου κράτους.
Αιαίη
Η «Αιαίη» δημιουργήθηκε με αφορμή τον «Αίαντα» του Σοφοκλή και είναι η «γυναικεία» φωνή του ή καλύτερα η φωνή ενός «Άλλου» εαυτού του. Αποσπάσματα του πρωτότυπου σοφόκλειου κειμένου (κυρίως ελεύθερα μεταφρασμένων) συνιστούν έναν πυρήνα στον οποίο ενσωματώνονται κείμενα των συντελεστών της παράστασης και στίχοι ποιημάτων (του Émile Verhaeren, του Stefan Zweig και του Νίκου Καρούζου). Οι φωνές των συντελεστών αναζητούν μια δίοδο προσωπικής έκφρασης μέσα από τις φωνές των δραματικών προσώπων του έργου του Σοφοκλή και τα εξερευνούν εκ νέου. Τα πρωτότυπα αυτά κείμενα, με βασικό συστατικό τους την αυθόρμητη γραφή, αφηγούνται ιστορίες και σκέψεις που θα μπορούσαν να είναι οποιουδήποτε ανθρώπου. Λειτουργούν σαν θραύσματα ενός καθρέφτη που ενώνονται μέσω του μύθου για να φτιάξουν την παραμορφωμένη εικόνα ενός πολυσύνθετου δραματικού προσώπου. Οι δυο γυναίκες ηθοποιοί γίνονται η «Αιαίη» που μπορεί να είναι ένα όνομα, μια γυναίκα, ένας άνθρωπος, ένας ρόλος, ένα τραγούδι, μια κραυγή.
Έγκλημα και τιμωρία
Πρόκειται για τη διασκευή του ογκώδους μυθιστορήματος του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι “Έγκλημα και Τιμωρία” που φέρει την καθοριστική σφραγίδα του Θανάση Τριαρίδη. Η παράσταση παρουσιάζει την ιστορία του Ρασκόλνικοφ, ενός φοιτητή που πιστεύει πως η διανοητική και ψυχική ανωτερότητα νομιμοποιεί το άτομο να διαπράττει εγκλήματα για το καλό της ανθρωπότητας. Έτσι, προβαίνει στον φόνο μιας γριάς τοκογλύφου, σε μια πράξη «αλτρουισμού», που θα απαλλάξει την κοινωνία από ένα άπληστο και κακόβουλο άτομο. Παρά την πεποίθησή του ότι τέτοια κίνητρα βρίσκονται υπεράνω του νόμου, ο ήρωας χάνεται σε έναν λαβύρινθο τύψεων, εσωτερικών συγκρούσεων και ψυχικών οδυνών, που συνιστούν την πραγματική τιμωρία του. Η μεταμέλεια έρχεται έπειτα από μια δαιδαλώδη διαδρομή και η λύτρωση μέσα από τη μορφή μιας νεαρής πόρνης, της Σόνια. Πλάι σε εκείνον, τη δική τους πορεία διαγράφουν και τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου: ο αστυνομικός ανακριτής Πορφύριος Πετρόβιτς, η μητέρα και η αδερφή του Ρασκόλνικοφ, ο Σβιντριγκάιλοφ, ο Ραζουμίχιν, ενώ σε ρόλο-έκπληξη θα εμφανιστεί και ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι.
Συρανό
Πρόκειται για μία ιστορία που διαδραματίζεται στο Παρίσι του 17ου αιώνα, με πρωταγωνιστή έναν δεινό πολεμιστή, τον Συρανό. Ο Συρανό λόγω ενός εξωτερικού του χαρακτηριστικού (της μεγάλης μύτης του) δεν τα πήγαινε πολύ καλά στον τομέα του έρωτα. Συγκεκριμένα, ήταν η Ρωξάνη εκείνη από την οποία δεν είχε ανταπόκριση, καθώς, μάλιστα, αυτή αγαπούσε έναν άλλο άντρα, τον Κριστιάν. Ο τελευταίος, όμως, επειδή δεν διέθετε ευγλωττία και πνευματικό βάθος, ζήτησε από τον Συρανό να «γίνει η φωνή του» μέσα από ερωτικές επιστολές που θα είχαν την υπογραφή του ίδιου αλλά θα ήταν γραμμένες στην πραγματικότητα εκείνον. Τελικά, είναι το πνεύμα ή εξωτερική εμφάνιση που κερδίζει στον έρωτα;
Τρεις ψηλές γυναίκες
Δομημένο γύρω από τα θεμελιακά ερωτήματα του εαυτού και της θνητότητας, το σαρκαστικό έργο του Άλμπι («Ποιος φοβάται τη Βιρτίζινα Γουλφ;», «Η γίδα ή ποια είναι η Σίλβια), εμπνέεται από τον χαρακτήρα της δικής του μητέρας. Αντιμέτωπη πια με το τέλος του βίου της, περιβάλλεται από δύο νοσηλεύτριες, οι οποίες παίρνουν τη μορφή του νεότερου εαυτού της. Με τη γνωστή του ολιστική διαχείριση του χώρου και του χρόνου, ο διεθνούς φήμης Αμερικανός σκηνοθέτης Ρόμπερτ Γουίλσον, που καθοδηγεί τρεις εξέχουσες Ελληνίδες ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, εξιστορεί μαεστρικά το αποτύπωμα το χρόνου, αναδεικνύοντας τις πολλαπλές αντανακλάσεις που γεννά ο καθρέφτης της ζωής.
Ο εραστής
Σε ένα από τα πιο αινιγματικά έργα του, ο νομπελίστας συγγραφέας στρέφει το μικροσκόπιο στις ανθρώπινες σχέσεις, επιχειρώντας να αναδείξει πώς η μεγαλύτερη μοναξιά μπορεί και τρυπώνει καμιά φορά μέσα στα ζευγάρια. Οι δύο ερμηνευτές εξερευνούν τη διαβρωτική πορεία του χρόνου στη σχέση ενός ζευγαριού όπου εμπλέκεται ένα τρίτο πρόσωπο -ή μήπως όχι. Κι όμως ο Ρίτσαρντ και η Σάρα υπήρξαν κάποτε πολύ ερωτευμένοι. Κι όπως όλα τα ζευγάρια που κάποτε ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά, τώρα ζουν «σχεδόν» ευτυχισμένοι. Η λεπτομερής σκιαγράφηση της σχέσης των ηρώων, η αποκάλυψη της φθοράς και η αγωνιώδης προσπάθεια να παραμείνουν «ζωντανοί» μαζί, κατατάσσουν το έργο ανάμεσα στα αριστουργήματα του παγκόσμιου δραματολογίου.
Απόψε, στου Πανάγαθου!
Περνώντας ένα βράδυ «Στου Πανάγαθου», θα δούμε να συναντιούνται επί… συννέφων ο ελαφρός Νίκος Γούναρης, η ρεμπέτισσα Μαρίκα Νίνου και η πιανίστα και στενή συνεργάτις του Τσιτσάνη, κυρία Ευαγγελία Μαργαρώνη. Οικοδεσπότης δικός τους και δικός μας ο ίδιος ο Πανάγαθος που στήνει εντάσεις και μουσικές κόντρες για να διασκεδάσει την ανία που του προκαλεί η παραδείσια απραξία. Από αυτές, θα υπάρξουν κερδισμένοι και ποιοι; Θα γίνει τελικά ο σχεδιαζόμενος τρικούβερτος καβγάς μεταξύ «ελαφρών» και «λαϊκών» «Απόψε, στου Πανάγαθου»; Και τι, άραγε, να περιμένουν οι πιστοί ότι θα τους «βρει», τώρα που, όπως όλα δείχνουν, ο Πανάγαθος ετοιμάζεται να αλλάξει… καριέρα;
Ευτυχία Πρίντζου, η επιστροφή
Εμφύλιος 1948. Μια γυναίκα εκτελείται μαζί με άλλους συμπατριώτες στα Γιάννενα έπειτα από μια δίκη-παρωδία: η φιλόλογος και βασικό στέλεχος του Ε.Α.Μ. Ευτυχία Πρίντζου, με σπουδαίο κοινωνικό, παιδαγωγικό αλλά και αγωνιστικό έργο. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη της τη ζωή, ακόμη και προτού ενταχθεί στο Ε.Α.Μ., στην ανιδιοτελή προσφορά βοήθειας και στον αγώνα. Ενώ γλύτωσε το απόσπασμα από τους Γερμανούς την τελευταία στιγμή στα χρόνια του πολέμου, τελικά προδόθηκε και εκτελέστηκε από τους Έλληνες λίγα χρόνια αργότερα. Η αγωνίστρια «επιστρέφει» στο σήμερα για να μας αφηγηθεί όλη της τη ζωή μέχρι και την εκτέλεσή της.
I + U
Η 16χρονη Κάρολαιν, για σοβαρούς λόγους υγείας, είναι αναγκασμένη να ζει μέσα στο δωμάτιο του σπιτιού της και να επικοινωνεί με τον "έξω" κόσμο αποκλειστικά μέσω ίντερνετ. Ένα απόγευμα “εισβάλλει” στον μικρόκοσμό της ένα άγνωστο αγόρι, ο Άντονι. Μετά το πρώτο σοκ, το αγόρι της εξηγεί ότι την επισκέφθηκε γιατί πρέπει ως το επόμενο πρωί να φέρουν μαζί εις πέρας μια εργασία για το μάθημα της λογοτεχνίας με θέμα τη χρήση των αντωνυμιών «Εγώ» και «Εσύ» στο ποίημα «Το Τραγούδι του Εαυτού μου» του μεγάλου ποιητή Γουόλτ Γουίτμαν. Η Κάρολαιν στην αρχή είναι αμυντική απέναντι στον απρόσμενο "εισβολέα" και αρνείται να κάνει μια εργασία λογοτεχνίας αφού "δεν πάει καν σχολείο". Τελικά όμως, δίνει μια ευκαιρία στο ποίημα και τον Άντονι, και έτσι αρχίζει μία μοναδική περιπλάνηση μέσα στους τέσσερις τοίχους, γεμάτη συναισθήματα και όνειρα. Δύο παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν ο καθένας από εμάς, σε ένα καλά δομημένο, αλληγορικό κείμενο, με ένα φινάλε που υμνεί την απόλυτη Ένωση.
Παράφορα: Ακροβατώντας στο «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη
Η bijoux de kant, μετά το «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα» (2016) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ι. Κονδυλάκη «Η πρώτη αγάπη» και «Τα δάση στα γόνατα» (2019) βασισμένο στο μυθιστόρημα του Π. Μάτεσι «Ο Παλαιός των ημερών», συναντιέται για τρίτη φορά με τον Άκη Δήμου ολοκληρώνοντας την «τριλογία του έρωτα». Γραμμένο και τοποθετημένο στην ανάστατη Ελλάδα του Μεσοπολέμου από έναν εμβληματικό πεζογράφο της γενιάς του ’30, το νεωτερικό για την εποχή του και μοντέρνο μέχρι σήμερα «Λεμονοδάσος» του Κοσμά Πολίτη, δεν είναι παρά ο φευγαλέος χώρος μιας ουτοπίας όπου το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με τις πολλαπλές ματαιώσεις του. Η Βίργκω, ο Παύλος και η Λήδα μοιράζουν τις μέρες και τις νύχτες τους στην Αθήνα και στον Πόρο, κρυμμένοι πίσω από λόφους και κύματα, φύλλα και κλαδιά, υπαρξιακές αγωνίες, τυραννικούς ψιθύρους και υπόρρητες υποσχέσεις, προορισμένες εσαεί να μείνουν ανεκπλήρωτες. Μια αισθηματική – και λίγο πένθιμη - ιστορία που αναπτύσσεται σε χρόνο και τόπο ενός συγκεκριμένου παρελθόντος διαφεύγοντας, ωστόσο, συνεχώς και γνέφοντας παρήγορα προς το χαοτικό μας παρόν.
Νέα ηθική τάξη πραγμάτων
Το 2019 διεξήχθη από τη Διεθνή Ερευνητική Οργάνωση “Global Construction” για λογαριασμό του Κέντρου Διεθνών Βιολογικών Ερευνών μια έρευνα με το τίτλο “Η νέα ηθική τάξη πραγμάτων”. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 άτομα διαφορετικής ηλικίας, φύλου, εθνικότητας και ιθαγένειας. Επιστήμονες, γιατροί, ψυχολόγοι, ιολόγοι, πολιτικοί και καλλιτέχνες κλήθηκαν να απαντήσουν σε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή. Οι απαντήσεις που δίνουν είναι όλες σωστές. Πολιτικά ορθές. Καθώς πρέπει. Και ασφαλώς δεν συμβαδίζουν σε τίποτα με την πραγματικότητα που κρύβεται επιμελώς πίσω από το κοινωνικό τους προσωπείο. Ένα έργο για τη μοναξιά, τη βαρβαρότητα, την κοινωνική υποκρισία και την έλλειψη τρυφερότητας που χαρακτηρίζει τις αληθινές, τις ιδιωτικές ζωές των ανθρώπων, πίσω από τη δημόσια εικόνα τους. Ένα έργο για την «παράλληλη πραγματικότητα» πίσω από τα ποσταρίσματά μας. Ένα έργο για τη μόνη πραγματικότητα.
Γιατί τώρα
Τρεις γυναίκες εργάζονται σε έναν φορέα που υποστηρίζει θύματα κακοποίησης. Έπειτα από μια καταγγελία, αναλαμβάνουν μια υπόθεση σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων. Ένας νέος συνεργάτης εμφανίζεται. Οι μαρτυρίες πληθαίνουν. Η υπόθεση παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Οι άνθρωποι σπάνε τη σιωπή τους. Προσωπικές αντιστάσεις, ντροπή, φόβος για την κοινωνική κατακραυγή. Όμως, όσο αυτές οι γυναίκες προσπαθούν να δώσουν φωνή και να στηρίξουν αυτούς που το έχουν ανάγκη, ζουν έναν εφιάλτη που κανείς δεν ξέρει. Μέχρι τώρα. Μια παράσταση που τονίζει την αναγκαιότητα και σημαντικότητα της ύπαρξης ασφαλούς κοινωνικού πλαισίου και εξειδικευμένων δομών/φορέων για την υποστήριξη των θυμάτων κακοποίησης, ώστε οι άνθρωποι να επικοινωνούν ή/και να καταγγέλλουν τα βιώματά τους, χωρίς φόβο.
