Τρεις άντρες από τη Γαλλία φτάνουν στη Τζαμάικα με την αποστολή να δώσουν εκεί μια συνέχεια της Γαλλικής Επανάστασης, σύντομα όμως παραιτούνται. Ο νεαρός σκηνοθέτης διερευνά την έννοια της επανάστασης μέσα από τις μεταλλάξεις της ελληνικής κοινωνίας.
Αγγίζοντας το θέατρο με ήρεμο πάθος και ουσιαστική ερευνητική ματιά, πέρα από εντυπωσιασμούς, ο χαμηλών τόνων 33χρονος Ανέστης Αζάς είναι μία από τις περιπτώσεις νέων σκηνοθετών που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Με σπουδές στο Βερολίνο, έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη στη βερολινέζικη Volskbuhne, ενώ στο ελληνικό κοινό συστήθηκε με έναν ευρηματικά σκηνοθετημένο «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» του Δημήτριου Κορομηλά (Θέατρο Επί Κολωνώ το 2006 και Φεστιβάλ Αθηνών το 2007), στη συνέχεια με το «Sugar Babes», μια μουσικοθεατρική παράσταση από τις Σέρρες και το εκεί ΔΗΠΕΘΕ (2009), όπως και με το «Sabine X» του Μανώλη Τσίπου (Εθνικό Θέατρο, 2009). Πρόσφατα είδα στο «Bios» και τη σκηνοθετική του πρόταση στο έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» (πρώτη παρουσίαση στο Θέατρο Χώρα, 2010). Πρόκειται για μια λιτών γραμμών παράσταση, γεμάτη έξυπνους συμβολισμούς, με τολμηρή σκηνοθεσία, εκφραστική καθαρότητα κι εξαιρετικές ερμηνείες από τους Στάθη Κόκκορη και Άρη Τσαμπαλίκα. Την επόμενη σκηνοθετική δουλειά του, την άπαιχτη στην Ελλάδα «Αποστολή (Ανάμνηση από μιαν επανάσταση)» του Χάινερ Μύλλερ, με τη θεατρική του ομάδα Προτζέκτορ, θα δούμε από σήμερα Πέμπτη 3/3 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Πρόκειται για ένα ποιητικό κείμενο γύρω από την πίστη, τη φιλία, τον έρωτα, την προδοσία, την ιδεολογία και την εξουσία, στο οποίο ο σκηνοθέτης επιχειρεί να διερευνήσει την έννοια της επανάστασης μέσα από τις μεταλλάξεις της ελληνικής κοινωνίας.
