Yaboo

Με κοφτερή μητροπολιτική αισθητική, το Yaboo στον Πειραιά έκανε σχεδόν αθόρυβα το ποδαρικό του στην πιάτσα του λιμανιού πριν από μερικούς μήνες, προσθέτοντας μια άκρως ενδιαφέρουσα ψηφίδα στο μωσαϊκό της γειτονιάς του αναπλασμένου Παπαστράτου, δυο δρόμους απόσταση από την αναβιωμένη οδό Δραγατσανίου. Σχεδιασμένο σαν εστιατόριο για όλες τις ώρες της ημέρας, με προίκα την υψηλών προδιαγραφών κουζίνα που εγγυάται η υπογραφή της Γεωργιάννας Χιλιαδάκη στο σχεδιασμό του μενού, και διάθεση να λειτουργεί επίσης ως φιλόξενο λιμάνι των ευ πίνειν αναγκών της περιοχής με την άκρως ενδιαφέρουσα cocktail list του, είναι μια σοφιστικέ πρόταση που φέρνει έναν άλλον αέρα στην περιοχή.

Έντονη αρχιτεκτονική άποψη και κοφτερή αισθητική κάνουν το χώρο να μοιάζει σα να ξεπήδησε από περιοδικό design, με μιλανέζικη κοψιά και κινηματογραφικό φωτισμό να υπογραμμίζουν ένα γενικότερο κοσμοπολίτικο vibe που σε προκαλεί να το περπατήσεις για να το ανακαλύψεις. Έχει φωτιστικά που θες να πάρεις σπίτι (δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα αν είναι Serge Mouille, αλλά θα μπορούσαν κάλλιστα), έχει γωνιές που μοιάζουν με γκαλερί τέχνης, έχει και πατάρι με αίσθηση members’ club στο οποίο θα ήθελες να ανήκεις. Έχει μια σιδερένια μπρονζέ κουρτίνα ριγμένη στη μεγάλη τζαμαρία της φάτσας, να προστατεύει από τα φώτα του δρόμου και του λιμανιού, αφήνοντας όμως τα ίχνη της κίνησης να "γράφουν" σα ζωντανά φωτιστικά πάνω της, έχει και σχεδιαστικές λεπτομέρειες όπως το μπρούτζινο μπαρ με τα βελούδινα στουλς που παραπέμπουν στη ναυτιλιακή ιδιότητα του ιδιοκτήτη Κώστα Λαγού (τα γραφεία της Go Shipping του στεγάζονται στους ορόφους πάνω από το εστιατόριο), έχει και τη χιώτικη καταγωγή του ευπατρίδη μπον βιβέρ, να αντανακλάται στα ξυλόγλυπτα της μετώπης του παταριού και στα σχέδια των σουπλά (αμφότερα εμπνευσμένα από τα ξυστά στο Πυργί της Χίου), αλλά και στο ίδιο το όνομα του μαγαζιού, που παραπέμπει στο προσωνύμιο του αγαπημένου σημείο συνάντησης στο φτωχικό χωριό του, την Πισπιλούντα.

Έχει όμως και μια μαγνητικής φινέτσας ανοιχτή κουζίνα, με την ομάδα της αυτό το ήσυχο βράδυ Δευτέρας που επισκεπτόμαστε το μαγαζί να δουλεύει τόσο μεθοδικά, ήρεμα κι αλφαδιασμένα, που δυσκολεύεσαι να τη φανταστείς να χάνει την ηρεμία της ακόμη και στις πιο απαιτητικές στιγμές του εστιατορίου. Επικεφαλής της είναι ο ταλαντούχος Άγγελος Κοτσίρης, που έπιασε ντόκο στον Πειραιά μετά από μια δεκαετία σχεδόν σε εστιατόρια του Λονδίνου (κι ένα γρήγορο πέρασμα από τις ΗΠΑ πλάι στον Αθηναγόρα Κωστάκο), και ο οποίος αποδίδει την κουζίνα της σεφ Χιλιαδάκη με ακρίβεια και μέτρο, αλλά και αναζωογονητική γαλαντομία σε γεύσεις, εντάσεις, νοστιμιές, είτε πρόκειται για διεθνή φαβορί, είτε για ευφάνταστες παραλλαγές σε ελληνικά κλασικά.

Με άλλα λόγια, η κουζίνα εδώ δε μασάει τα λόγια της. Όταν κάτι πρέπει να είναι καυτερό, είναι όντως: όπως για παράδειγμα το χούμους με κόκκινη πιπεριά και τραγανό ρεβίθι, που έχει ανάλαφρη και φινετσάτη υφή, αλλά σπινταριστή κάψα που την αισθάνεσαι σε μύτη και στόμα. 'Ή το λαβράκι σασίμι, όπου η σφριγηλή σάρκα του ολόφρεσκου ψαριού αγκαλιάζεται από jalapeno dressing κοφτερό και μυρωδάτο, και μια λιπαρή μαγιονέζα kosho να σκεπάζει τη γλώσσα σα πέπλο. Αντίστοιχα, όταν κάτι πρέπει να είναι λιχούδικο, είναι ακριβώς αυτό: όπως το πεϊνιρλί "παστίτσιο", με πολύ νόστιμο κιμά από Black Angus, αέρινη μπεσαμέλ γραβιέρας και αφράτο ζυμαράκι στο ρόλο του ζυμαρικού, ή το πληθωρικό double smash burger, ένα από τα πολύ καλά της πόλης, με συνεφφένιο ψωμάκι, εξαιρετικό Black Angus κιμά (που θα αναδεικνυόταν καλύτερα με λίγη εγκράτεια στην πλούσια μαγιονέζα), αλλά και κυβάκια από καπνιστό μπέικον να δίνουν κολασμένη νοστιμιά στη μπουκιά.

Η γαλαντομία στις γεύσεις πρωταγωνιστεί και στις χυλοπίτες με αυγοτάραχο, μια fusion μακαρονάδα που καίει καρδιές με τη μερακλήδικη νοστιμιά της: έχει για βάση της τη σάλτσα caccio e pepe, ο πρωταγωνιστής της όμως είναι η απλόχερη σε ποσότητα, βουτυρένια θαλασσινή ντελικατέτσα, που ταιριάζει πολύ με το μελωμένο ζυμαρικό (το al dente βράσιμο θα "κλώτσαγε" ως υφή), ενώ της πάει πολύ το ολόκληρο πιπέρι, όπως γεμίζει το στόμα αρώματα στο δάγκωμα. Αντίθετα, λειψά σε αρώματα βρήκαμε τα πολύ σωστά στην τεχνική τους dumplings σπανακόπιτας, ενώ άτονη μας ήρθε και η πειραγμένη εκδοχή του μουσακά, με ανοικονόμητα σε ποσότητα τα τραγανά sticks πατάτας και τη βαριά κρέμα γραβιέρας να σκεπάζει τα αρώματα της μελιτζάνας.

Λίγο πιο νοικοκυρεμένο θα θέλαμε το "κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες", μια ελεύθερη απόδοση του κυριακάτικου κλασικού, όπου οι baby πατάτες κονφί βγαίνουν κομμάτι ξενέρωτες έτσι όπως έρχονται γλυκερές και άδετες με το υπόλοιπο πιάτο (ένα πολύ τρυφερό και ζουμερό φιλέτο μπούτι περασμένο ωραία απ’ τη σχάρα κι αρτυμένο με σάλτσα λεμονορίγανης λίγο σφιχτοχέρικη σε ποσότητα), το κλέφτικο αρνάκι, όμως, μαγειρεμένο για 12 ώρες και καραμελωμένο στην εντέλεια, είναι μια λιχουδιά που μοσχοβολάει χωριό, με πολύ νόστιμη βαρελίσια φέτα να δίνει σπιρτάδα στη μπουκιά.

Στα επιδόρπια, που υπογράφει ο Μανώλης Στήθος, δώστε ιδιαίτερη βάση στο ταίριασμα υφών χιώτικου μανταρινιού (μαρμελάδα, γλυκό του κουταλιού και τζελ) με παγωτό ξύγαλο και μαρέγκες αρωματισμένα με μαστίχα, ενώ ωραίες εναλλαγές δροσιάς και γλύκας προσφέρει και το γαλακτομπούρεκο… α λα μιλφέιγ, με τραγανά φύλλα, γλυκό λεμονάκι και παγωτό βανίλια. Θα τελειώσετε με πολύ καλό τρουφάκι μανταρίνι κερασμένο, και λικέρ μανταρίνι – μαστίχα με λεμόνι, φεύγοντας με τη γλυκιά δροσιά της Χίου στο στόμα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 31/03

ΥΑΒΟΟ Ακτή Κονδύλη 4, Πειραιάς, 21 0422 4476. Ωράριο λειτουργίας: Δευτ – Σαβ. 1μμ – 1πμ Τιμή: €50-90 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Παρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.