© Λεωνίδας Τούμπανος
Πρέπει να είναι από τα πρώτα μαγαζιά που καθιέρωσαν το συνδυασμό ιχθυοπωλείου με επιτόπου κατανάλωση ψαριών στην Αθήνα. Ο Γιάννης Μαμφρέδας, που άνοιξε το "Fish Market", είχε από το 2005 ψαράδικο στην περιοχή. Τώρα βεβαίως πρόκειται για άλλου παπά ευαγγέλιο, αφού η σκηνογραφημένη ατμόσφαιρά του είναι αρκούντως ασυνήθιστη. Επίκεντρο του μαγαζιού, φυσικά, είναι η μεγάλη ψαριέρα του γεμάτη θαλασσινά καλούδια, η οποία είναι επενδυμένη με άσπιλο, λευκό τετράγωνο πλακάκι, όπως και όλο το μαγαζί άλλωστε· βγάζει μια αίσθηση μοντέρνου ψαράδικου που δανείζεται κλασικές εικόνες από διαμορφώσεις λουτρών.
Δίπλα λοιπόν στην αγνή φυσικότητα που εκφράζουν τα προαναφερθέντα στο χώρο, προστίθενται αψίδες εμφανώς τεχνητής πυκνής πρασινάδας μ’ έναν τρόπο που αδιόρατα θυμίζει pop art του David Hockney. Το μαγαζί είναι μεν ημιυπόγειο, αλλά με τις μεγάλες του τζαμαρίες σαν βιτρίνες, το φως της μέρας το λούζει. Σχετικά νέος ο κόσμος που βλέπω στα τραπέζια του, τα οποία είναι όλα ψηλά, από ανοιχτόχρωμο ξύλο, καθισμένος σε παρόμοιες καρέκλες-στουλ που σε στηρίζουν με άνεση. Η γαλανόλευκη ριγέ τέντα τού δίνει αέρα ευρωπαϊκής ή αμερικάνικης μεγαλούπολης και προστατεύει τα ελαφριά τραπέζια που παρατάσσονται στο πεζοδρόμιο. Ξεκινούν να σερβίρουν από το μεσημέρι και μου φαίνεται ιδανικό για ελαφρύ lunch ή after office τσιμπολόγημα. Ωστόσο, παρότι στο site τους γράφουν ως ωράριο από 1 έως 11 μ.μ., πρακτικά η κουζίνα δεν δέχεται παραγγελίες μετά τις 9.30 μ.μ., οπότε πρέπει να προγραμματίσεις την έξοδό σου ανάλογα.
Εστιάζοντας λοιπόν κατ’ αρχάς στην πλούσια ψαριέρα απ’ την οποία μπορείς να ψωνίσεις και για το σπίτι, βλέπουμε πράγματα που δεν κυκλοφορούν συχνά, όπως το κεφάλι από μυλοκόπι που διαλέξαμε μεταξύ άλλων, ενώ ανάμεσα σε άγρια ψάρια, στρείδια, φρέσκα χτένια και γαρίδες, στη θαλασσογραφία συμμετέχουν και λαβράκια και τσιπούρες ιχθυοτροφείου. Στην κουζίνα, ο επικεφαλής Βασίλης Μητσοτάκης συνδυάζει λίγες ασιατικές πινελιές στη σχάρα που κυριαρχεί στις παρασκευές. Πήραμε τρεις πιο εξωτικές σπεσιαλιτέ και, εκτός από μία, οι άλλες δεν μας είπαν τίποτε ιδιαίτερο. Παρότι δεν ήταν ακριβώς gyoza, το πολύ νόστιμο γιαπωνέζικο ραβιόλι γεμισμένο με γαρίδα ήταν πεντατράγανο, εξ ολοκλήρου deep fried και η κρέμα γουακαμόλε μαζί με την καυτερή σάλτσα το κολάκευαν πολύ. Αντιθέτως το ταρτάρ του τόνου είναι πολύ άχρωμο, αφού ούτε καν οι σάλτσες τζίντζερ, σόγια και μαύρο σκόρδο καταφέρνουν να το μπολιάσουν με γεύση, ενώ στο σεβίτσε με ωραίο μυλοκόπι η σάρκα του ψαριού αρνείται να έρθει εις γάμου κοινωνίαν με το γάλα καρύδας αρτυμένο με τσίλι, λάιμ και κορίανδρο.
Τα μεγάλα φρέσκα καλαμάρια είναι πολύ ελκυστικά στο μάτι και στην εποχή τους, αλλά αυτό που τους έλειψε για να λάμψουν ήταν το προσεκτικότερο ψήσιμο που δεν θα το σκλήραινε και θα τροφοδοτούσε με χυμούς μια μαστιχωτή εκ του φυσικού της γλύκα. Το κεφάλι από το μυλοκόπι έχει εκ κατασκευής αντοχή στο παραψήσιμο, προστατεύοντας τα μάγουλα και τα υπόλοιπα ψαχνά. Παρότι λοιπόν αυτός ο dirty ωραίος μεζές ήταν σαφώς απολαυστικός, δεν μπορώ να μην σημειώσω ότι η μια εξωτερική πλευρά του κεφαλιού ήρθε καμένη και ένα όχι τόσο προσεκτικό καθάρισμα θα μπορούσε να δώσει άσχημες πικράδες. Η γλώσσα ήταν ντελικάτη με σωστά ψημένη την απαλή, κρουστή της σάρκα, άρα απολαυστική. Από το συμπαθητικό σταμναγκάθι έλειπε η ανωτερότητα του μόλις φρεσκοζεματισμένου χόρτου.
H lemon pie που θα ήταν θεωρητικά ενδεδειγμένο επιδόρπιο για το φινάλε μετά τα θαλασσινά είχε μόλις τελειώσει οπότε πήραμε το μοελέ –δεν είναι σουφλέ κι ας το λένε– σοκολάτας, που αποδείχτηκε μέτριο. Έτσι, λοιπόν, το "Fish Market", παρά τα τρία ωραία πιάτα που χαρήκαμε, εμφανίζεται άνισο και πρέπει να προσέξει την κουζίνα ώστε να γίνει ομοιόμορφα καλή.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 6/11.
FISH MARKET Δορυλαίου 7, 2106926991, 2106918991. Ωράριο λειτουργίας: Καθημ. 1μ.μ.-9.30μ.μ., Κυριακή 12μ.-6μ.μ.. Τιμή: € 30-42 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους. Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
