Λεωνίδας Τούμπανος
Έτσι που ο καιρός θυμίζει ακόμη καλοκαίρι, είναι ωραία ευκαιρία να προλάβετε να πάτε στο "Ρίνι", "δίπλα στο Μουσείο" όπως γράφει ο υπότιτλος στη φωτεινή ταμπέλα του. Τοποθετημένο ανάμεσα στον ακάλυπτο των δύο διπλανών πολυκατοικιών, το μπιστρό της Μαρίνας Χρονά έχει τη γοητεία της γειτονιάς, με την ησυχία της να σε σκεπάζει σαν πασμίνα για να χαλαρώσεις πραγματικά και να ξεκουραστείς. Ευτυχώς αυτή η περιοχή που έζησε παλιότερα μεσοαστικές δόξες, τότε που οι Αθηναίοι πήγαιναν για βόλτα και έξοδο να φάνε το γλυκό τους στο καφέ του Αρχαιολογικού, ή να χειροκροτήσουν το πρόγραμμα του Γιώργου Οικονομίδη στο κοντινό "Green Park", έχει διατηρήσει την αρχιτεκτονική της προσωπικότητα ανάμεσα σε νεοκλασικά και προσεγμένες πολυκατοικίες του ’60 και του ’70. Η σεφ, που τη γνωρίσαμε ως πολύ μαχητική στο "Hell's kitchen" του Μποτρίνι και στο "Top Chef", έφτιαξε το δικό της μικρό και συμπαθέστατο μαγαζί σε μια off Broadway περιοχή για εστιατόρια, ακολουθώντας το ένστικτό της και την αγάπη της για την περιοχή.
Δεν χωράει παρά έξι τραπέζια αυτή η γλυκιά αυλή με τις πρασινάδες των γύρω κτιρίων και μέσα ακόμα λιγότερα. Καμαρούλα μια σταλιά η σάλα της, αλλά αεράτη, ψηλοτάβανη, με μια λειτουργική λιτότητα, ανοιχτή κουζίνα και κάποια πολύ όμορφα θερμά στοιχεία σαν τον χρυσό πάγκο του μπαρ και τη μονοκοντυλιά του φωτιστικού από πάνω του ή τον τοίχο με τα γυμνά τούβλα φορτωμένο καδράκια με έργα μια έξυπνης childish street art. Τα μόλις δεκαπέντε άτομα που χωράνε κάθονται σ’ αυτές τις αναπαυτικές πολυθρόνες με τα φαρδιά μαξιλάρια που συνηθίζονταν στα ζαχαροπλαστεία τη δεκαετία του ’70. Μιξ οι παρέες γύρω μου, από καλλιεργημένους ώριμους μέχρι πολύ νεότερους αντισυμβατικούς, σε μια αναλογία ζωντανή, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Κι όταν κάποια στιγμή το jam session με λαϊκά που ακούγαμε από διαμέρισμα κολλητά στο "Ρίνι" έφτασε σε κρεσέντο, χειροκροτήσαμε όλοι μαζί, ως ακούσιοι θεατές αυθόρμητης συναυλίας.
Το "Ρίνι" είναι ανοιχτό από το πρωί για καφέ και brunch, και αν θέλεις μπορείς να κάτσεις στα σταντ μπροστά στην πρόσοψη. Εμείς βέβαια πήγαμε βράδυ για να δοκιμάσουμε την κουζίνα του. Ελληνοπρεπής μπιστρονομία, σκέφτομαι καθώς χαζεύω τον μικρό κατάλογο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η ωραία, πλούσια, γήινη, φάβα σερβιρισμένη μερακλίδικα με κρεμμύδι, άνηθο, κάππαρη, γλιστρίδα και πολύ ταιριαστό ντελικάτο, αλαβάστρινο, καπνιστό σκουμπρί μαζί με δύο μεγάλες φέτες φρυγανισμένο ψωμί ή η σούπερ μελωμένη ρεβιθάδα, με την απολαυστική νοστιμιά της σερβιρισμένη ταιριαστά με συμπαθητικά σοτέ καλαμαράκια, που θα κέρδιζαν πόντους αν ήταν πιο ζουμερά.
Ανάμεσά τους υπάρχουν και μερικές πιο ασυνήθιστες, επιτυχημένες προτάσεις. Τη σαλάτα με τα al dente τσαουλιά την εξιτάρει το ξινοπικάντικο ντρέσινγκ αβοκάντο και το εκφραστικό καβουρντισμένο αμύγδαλο είναι ταμάμ με τη χλωροφύλλη της. Μαζί με το αρνί ταρτάρ είναι οι πιο δυνατές γεύσεις που δοκίμασα στο "Ρίνι"∙ η νοστιμάδα του είναι βαθιά, το ξερό φρούτο τού πάει και η πικάντικη απόχρωση του δίνει δυναμισμό. Στο ρεπερτόριο της κουζίνας, όμως, υπάρχουν και πιάτα που θέλουν δουλειά. Είναι εντυπωσιακή η μακαρονάδα με τα μεγάλα κοχύλια, αλλά όταν διαβάζεις ότι τη συνοδεύει ραγού κόκορα, περιμένεις γευστική ένταση και ιδιαιτερότητα, που δεν έρχονται στο ραντεβού∙ της λείπουν τα μπαχάρια και τα μυρωδικά που θα την έκαναν αξέχαστη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα λαζάνια φούρνου με μελιτζάνα που είναι βαριά, χωρίς να ξεχωρίζουν οι υφές και οι γεύσεις τους και χωρίς εκείνο το μέλωμα που έχουμε συνηθίσει στην ιταλιάνικη βερσιόν σημείο αναφοράς γι’ αυτήν τη σπεσιαλιτέ. Μόνο η ελληνική στρατσιατέλα του Μπέκα από την Κερκίνη με την ξινούτσικη λεπτότητά της ξεχωρίζει κάπως. Άλλη μία από τις comfort νοστιμιές που ξεχωρίζουν είναι το σιγομαγειρεμένο στο ζωμό του κατσικάκι μαζί με κουσκούς∙ σερβίρεται σαν πυκνή μελωμένη σούπα, έχει ανακουφιστική βαθιά γεύση και του ταιριάζει το ξεχωριστό αρσενικό Νάξου του Μπαμπούνη που τρίβουν από πάνω.
Πολύ ταιριαστή με την ιστορία της περιοχής βρήκα την επιλογή της κρεπ Σουζέτ στα επιδόρπια∙ δυστυχώς όμως οι κρέπες δεν ήταν δαντελένιες, αλλά ξερά άχαρα κομμάτια ζύμης με υπερβολικά καραμελωμένο και βαρύ σιρόπι. Πολύ χαριτωμένη, από την άλλη, η –κατ’ όνομα, καθότι ρευστή– πανακότα με ντελικάτο άρωμα τριαντάφυλλου και μυρωδάτο φιστίκι Αιγίνης.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 17/10.
ΤΟ ΡΙΝΙ Ρεθύμνου 8, κέντρο, 2108836781. Ωράριο λειτουργίας: Από το πρωί. Τιμή: € 20-25 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
