Μικρές Κυκλάδες

Εχουν περάσει χρόνια από τότε που ο Αντώνης Κωβαίος τόλμησε να φτιάξει μια περιποιημένη, απλή και ανοιχτόκαρδη ψαροταβέρνα σε μια εντελώς off Broadway γειτονιά της Ηλιούπολης και κατάφερε να την κάνει σημείο αναφοράς και στέκι για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο. Τον Νοέμβριο οι "Μικρές Κυκλάδες" άνοιξαν τα φτερά τους και απέκτησαν αδελφάκι στην Κηφισιά. Μόνο που στο δεύτερο πόστο το στιλ είναι διαφορετικό, αφού το μαγαζί στα βόρεια στεγάζεται σ’ έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο που τον πρωτογνωρίσαμε το 2013 ως "Oozora" και πάθαμε την πλάκα μας από τον conceptual θόλο του· τότε υλοποιούσε ένα "ουράνιο στερέωμα" ενώ σήμερα αποτυπώνει αφαιρετικά την κίνηση των κυμάτων της θάλασσας. Έχουν αλλάξει βεβαίως τα χρώματα και η διαρρύθμιση, αφού το μαγαζί κινείται στους τόνους του μπεζ και του γαλάζιου αντί για το μοδάτο μαύρο που δέσποζε παλιότερα.

Οι "Μικρές Κυκλάδες" της Κηφισιάς δεν είναι ταβέρνα, αλλά ένα σύγχρονο θαλασσινό εστιατόριο· seafood/oyster bar χαρακτηρίζεται στον υπότιτλο, κάτι που επιβεβαιώνουν οι πολλές θέσεις για να τσιμπολογήσεις ωμά και όστρακα καθισμένος στα στουλ του raw bar και πίνοντας κρασί, τσίπουρο ή κοκτέιλ. Με την επιστροφή στην κανονικότητα της λειτουργίας, πιστεύω ότι θα φανεί η δυναμική του μαγαζιού.

Σεφ στην κουζίνα είναι ο Γιώργος Μπάκας, με ενδιαφέρουσα προϋπηρεσία και εμπειρία. Βάση του μαγαζιού βεβαίως τα εξαιρετικά ψάρια και θαλασσινά που φέρνει ο Κωβαίος από την πατρίδα του, τη Σχοινούσα, αλλά και τα υπόλοιπα κυκλαδονήσια, τα Δωδεκάνησα, την Κρήτη και το βορειοανατολικό Αιγαίο, συμπληρώνοντάς τα με καλούδια από το Μεσολόγγι και την Εύβοια. Το μενού πάντως είναι μια σύνθεση όπου εκφράζονται τόσο τα κλασικά της ψαροταβέρνας όσο και οι πιο σύγχρονες συνταγές. Όλα αρχίζουν με μια πολύ comfort ψαρόσουπα που η νοστιμάδα της καθησυχάζει και τέρπει. Τα ωμά είναι δυνατό στοιχείο και το ειδικό ψυγείο πάνω στο μπαρ είναι η βιτρίνα τους. Το σερβίρισμα μιας στήρας μαριναρισμένης σε αλάτι και ζάχαρη (gravlax) με κόκκινο από χυμό παντζαριού χρώμα σερβίρεται πολύ όμορφα με μια σειρά από ζωηρά τουρσιά, φύκια Wakame, καυτερές φετούλες τσίλι και αβγοτάραχο. Μπορεί να μην είναι τόσο λιπαρή και γλυκοφάγωτη όσο ο σολομός που συνηθίζεται σε αυτή την παρασκευή, αλλά, προσθέτοντας με μέτρο τη σάλτσα με beurre noisette που τη συνοδεύει, η γεύση ανεβαίνει και το κοντράστ με την ντελικάτη αιχμηράδα των τουρσιών αποδεικνύεται πολύ ευχάριστο. 

Στο μενού υπάρχει καλή ποικιλία από σεβίτσε, καρπάτσιο, ταρτάρ και τιραντίτο, σε απλούστερες και πιο εξωτικές εκδοχές, αλλά σας παροτρύνω να διαλέξετε οπωσδήποτε το σεβίτσε με γάμπαρη Αμβρακικού μαριναρισμένη σε τεκίλα, passion fruit και τζίντζερ για τη σπιρτόζα, πικάντικη γλύκα του και το ωραίο τραγάνισμα από τα αβγά χελιδονόψαρου πάνω του. Ως συνοδεία μού πρότειναν ένα Dry Martini με αχινό· το εμβληματικό κοκτέιλ ήταν ό,τι πρέπει για παρέα και τα ποτισμένα στο τζιν αβγά στην τελευταία γουλιά του ποτηριού απρόσμενη απόλαυση. Θέλοντας να διαπιστώσω τις επιδόσεις της κουζίνας στη σχάρα και στο τηγάνι, έβαλα πλώρη για ταβέρνα με μπαρμπούνια και καλαμάρια. Τα πρώτα βγήκαν πεντανόστιμα, τραγανά, στεγνά και αλάδωτα, τα πιο ωραία που έφαγα φέτος στην πόλη. Τα δε καλαμάρια βρίσκονται στην καλύτερή τους στιγμή αυτή την εποχή και το προσεγμένο ψήσιμο τα κολάκεψε. 

Η συνέχεια γράφτηκε με μαγειρευτά. Μια σφυρίδα φρικασέ ήρθε με προσεκτικά ψημένο το ψάρι και τα χόρτα αβγολέμονο σε μια πολύ παραδοσιακή νόστιμη εκδοχή. Το ερώτημα είναι βεβαίως αν θα πρέπει να εξελιχθεί η συνταγή με δεδομένο το ύφος του μαγαζιού προς ένα πιο σύγχρονο στιλ, με τα χόρτα λίγο al dente και τη σάλτσα τους πιο ραφινάτη. Σίγουρα, πάντως, τα ταλιολίνι με καραβίδες και σαφράν δεν ήταν αυτά που περίμενα· η γεύση τους επίπεδη, χωρίς κάτι από το άρωμα της καραβίδας, και αδιάφορη. 

Φτάνοντας στο επιδόρπιο ζήσαμε μια διαδεδομένη στις ταβέρνες συνήθεια κεράσματος. Σε μια πιατέλα ήρθαν τέσσερα διαφορετικά τίμια και καλοφτιαγμένα γλυκά. Μυρωδάτο και ανάλαφρο εκμέκ με τσουρέκι, συμπαθέστατο τσιζκέικ ξινομυζήθρας με μαρμελάδα ντομάτας, καλό μπανόφι με καραμέλα και δυνατό, τραγανό brownie σοκολάτας. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να προσφέρονται αυτόνομα και σωστά παρουσιασμένα, σαν επιδόρπια εστιατορίου, διότι ο τρόπος που τα εμφανίζουν τα υποτιμά.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 12/1.

Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ.
Τιμή: € 40-60 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Απέναντι από το εστιατόριο.